30 december 2008

Van Rompuy I

Hoera! We hebben een nieuwe regering! De derde al dit jaar en ik durf er om wedden dat ook deze geen al te lang leven beschoren zal zijn. Zeker niet nadat Inge Vervotte vandaag drie staven dynamiet onder Van Rompuy I legde:

Na het ontslag van de regering heb ik intern duidelijk gemaakt dat opnieuw in een regering stappen tot 2011, waarbij enkel Yves Leterme en Jo Vandeurzen vervangen worden, voor mij niet verdedigbaar is. Zij hebben hun verantwoordelijkheid genomen omdat ze van oordeel zijn dat verdachtmakingen aan hun adres, onverenigbaar zijn met bestuursverantwoordelijkheid.

Zij hebben in eer en geweten gehandeld, maar ik kan er geen vrede mee nemen dat enkel de CD&V-ministers deze houding aannemen. Iemand doorschuiven naar het voorzitterschap van de Kamer hoort daar niet bij. Iedere partij is uiteraard verantwoordelijk voor de mensen die zij naar voren schuift, maar de premier is verantwoordelijk voor een hele ploeg. En die ploeg moet geloofwaardig zijn.

En -je zal het me niet vaak horen zeggen- ze heeft natuurlijk overschot van gelijk. Patrick Dewael werd handig naar het Kamervoorzitterschap geëvacueerd (we moesten eens lachen toen De Gucht vanavond in Terzake verkondigde dat het voor zijn partij niet om de postjes draait). En ook al doet Didier Reynders -wiens arrogante blik mij danig op de zenuwen begint te werken- nog altijd alsof zijn neus bloedt, wij zijn het nog niet vergeten.

Bon, de tafeldansers zijn weg. Maar voor hoelang? We wensen Van Rompuy veel succes. Hij zal het kunnen gebruiken.

Tags: ,

23 december 2008

Zorgverlof

Vier op de vijf papa's wil graag extra zorgverlof, drie op vier ziet zelfs drie maanden verplicht verlof zitten. Dat blijkt uit een telefonisch onderzoek uitgevoerd op vraag van Vlaams minister van Gelijke Kansen Kathleen Van Brempt.

Als je weet dat heel wat mannen niet eens de tien dagen vaderschapsverlof opnemen waarop ze nu al recht hebben, verrast me dat wel enigszins. Of het moet zijn dat ze dat niet durven opnemen. Omdat ze bang zijn een promotie te mislopen of door de mannelijke collega's voor mietje te worden uitgemaakt (voor één keer vergeten ze de vrouwelijke collega's in wiens achting ze anders geweldig zouden stijgen).

Ik had het met veel plezier opgenomen, ongeacht het loonverlies. Maar aangezien onze beide jongens vlak voor de zomervakantie ter wereld kwamen heb ik voor beide wel een soortement zorgverlof gehad.

Anderzijds, die eerste maanden vliegen voorbij en het is niet dat je kinderen daarna plots geen zorg meer zouden nodig hebben. Wel integendeel. En dat brengt ons meteen bij het ouderschapsverlof. Een uitbreiding daarvan lijkt mij zinvoller. Trouwens, werd dat niet door álle politieke partijen beloofd tijdens de laatste federale verkiezingscampagne? Het is maar één van de vele loze beloftes.

Het doet er mij ook aan denken dat ik vier maand geleden mijn ouderschapsverlof vrijwillig vervroegd stop zette voor een nieuwe job. En dat ik die woensdag wel erg mis. Maar we gaan niet zeuren, ik heb verlof genoeg en volgend jaar ga ik zeker terug een paar woensdagen inlassen. Eén per maand, waarom niet.

Tags: ,

18 december 2008

Vertrouwelijk

Er zijn in de ons omringende landen (en ver daarbuiten) al ministers om veel minder afgetreden. Een "seksschandaal" of andere onnozelheden.

Daar doen wij natuurlijk niet aan mee. Hier blijven eerste ministers die het land regelrecht naar de afgrond leiden, ministers van Binnenlandse zaken die meewerken aan frauduleuze benoemingen, ministers van Defensie die snoepreisjes maken en en passant New York opzadelen met een extra werkloze en een minister van Justitie die procedurefouten uitwist door de scheiding der machten aan zijn laars te lappen, gewoon aan. Alsof er niks is gebeurd. Enkel in België.

Want -mocht u het nog niet weten- het gaat slecht met de economie. Of hoe de kredietcrisis een geweldig grote schaamlap werd voor Leterme I (niet dat er ooit nog een II komt en gelukkig maar).

Tags: , , , , ,

14 december 2008

Ikea Gent

Ikea Gent, geef toe dat klink goed. We hadden ons voorgenomen om zeker enkele weken de kat uit de boom te kijken. Maar het viel tijdens de eerste dagen serieus mee met de gevreesde overrompeling en verkeerschaos. En zaterdagnamiddag was het te koud om met de jongens naar buiten te gaan maar hadden we toch zin in een activiteit buitenshuis.

Het was er druk, maar veel minder hinderlijk druk dan in de Colruyt op zaterdag (niet dat wij nog op zaterdag naar de Colruyt gaan -of zelf onze boodschappen doen). We negeerden de afleiding naar een parking bovengronds aan de andere kant van de Adolphe Pégoudlaan (van waar een shuttle ons naar de Ikea zou brengen), een goede zet want in de gigantische parkeergarage was nog plaats zat.

De vestiging in Gent is de grootste Ikea van ons land, een zogenaamde "Flagship store". Naar verluidt stellen ze er als enige Belgische winkel het volledige Ikea-gamma tentoon. Zo wist ik bijvoorbeeld niet dat Ikea ook een afdeling voor horecazaken had. En het moet gezegd, het ziet er allemaal geweldig uit en ze zijn duidelijk voorbereid op massa's volk. Alleen de selfscanningkassa's hadden nog wat last van kinderziektes.

Tot slot nog iets over The Loop, het nieuwe stadsdeel dat rond de Ikea en Flanders Expo zou moeten verrijzen. Asfaltcity, zo heb ik het al gedoopt. Want dat is voorlopig het enige wat er te zien is. Zo ver je kan kijken. Later zou hier zelfs een nieuwe woonwijk worden ingepland. Maar ik vraag mij af wie er nu in hemelsnaam op een gigantisch klaverblad zou willen gaan wonen.

Tags: , ,

09 december 2008

34 miljard

De noodlijdende Amerikaanse auto-industrie vraagt 34 miljard dollar noodhulp aan de overheid. Anders dreigt een sociaal bloedbad zonder voorgaande en zou zelfs het instituut General Motors de boeken mogen sluiten. En als het regent in Washington dan druppelt het in Berlijn. Via Günter Verheugen, de Europese Commissaris voor Industriebeleid, dringt de Duitse kanselier Angela Merkel aan op compensaties voor de Europese (jawel, zolang de Duitse maar eerst langs de kassa mogen passeren) autobouwers.

De crash van de auto-industrie komt niet onverwacht en de huidige kredietcrisis is slechts de druppel die de emmer deed overlopen. De Detroit Three (Ford, Chrysler en GM) zitten al veel langer dan vandaag in slechte papieren. En dichter bij huis: de ene lastenverlaging op ploegenarbeid is nog niet koud of de in ons land actieve autofabrikanten zijn alweer druk aan het lobbyen voor een volgende. Niet dat dit al één job heeft gered.

Ze hebben het natuurlijk vooral aan zichzelf te danken. Het wordt tijd dat die autobouwers eens stoppen met alleen auto's voor zichzelf (en die spoiled brats van Top Gear) te ontwerpen. De Volkswagen Touareg en het feit dat de Europese autoindustrie in opstand komt tegen een geplande beperking van de CO2-uitstoot van -ocharme- 130 gram CO2 per km, zijn daar waarschijnlijk de meest schrijnende voorbeelden van. Probeer eens de innovaties van de autoindustrie van de laatste 15 jaar op te sommen. Airbag, GPS, airco, elektrisch verwarmde buitenspiegels, ... laat mij niet lachen.

Wij sluiten ons dus volmondig aan bij de goede raad van Michael Moore. Innoveren of creperen. Hoe dan ook, weer of -zoals vanavond- geen weer, wij blijven zelf trappen.

Tags: , , , ,

06 december 2008

Gele sticker

Als u morgen naar de Fnac trekt -al dan niet om te profiteren van de tien procent korting tijdens de laatste ledendag van het jaar- pas dan op met producten waar een gele sticker op kleeft.

Vorige week kocht ik er een Apple Time Capsule (draadloze modem en router, harde schijf van 500 GB en Mega Mindy-achtige teletijdmachine gecombineerd in een sexy wit doosje waar je naar verluidt ook een ei kan op bakken, wie kan daar nu aan
weerstaan?). Ik vond dat al een beetje verdacht, die gele sticker. Maar er stonden maar drie dozen meer en er kleefde overal dezelfde sticker op.

Thuis stelde ik vast dat de verpakking duidelijk al geopend was (het stickertje dat de twee helften van de doos moest samenhouden was doorgesneden) en er bleken -eikes!- vettige vingerafdrukken op mijn Time Capsule te staan. En het werd nog erger toen ik van dicht naar de achterkant van de Capsule keek. Rond de USB-poort zaten overal krasjes. Deze Capsule was duidelijk al door iemand anders gebruikt!

Terug naar de Fnac dan maar. Er stond nog één Time Capsule in de rekken, ook met een gele sticker. De verkoper verwijderde de cellofaanverpakking en moest samen met mij vaststellen dat ook deze doos al was open gemaakt. Een gele sticker duidt een ex-toonzaalmodel aan, vertrouwde de verkoper mij toe, maar die mogen eigenlijk niet verkocht worden. De Capsule vertoonde wel bijna geen sporen van gebruik. Als ik wou mocht ik deze meenemen. Graag, maar dan wel met een korting van 100 euro. Neen? Bestel mij dan maar een nieuwe.

Eigenlijk had ik mijn geld moeten terugvragen (da's ook een manier om een stapel Fnac-bons wit te wassen, -euh- om te zetten in cash), maar ver was ik daar niet mee geraakt want ook in de Switchshop zitten ze momenteel zonder.

Tags: , , , , ,

03 december 2008

Ongewenst

Ik zag hem vanavond nog net de hoek om wandelen. De reclamebezorger van de Druivenrank, een soortement supermarkt hier wat verderop. De man kan blijkbaar niet lezen want er kleeft wel degelijk een "Geen reclamedrukwerk"-sticker op onze voordeur. Ook de Gentse pizzaboeren hebben blijkbaar alleen maar ongeletterd personeel in dienst.

Lang zal dat niet meer duren. In het nieuwe politiereglement van de Stad Gent staat uitdrukkelijk dat het verboden is om ongeadresseerd reclamedrukwerk te bezorgen bij mensen die expliciet laten weten dat ze dat niet willen. Wie -de verantwoordelijke uitgever van het drukwerk- het verbod aan zijn laars lapt, riskeert een administratieve boete van 60 euro. Per brievenbus.

Maar het moet gezegd, de laatste tijd valt het wel mee met die ongewenste reclame. We krijgen evenwel steeds meer geadresseerd reclamedrukwerk in de bus. A bestelt af en toe eens iets voor de jongens bij La Redoute en ik erger mij blauw aan al die catalogussen en speciale promoties die ik hier bijna wekelijks op de mat vind.

Enkele maanden geleden pakte de Post uit met -hou u vast- geadresseerd reclamedrukwerk op maat (Select Post heet die "dienst"). Na het invullen van een ruim tien pagina's tellende vragenlijst over onze gewoontes, levensstijl en interesses zouden we voortaan reclame op maat ontvangen. Alsof we daar zaten op te wachten. Die vragenlijst werd natuurlijk meteen verticaal geklasseerd in de papiermand. Tot tweemaal toe stuurden ze hem nog eens op. Dat dit aanbod toch te mooi om waar te zijn was en dat we dit waarschijnlijk gewoon vergeten terug te sturen waren? Ik mag er niet aan denken hoeveel mensen daar wél ingetrapt zijn.

Tags: ,

30 november 2008

Platte band

Het moest er natuurlijk eens van komen. In al die jaren dat ik al met de auto rij, heb ik nog nooit een lekke band gehad. Maar vanavond was het zover. Na een gezellige familiereünie ging ik snel, snel A en de jongens thuis afzetten om daarna te helpen bij de opkuis. Iets te snel want bij het wegrijden raakte ik een van die vreselijke tien centimeter hoge betonpaaltjes. Met als gevolg een achterband die in geen tijd helemaal leegliep.

Een lekke band vervangen is eigenlijk helemaal niet zo moeilijk. Als je de auto tenminste op de juiste plaats opkrikt. Wat in nog geen tien minuten kon geklaard worden, heeft nu een klein uur geduurd en zonder de extra krik van nonkel L was ik nu waarschijnlijk nog altijd niet thuis. De deuk in de carrosserie van onze Partner zal mij voor altijd herinneren aan hoe het niet moest.

En wat hebben wij vanavond geleerd?
1. Een goede zaklamp in de auto is geen overbodige luxe.
2. Bij twijfel raadpleeg altijd de handleiding.
3. Wat er ook gebeurt, blijf kalm.

Tags: , ,

26 november 2008

Weg met de kassei

Martine De Regge, onze schepen van Openbare Werken, heeft een 40-puntenplan klaar voor betere openbare werken in Gent. Een extra mobiele ploeg die kleine problemen binnen de week oplost, specifieke omleidingen voor fietsers en voetgangers en een website waarop informatie over alle werken wordt gebundeld. Klinkt goed!

Nog belangrijker vind ik de strijd tegen de kassei. Natuurlijk, het heeft wel iets die kasseien in de historische kern. Maar daarbuiten? Weg ermee! Ik rij er mijn fiets op kapot en telkens er hier voor de deur wat zwaarder vervoer passeert, davert ons huis op zijn grondvesten. Ik kon dan ook mijn ogen niet geloven toen ik las dat de rechter, na een klacht van enkele buurtbewoners, de wegenwerken in de Londenstraat en Voorhavenlaan had laten stillegen omdat de kasseien zogezegd deel zouden uitmaken van een beschermd stadsgezicht. Gelukkig besliste een andere rechter eerder deze week dat er geen sprake is van "hoogdringendheid" waardoor de aannemer meteen kan beginnen met asfalteren. En dan zullen we niet langer met moddervoeten terugkeren van een bezoekje aan zus. (Er loopt nog een procedure bij de Raad van State dus deze saga is nog niet ten einde.)

Over openbare werken gesproken, ik denk dat ik eens bij mevrouw de schepen ga informeren wanneer onze Peerstraat nu eindelijk onder handen wordt genomen. Ik keek raar op toen een een paar maand geleden de Wielewaalstraat heraangelegd werd. Ja, die verkeerde in een al even slechte staat als de Peerstraat maar krijgt lang niet zoveel (sluip)verkeer te slikken. Eigen straat eerst, jawel.

Tags: , , , ,

24 november 2008

Londen (slot)

Tot slot nog een paar dingen die me zijn opgevallen in Londen. In willekeurige volgorde.

Hoe zat dat nu ook al weer met die congestion charge? Veel lijkt het niet te helpen want Westbourne Terrace, waar ik op hotel zat, klonk al vanaf 6 uur 's ochtends als de E40. Dat er in mijn kamer een verweerd raam met enkel glas (en zeggen dat dit een viersterrenhotel was) zat, hielp natuurlijk niet. De oordopjes die ik de tweede dag gekocht heb gelukkig wel.

Bij ons moet je al goed zoeken om er nog één te vinden, maar in Londen doen de internetcafés blijkbaar nog altijd goede zaken. Ze zijn talrijk en ze zitten op elk uur van de dag vol. Vreemd, kost internet in Londen dan zoveel meer dan bij ons?

Overal hangen camera's. Je ziet ze eerst niet, want ze hangen buiten beeld. Maar als je even met je hoofd in de wolken loopt, zie je ze plots overal rondzwiepen. Op hoge, zwarte palen. Na de terreuraanslagen van 2005 moeten ze de Londenaars waarschijnlijk een veiliger gevoel geven. Maar de tienermoorden hebben ze alvast niet kunnen verhinderen.

Een miljoenenstad zonder bedelaars, het bestaat. Want ik heb er in Londen geen enkele gezien. Natuurlijk heb ik maar een klein stukje Londen gezien. Maar je zou toch denken dat je er in de drukste winkelstraat van de stad toch op zijn minst een paar zou tegengekomen. "Dan worden ze verjaagd door de politie", merkte A op. Misschien, maar de Olympische Spelen zijn nog veraf en veel blauw (euh, zwart) heb ik in Oxford Street ook al niet gezien.

Wil dat zeggen dat je in Londen ongestoord op straat kan wandelen? Neen. Want er woedt blijkbaar een hevige concurrentiestrijd tussen de gratis kranten. De plaatselijke Metro vind je zoals bij ons in de stations. Aan de in- en uitgangen van de metrostations en om de 100 meter in de winkelstraten proberen (over)ijverige verdelers van London Lite en The London Paper je een exemplaar van hun krant in de handen te duwen. "But it's free!", roepen ze uit als je hen vriendelijk afwimpelt. Kan wel zijn, maar ik heb uw vod deze morgen al in minder dan een minuut uitgelezen.

Tags: , , , , , ,

21 november 2008

Londen (bis)

Ziezo, that went really well, alles bij elkaar genomen. Niet wild enthousiast over de opleiding, maar misschien had ik er gewoon teveel van verwacht. Maar als ik er de komende weken in slaag mijn huiswerk te doen, zullen we het toch een succes kunnen noemen.

De Eurostar is mijn meest favoriete vervoermiddel, by far. Op twee uur tijd -iets langer dan normaal, wegens de herstellingswerkzaamheden in de Eurotunnel na de brand een paar maand geleden- sta je in het hart van Londen. De terugreis duurt een kwartiertje langer, om dezelfde reden. Een minimum aan gedoe bij het inchecken, ruimte zat (zowel op de heen- als terugreis zat er niemand naast mij), telkens ultrastipt op tijd vertrokken, koffie halen, dvd'tje kijken op de MacBook, gewoonweg zalig. Gisteren mij toch nog laten overboeken naar een eerdere trein. Niet gratis natuurlijk, maar het was wel in een handomdraai geregeld. En in plaats van twee uur met mijn vingers te zitten draaien in St Pancras kon ik meteen opstappen.

Ik ben helaas minder enthousiast over Londen. Véél te druk naar mijn goesting. De opleiding liep van 9 tot 5 en dus pendelde ik samen met de Londenaars. Als het goed ging deed ik over mijn traject (van Paddington Station naar Marble Arch via de Circle & District en de Central Line) een goed kwartier, de twee andere dagen een dik half uur. Weliswaar inclusief korte wandelingetjes van het hotel naar Paddington Station en van Marble Arch naar Portman Square.

Geen slechte locatie want Portman Square ligt vlak aan Oxford Street, de drukste winkelstraat van Europa. Het shoppingwalhalla voor vrouwen, maar ik vond er niks aan. De ene Inno-achtige winkel naast de andere, what's the bloody point? Zelfs de Apple Store, iets verderop in de Regent Street, kon me niet echt bekoren. Het lijkt er wel één groot internetcafé. Iedereen, zowel toeristen gepakt en gezakt als locals, zat er zijn mail te checken of te surfen. En ook al had ik mijn Visa-kaart in aanslag, wat ik wou (de nieuwe iPod-oortjes) hadden ze niet. Disappointing. Anderzijds, de nieuwe MacBook waar iedereen zich zat aan te vergapen had ik natuurlijk al in mijn rugzak zitten.

Tags: , , ,

17 november 2008

Red eye

Londen is donker, mistig en nat. Dat is natuurlijk geen verrassing.

De hotelkamer is piepklein (er past een klein éénpersoonsbed in maar ook niet meer dan dat) maar best in orde. Het gratis internet (via kabel) werkt maar is erg traag. Maar wel bruikbaar, dus we klagen niet.

Just my luck. Gisteren gaan slapen en deze ochtend opgestaan met een rood doorlopen oog. Druppels meegekregen van de apotheker en het advies om mijn lenzen zo veel mogelijk uit te laten. Helaas, ik heb al jaren geen bril meer (en eigenlijk ook niet meer nodig gehad).

Heb er gelukkig weinig last van en het lijkt ook niet te zijn verslechterd vandaag. Het ziet er wel niet uit. Ik hoop maar dat ik Sarah Connor niet tegenkom, anders legt ze me gegarandeerd om. Vroeg in bed vanavond en hopen dat het morgen beter is.

Tags: ,

16 november 2008

Londen

Een decennium geleden ging ik eens sightseeing in Londen (dacht dat het al langer geleden was maar mijn "Let's Go-gids" dateert van 1998). Moederziel alleen. Ik ben er sindsdien nooit meer terug geweest. Maar morgen stappen we terug op de Eurostar. We gaan er deze keer niet de toerist uithangen maar een opleiding volgen. Tot en met donderdag. Alleen, ja.

Tickets en hotelreservatie, check. MacBook met toebehoren, check. Reisstekker (goed dat we daar tijdig aan gedacht hebben!), check. Leesvoer en entertainment, check. Rest ons morgen alleen nog onze valies te maken en even langs te lopen bij de bank voor wat local currency. Kwestie dat we dan zonder geld te moeten tanken meteen de metro kunnen nemen naar het hotel. Gisteren niet meer in de Fnac geraakt voor een nieuwe gids, maar die zal ik toch niet nodig hebben.

Ik ben benieuwd.

Tags: , ,

14 november 2008

Springvinger (4)

W heeft uiteindelijk niet meer dan een paar uur met die draagband rondgelopen en zijn verband heeft het al niet veel langer uitgehouden. "Mama, kijk, er zitten draadjes in mijn hand!", klonk het plots vanuit de zetel. Meneer had er niet beter op gevonden om zich van dat vervelende verband te ontdoen. Nu, erg was dat niet. "Na een week langsgaan bij de huisarts om het verband te verversen", hadden ze ons gezegd na de operatie. Maar al na 24 uur zag dat er vreselijk schmutzig uit.

Iets minder gerust waren we in het feit dat die middelvinger nog altijd wat gekromd stond en vooral, dat W er alles aan deed om hem niet te moeten bewegen. Nog wat stijf na de operatie, dachten we eerst. Maar tijdens de controle gisteren was "dokter Geert" onverbiddelijk. Hij moet die vinger meer bewegen en terug leren strekken. Met een paar dagelijkse oefeningetjes moet het wel in orde komen. Makkelijker gezegd dan gedaan, want het doet blijkbaar pijn. Gelukkig verzacht de snoepkast achteraf het leed.

Tags: , ,

10 november 2008

Ondankbaar

Het was natuurlijk mijn eigen schuld. Had ik maar niet zo enthousiast moeten zijn. "W! We gaan terug naar Het Vennebos. Je weet wel, met dat zwembad met die golven en die glijbanen en die wildwaterbaan. En dat vakantiehuisje met het stapelbed en die poppenkast! En herinner je je die pasgeboren geitjes in de kinderboerderij nog?" Zo schep je natuurlijk -zeker voor een driejarige- bijzonder hooggespannen verwachtingen. Maar nu ik er nog eens over nadenk was het waarschijnlijk allemaal gewoon wat (te)veel voor W. Wist hij niet waar eerst gekeken en wat eerst gedaan en sloeg hij daarom tilt.

Het begon al aan de receptie. Toen hij die lolly niet kreeg. Waarop er meteen een geweldige scène volgde. Hoe goed mijn humeur -alles was vrijdagochtend redelijk perfect verlopen, inclusief de heenreis die met anderhalf uur precies korter leek dan een half jaar geleden- en hoe groot mijn goesting ook was, ik had meteen zin om iedereen terug de auto in te jagen en rechtsomkeer te maken. Dat deden we natuurlijk niet, ook al moesten we die eerste uren nog enkele keren flink op onze tanden bijten. Want meneer wou dit en dat en liefst van al nog tegelijk ook. "Neen, W, dat kunnen we nu niet doen, morgen misschien of overmorgen. We blijven hier vier dagen!" Met telkens een nieuwe scène, de ene al groter dan de andere, tot gevolg.

Maar het is allemaal goed gekomen. We zijn deze middag, na een laatste keer de golven, de wildwaterbaan en de Black Hole-glijbaan te hebben getrotseerd, zonder noemenswaardige problemen kunnen vertrekken. We zijn deze keer zelfs alleen maar een pepermolen vergeten. En de terugreis verliep zo mogelijk nóg vlotter met twee slapende jongens op de achterbank.

OK, dat S nog altijd een beetje ziek is, was wel een kleine domper op de vakantievreugde en vooral nefast voor onze nachtrust. En die huisjes zijn echt wel klein. En het is wel jammer dat ze daar in de Park Plaza alleen maar fastfood serveren. En waarom is de "supermarkt" op zondagnamiddag gesloten terwijl de "boutique" wel open is? En een lunapark vlak naast de in/uitgang van het zwembad, waar zitten ze met hun gedachten?

Maar voor de rest geen klachten. We gaan ooit nog wel eens terug. Ooit.

Tags: , ,

06 november 2008

Quantum of Solace

Tradities zijn er om in ere gehouden te worden. Naar een nieuwe Bond-film ga je gaan kijken op de eerste dag dat hij in de zalen komt. Veel heeft u echter niet gemist, gisteren in de Kinepolis. Want de 23ste Bond mag u wat ons betreft gerust overslaan.

Martin Campbell blies James Bond met Casino Royale nieuw leven in, Marc Forster draait hem in Quantum of Solace helaas terug vakkundig de nek om.

Wat is er mis met Quantum of Solace? Om te beginnen een rammelend scenario dat van de hak op de tak springt. Dat willen we nog graag door de vingers zien in ruil voor een portie rechttoe rechtaan actie. We werden op onze wenken bediend. De ene spectaculaire achtervolging volgde de andere op. Te land, ter zee én in de lucht. Helaas werden die actiescènes zo hyperkinetisch in beeld gebracht en zo ultra-flitsend gemonteerd dat je eigenlijk niet meer weet naar wat je zit naar te kijken. Het begon ons na vijf minuten al danig op de zenuwen te werken.

David Arnold, de huiscomponist van de Bond-films, moet trouwens dringend eens andere drugs proberen. Eerder liet hij al een gedrocht van Chris Cornell passeren als titelsong, maar "Another Way To Die" van Jack White en Alicia Keys is al niet veel beter. En zeggen dat hij "Die Another Day" van Madonna de slechtste Bond-song aller tijden vond.

James Bond will return, de aftiteling bood gelukkig nog een klein beetje solace.

PS: ik heb het ook moeten opzoeken, solace = troost.

04 november 2008

MacBook

Ja, de nieuwe MacBook ziet er geweldig uit. Maar eigenlijk moet je hem gevoeld hebben, om hem echt te appreciëren. Bij de introductie een paar weken geleden blies Apple vooral over het productieprocedé (de zogenaamde "unibody" van de MacBook wordt vervaardigd uit één blok aluminium) hoog van de toren, en terecht. Eens je de nieuwe MacBook (of zijn duurdere Pro-broertje) in handen hebt gehad, voelt elke andere laptop aan als een plastiekerig speeltje.

Ik was eigenlijk nog niet aan een nieuwe Mac toe. Maar voor het eerst kan ik nu een laptop gebruiken. En zij die het kunnen weten, zeggen ons dat we in deze barre economische tijden vooral moeten blijven consumeren. Ik heb er dan ook niet lang moeten over nadenken en heb er meteen één besteld. En terwijl ik op al mijn andere Macs weken zo niet maanden heb moeten wachten had ik de nieuwe MacBook al na amper één week in huis.

Een kleine week later zijn we nog altijd in de wolken met onze aankoop. Wat een zalig machientje. Ik heb mijn best gedaan maar nog altijd geen enkel minpuntje gevonden. Op het internet is er intussen al een heel bos geplant over het ontbreken van de FireWire-poort en over het glanzende scherm dat zogezegd van mindere kwaliteit zou zijn. Ik heb geen videocamera, laat staan ééntje dat enkel met FireWire aan de computer kan worden gehangen. Mijn externe harde schijven hebben naast FireWire allemaal een USB2-aansluiting. Ik mis die poort dus niet. En over het scherm ook al geen klachten, maar ik ben blijkbaar de enige die het normaal vindt dat het scherm van een laptop die honderden euro's meer kost ook beter van kwaliteit is.

Verder is het zalig typen op dat toetsenbord en is het glazen Multi-Touch trackpad érg plezierig in gebruik. En dat wil wat zeggen want tot een week geleden had ik nooit langer dan een kwartier een trackpad gebruikt. Ben altijd al meer een -ahem- muispersoon geweest. En had ik al gezegd dat die nieuwe MacBook supersnel en muisstil is?

Mij hoor je dus niet meer klagen als A nog maar eens de hele avond de iMac monopoliseert. Stel je voor, ik kan nu surfen en tv kijken tegelijk. Hoezo, mannen kunnen niet multitasken?

Tags:

29 oktober 2008

Gevangenis

Zondag 2 november sluit het gevangenismuseum van Tongeren definitief de deuren. Binnenkort wordt de gevangenis immers omgevormd tot gesloten jeugdinstelling. Hoog tijd dus om deze post nog eens in herinnering te brengen. Zaterdag is trouwens een feestdag, alle winkels zijn gesloten en waarom zou u de herfstvakantie niet afsluiten in Tongeren?

Geheel toevallig kregen we een paar weekends geleden de kans om een bezoek te brengen aan onze eigen gevangenis, de Nieuwe Wandeling. Jaarlijks worden er rondleidingen georganiseerd voor familie en vrienden van het gevangenispersoneel en we gingen maar wat graag in op de uitnodiging van onze buurvrouw.

De Nieuwe Wandeling is natuurlijk (nog) geen museum maar een echte gevangenis. We moesten dus eerst door een metaaldetector en vooral: het moest vooruitgaan. De rondleiding had dan ook veel weg van een wedstrijdje snelwandelen.

De gevel mag dan al recent onder handen zijn genomen (mooie nieuwe poort, trouwens) het blijft een oud gebouw. De cellen zijn al bijna even klein als die in Tongeren. Je zou van minder claustrofobisch worden. En als je die cel dan nog eens moet delen met twee andere gedetineerden ...

Ik was zwaar onder de indruk van het stervormige gebouw. Mijn camera moest ik natuurlijk thuis laten, maar op de website van de gevangenis staan gelukkig heel wat foto's.

Maar de Nieuwe Wandeling is Tongeren niet en gelukkig maar. De werkateliers, de cinemazaal, ze zien er allemaal even aftands uit. Maar dat doet er niet toe. Enkele uren per week herinneren ze de gedetineerden aan hun mens-zijn. Want is het niet de bedoeling dat de gevangenen voorbereid worden op hun reïntegratie in de maatschappij?

En passant kwamen we ook te weten hoe één van de veroordeelden in de zaak Van Noppen zijn dagen vult en dat de vrouwelijke helft van de Gentse versie van een bekend gangsterduo best een toffe madam is.

Het zomerde volop na, die zondag. Maar dat was lang niet de enige reden waarom ik blij was om na twee uur weer buiten te staan.

Tags: , , ,

27 oktober 2008

Buren (4)

Derde keer, goeie keer, jawel. We hebben nieuwe buren! Het huis aan onze rechterkant werd reeds op 5 september verkocht. Maar dan was er nog een recht van hoger bod en moest er ook nog betaald worden (neem ik aan). Maar afgelopen weekend werd die spuuglelijke fluo affiche eindelijk van de gevel geschraapt. En zodoende is er naast ons, na welgeteld vijf jaar en drie maanden, terug leven in de brouwerij.

Via via kennen we onze nieuwe buren al (de wereld wordt alsmaar kleiner, hopelijk vallen we er straks niet af) en A heeft ze vorige maand al ontmoet op de Trezekeskermis (toen ze eigenlijk, feitelijk nog niet onze nieuwe buren waren).

Het wordt toch even wennen aan dat doffe gestommel (het zal, vrees ik, de komende maanden niet bij gestommel blijven). Is dat S die uit zijn bed is gevallen? Neen, dat zijn de buren maar. En net nu hij terug weer goed ter been -euh, poot- is, moet Sammy met lede ogen aanzien hoe zijn favoriete jachtterrein (het ongedierte kweekt er vrolijk op los in zo'n overwoekerde tuin) wordt kaalgeslagen.

Tags: , , ,

22 oktober 2008

Springvinger (3)

"Ik zal niet bang zijn hoor", sprak W zichzelf nog wat moed in, toen we deze ochtend om iets voor zeven de parking van het Jan Palfijn ziekenhuis aan de Watersportbaan opreden. Na de scène die hij gisterenavond tijdens het vooronderzoek bij de huisarts had gemaakt, waren we er anders niet helemaal gerust in.

Natuurlijk was hij bang, maar hij hield zich kranig. Toen we aan de ingang van het operatiekwartier stonden te wachten, versteef hij helemaal toen een van de verpleegsters kennis kwam maken. Maar toen we even later afscheid moesten nemen, liet hij geen traan. Ook niet in de operatiezaal waar hij nog eens herhaalde dat hij flink zou zijn, "want dat heb ik aan mama beloofd". Zoiets, want we hebben het natuurlijk alleen maar horen zeggen.

Goed een half uur later mochten we al terug bij hem op de recovery. Hij was snel wakker maar het zou nog een paar uur duren vooraleer hij weer helemaal bij zijn positieven was.

En dan was het wachten geblazen. Twee uur, werd gezegd. Maar uiteindelijk kwam de dokter pas om half zes langs. Ik vertrok om twaalf uur met veel tegenzin naar het werk. Maar achteraf bekeken ben ik blij dat ik maar een halve dag calamiteitenverlof (nog maar eens, maar dit was wel gepland) heb genomen. Gelukkig amuseerde W zich kostelijk, daar op de zevende verdieping. Het meisje dat haar amandelen was komen inleveren veel minder.

Hij is er vanaf, van die springvinger. Tenminste, dat hoop ik toch. Zijn rechterhand zit helemaal ingepakt en zijn arm moet in een draagband. Het ziet er nog geen klein beetje stoer uit. Benieuwd hoe lang het zal duren voor het hem begint te irriteren, want praktisch is natuurlijk anders.

Tags: , , ,

21 oktober 2008

Filmfestival 2008 (slot)

De 35ste editie van het Filmfestival Gent lokte bijna 115.000 bezoekers, een nieuw record. En dat was er aan te merken. Zowat alle voorstellingen die ik bijwoonde zaten helemaal vol. Ja, ook de laatavond- en ochtendvoorstellingen (voor de goede orde: 1 voorstelling om 10u, 4 om 20u en 7 om 22u30).

Kinepolis plant dus blijkbaar tóch een nieuwe bioscoop op The Loop, oftewel de Flanders Expo-site. Dan kan het filmfestival de huidige Kinepolis aan Ter Platen meteen helemaal inpalmen. Dat duurt echter nog wel even en daarom wordt voor volgend jaar gedacht aan een reuzegrote cinematent op het Sint-Pietersplein met 1.500 plaatsen. In ieder geval, het gaat uitstekend met ons filmfestival en dat we er fier op mogen zijn.

Voor de volledigheid kort nog eens de hoogtepunten van mijn tweede festivalweek aanstippen: Captive (over de zinloze -bestaan er ook andere?- oorlog in Tsjetsjenië, maar lang geen gewone oorlogsfilm), Worlds Apart (de Getuigen van Jehova zijn mensen zoals u en ik, ze hebben alleen meer deuren in hun gezicht gekregen -ook die in Denemarken) en Parking (dubbelparkeerders zijn niet alleen in de Bevrijdingslaan een pest, ook in Taipei (Taiwan) -redelijk geweldige film dit).

Van het tweeluik van Wayne Wang (u ongetwijfeld bekend van dat andere tweeluik 'Smoke' en 'Blue in the Face') vonden we de eerste, A Thousand Years Of Good Prayers, ongetwijfeld de beste. The Princess of Nebraska kon ons niet echt boeien en we hebben er dan ook een paar stukjes van -ahem- gemist. Ook nog gezien: Tehran has no more pomegranates (de Iraanse studenten en expats (?) in de zaal vonden het geweldig, wij veel minder) en Skin (niet slecht, maar al die knokpartijen begonnen ons snel te vervelen).

Zo, daar bent u ook weer vanaf. Wij kijken al uit naar volgend jaar.

Tags: ,

18 oktober 2008

Filmfestival 2008 (3)

Ziezo, het filmfestival zit er weer op. Twaalf films gezien. Meer moest dat niet zijn. Want het was toch een beetje een uitputtingsslag, vooral de laatste dagen. Volgend jaar een paar namiddagen vakantie nemen zodat ons avondprogramma iets minder vol zit.

Al bij al best tevreden met het parcours dat ik had uitgestippeld. Er zaten niet echt uitschieters tussen, maar zeker ook geen echte tegenvallers. We hebben de voorbije tien dagen toch een mooie wereldreis gemaakt, weliswaar vanuit onze cinemazetel: Denemarken, Kroatië, Nieuw-Zeeland, Italië, VS (New York, Francisco, ergens in de staat Washington), Iran, Tsjetsjenië, Taiwan en tenslotte -hoe kan het ook anders- Nederland.

Later misschien meer over de films die ik afgelopen week zag. Maar nu moeten we eerst gaan bekomen in de Ardennen. Meer bepaald in het boekendorpje Redu. Nu ja, veel tijd om uit te rusten zal er niet zijn. Want ze zijn deze ochtend zonder mij vertrokken. Dat betekent dat ik morgen een treinreis van bijna drie uur voor de boeg heb. En dan zal het weekend alweer voor de helft voorbij zijn.

Tags: ,

17 oktober 2008

Poot

Een paar dagen geleden merkte ik op dat Sammy een beetje mankte. Toen ik hem 24 uur later opnieuw zag, wist ik meteen dat er iets serieus mis was. Zijn rechtervoorpoot stond helemaal gezwollen en hij huppelde rond op drie poten. Naar de dierenarts! Gemakkelijker gezegd dan gedaan. Bij een eerste poging gisteren liet A hem ontsnappen en 's avonds was hij natuurlijk nergens te bespeuren. Hoe hij met die poot over de schutting is geraakt, is mij nog altijd een raadsel.

Maar vannacht strompelde hij toch nog eens binnen en zat hij meteen in de val (handig, zo'n kattenluik dat je van binnen naar buiten kan sluiten). Met eten en een splinternieuwe kattenbak (die onaangeroerd bleef) de hele voormiddag opgesloten in onze slaapkamer. Deze namiddag zou ik nog eens een halve dag vakantie opofferen om met hem naar de dierenarts te gaan. Vorige week de verwarming, vandaag de dierenarts, ik heb zo onderhand mijn buik vol van dat calamiteitenverlof.

Neen, zijn poot is niet gebroken. Het bleken 'maar' een paar fikse bijt- en krabwonden -meneer heeft blijkbaar gevochten- die serieus zaten te verzweren. Het ziet er niet bepaald sexy uit, zo'n geschoren voorpoot vol met open wonden. Opgelapt, maar nog lang niet de oude. Sinds we terug zijn van de dierenarts (trouwens: niet evident, te voet met een transportkooi die niet meer op slot kan) ligt hij al de hele tijd -zielig in een hoopje- te bekomen in de tuin.

Technorati Tags: , ,

11 oktober 2008

Filmfestival 2008 (bis)

Mijn filmfestival is woensdag erg sterk gestart met Go with peace Jamil. Sterk verhaal, schitterend geacteerd en prachtig in beeld gebracht. Maar wel een beenharde film. Zeker het laatste half uur. En ook al zagen we hem van ver aankomen, van de uppercut die we helemaal op het eind kregen toegediend, moesten we toch even bekomen.

Donderdag begonnen we daarom met wat lichtere kost. Behind the Glass is een psychologisch drama maar wel eentje met een hoofdpersonage waarmee we ons absoluut niet konden identificeren. Hoe die er -ondanks alles wat hij meemaakte (en dat was heel wat)- als een plaatje bleef uitzien, was ook al niet goed voor de geloofwaardigheid van deze prent. Laat u niet misleiden door de kleffe muziek in de trailer. Behalve in de allerlaatste scène is er in "Behind the Glass" immers geen noot muziek te horen. Aardig, maar zeker niet meer dan dat.

A Song of Good is het soort film waar je al van bij de opening met een ongemakkelijk gevoel naar zit te kijken. Neen, dit kan niet goed aflopen. Jammer dat er geen ondertitels waren want het Engels van de Nieuw-Zeelanders is niet meteen makkelijk te verstaan. Best te pruimen.

Dat is La Ragazza del lago (trailer) zeker ook. Nog geen tien uur na afloop van "A Song of Good" zaten we dus al opnieuw in zaal 10 van de Kinepolis (De man van de hersteldienst kwam pas in de namiddag dus konden we toch nog iets nuttigs doen met onze vakantiedag). Neen, ik ben geen ochtendpersoon en ik had dan ook alle moeite van de wereld om mijn ogen open te houden. Dat lag echter niet aan de film. Opnieuw te bekijken dus.

Ook tijdens August (trailer) hebben we ondertiteling gemist. Josh Hartnett mag dan al een geboren en getogen Amerikaan zijn, hij ratelt in "August" net een tikkeltje te snel. "August" gaat over twee broers die in augustus 2001, terwijl de dotcom-zeepbel uit elkaar spat, hun internetbedrijf proberen te redden. Klinkt goed op papier maar helaas, "August" is een al een even lege doos als sommige dotcom-bedrijfjes van toen. De vergelijking met Wall Street van Oliver Stone is dan ook nog geen klein beetje bij het haar getrokken. Te mijden.

Nog zeven films te gaan.

Tags: , , , , , ,

08 oktober 2008

Gründlichkeit

Naar aanleiding van het bijna-faillissement van Hypo Real Estate kondigde kanselier Angela Merkel aan dat de verantwoordelijken van de bank rekenschap zullen moeten afleggen: "Dat zijn we de Duitse belastingbetaler verschuldigd".

Daar denken ze hier bij ons duidelijk anders over. Fortis ging al even ei zo na op de fles maar de oranje-blauwe partijen willen niet weten van een parlementaire onderzoekscommissie. "We moeten eerst uit deze crisis geraken. Een sereen klimaat scheppen en het vertrouwen terugwinnen van beleggers en spaarders. Zo'n onderzoekscommissie verzandt al gauw in partijpolitieke spelletjes". Aan flauwe excuses alvast geen gebrek.

Open VLD stelt als alternatief een commissie van experts voor. Ja, dergelijke commissies kennen we. Of zetelen in de CBFA (Commissie voor het Bank-, Financiën- en Assurantiewezen) dan écht alleen maar onkundigen? Als je the mess we're in overschouwt, zou je bijna gaan geloven van wel.

Tags:, , ,

07 oktober 2008

Actiedag

Ik ben de tel kwijt. Gisteren staakte (onder meer) het stads- en provinciepersoneel voor de zoveelste keer voor meer koopkracht. Daar hebben ook wij last van ondervonden. Het hek aan de overkant bleef dicht. Pas vrijdag kregen we te horen dat, in tegenstelling tot eerdere berichten, ook de kleuterschool zou meestaken. Onze jongens werden geëvacueerd naar Bottelare en daarmee was de kous af.

Voor ons bleef de hinder dus beperkt. Stakingen zijn nooit leuk. Neen, deze actiedag was niet echt goed getimed. Anderzijds is het wel een feit dat er al 15 maanden op federaal niveau niet bestuurd wordt. En die fameuze jobkorting (met dank aan de Vlaamse regering) waar nu mee geschermd wordt, compenseert nog niet eens onze gestegen energiefactuur. Ik kan mij vergissen, maar er zijn nog wel meer zaken duurder geworden. Natuurlijk vinden de werkgeversorganisaties en de regering staken "op dit moment" ongehoord. Altijd worden er wel nieuwe onderhandelingen en maatregelen in het vooruitzicht gesteld. Maar wat komt daar van in huis? Laten we niet hypocriet doen. Moesten ze even kunnen, ze zouden maar wat graag het stakingsrecht afschaffen.

En over die koopkracht. Ons hoor je niet klagen. Maar voor veel mensen is een stijging van de maandelijkse energiefactuur met 50 euro, om maar bij mijn zelfde voorbeeld te blijven, wel een zware dobber. En dan hebben we het niet alleen over werklozen en gepensioneerden. Zelfs voor tweeverdieners, die niet minder hard werken dan u of ik en al even graag wat meer bij hun jongens (en meisjes) zouden willen zijn. Daar dacht ik aan, gisteren op de fiets. Terwijl ik al die zure gezichten in al die auto's voorbij reed.

Tags: , , ,

06 oktober 2008

Koude douche

Een ijskoude douche. Dat is genoeg om mijn dag, wat zeg ik, mijn week te verpesten. Ja, net zoals -bijna dag op dag- een jaar geleden, laat onze verwarmingsketel het weer afweten. Ongetwijfeld hetzelfde probleem dat zich nu anders uit. Vorig jaar hadden we immers geen verwarming meer maar wel nog warm water. En eerlijk gezegd, dat was een stuk comfortabeler. Want het lijkt wel alsof ons leidingwater gewonnen wordt uit smeltend poolijs.

Vorig jaar liet ik, enkele weken nadat het probleem werd verholpen, de man van de hersteldienst nog eens terugkomen omdat ik vond dat onze ketel vreemde geluiden maakte. De brave man keek mij aan met een blik van "Oh, bent u er zo een. U hóórt dingen." Ik wil niet op een goede morgen zonder warm water zitten, drong ik aan. "Maak u maar geen zorgen, dat is normaal", probeerde hij mij gerust te stellen. Ja, ik heb een scherp gehoor en het laat mij zelden in de steek.

Een ganse week ijskoud water. Dat wordt behelpen en afzien. Of stinken, natuurlijk. En vrijdag een dag vakantie opofferen om op wacht te staan voor de man van de hersteldienst. Duimen maar dat hij de juiste wisselstukken bij heeft.

Tags: , ,

30 september 2008

Filmfestival 2008

September, blij dat we daar weer vanaf zijn. Oktober, bring it on. Traditiegetrouw luidde de programmagids van het Filmfestival Gent, die vrijdag op de mat lag, deze feestmaand in. Maar voor wij weer tien dagen in de bioscoop gaan kamperen, mogen we vrijdag eerst nog een extra kaarsje uitblazen (bloemen noch kransen en gelieve de familie ook niet te willen volgen want wij moeten naar een trouwfeest).

Het filmfestival van Gent is dit jaar reeds aan zijn 35ste editie toe en heeft -in tegenstelling tot mezelf- dus wel écht iets te vieren. Het wordt weer moeilijk kiezen uit het aanbod van 141 films. We volgen daarbij onze beproefde strategie: we proberen de films in competitie en de festivalpreviews te mijden (die films zien we later wel in de bioscoop -of ook niet) en gaan voluit voor documentaires en wereldcinema. Dat maakt de keuze er helaas niet makkelijker op. Na één vluchtige aanstipbeurt telde ik al meer dan 30 films. Vorig jaar zagen we er acht, we doen er dit jaar graag nog een paar extra bij maar dat halen we natuurlijk nooit. En vergeten we ook het concert van componist Gabriel Yarid niet.

Morgen nog eens stippen en schrappen en dan als de bliksem tickets bestellen. Want de eerste 35.000 tickets gaan de deur uit aan 5 euro. Dan zullen we onze Fnac Club-kaart, waarmee we dit jaar wél weer korting kunnen scoren, niet eens nodig hebben.

Tags: ,

26 september 2008

Bodemloos

Elke avond wanneer ik S ga ophalen in de crèche krijg ik telkens hetzelfde antwoord op mijn vraag hoe zijn dag is geweest. "Oh, goed hoor. Weer flink gegeten." Ja, ze zijn daar erg vriendelijk. Want eigenlijk zouden ze moeten zeggen: "Hij heeft weer eens al het eten van de andere kindjes opgegeten en toen hij na twee uur eindelijk klaar was, hebben we een kuisploeg moeten bellen".

Ja, zo kennen we S. Een bodemloos vat. Hij eet voor twee en daar moeten we nog aan wennen. Niet zelden gaan wij dan ook hongerig van tafel. De tupperware-potjes blijven onaangeroerd in de kast staan. Leftovers, dat kennen we hier niet meer.

Iets voor zes, het is trouwens zonder twijfel mijn favoriete moment van de dag. Dan vliegen onze jongens (eerst W en dan S) mij dolenthousiast om de hals. Helaas, lang duurt dat niet. Eenmaal thuis, zetten ze het alle twee op een vreselijk zagen. Om ter luidst. W omdat hij doodmoe is en S omdat hij, u raadt het al, alweer honger heeft.

Tags:

22 september 2008

Afgehaakt

Ik ging iets schrijven over het feit dat ik sinds enkele maanden, meer bepaald sinds de eerste val van Leterme I, het allemaal niet meer zo volg, de Belgische politiek. Met de beste wil van de wereld, het kan mij niet meer boeien. Ik maak er mij zelfs niet meer druk over. En toen las ik afgelopen weekend in De Standaard dit:

Intussen blijkt uit een peiling die De Standaard heeft laten uitvoeren, dat na bijna anderhalf jaar politieke crisis de bevolking de vertoning zat is. De helft heeft afgehaakt en volgt de berichtgeving niet meer. In nog fellere bewoordingen zegt precies 50 procent dat ze een 'afkeer' gekregen heeft van politiek.

Ik ben dus blijkbaar niet alleen. Wat me vooral teleurstelt is dat de oppositie, en dan kijken we eigenlijk alleen maar in de richting van SP.A en Groen, zo weinig van zich hebben laten horen. Want als dit geen moment was om met een nieuw, fris maatschappelijk project uit te pakken, wanneer dan wel? Wie zou daar, na 15 maanden communautair gekrakeel, geen oren naar hebben? We zouden het anders best kunnen gebruiken. Want terwijl onze politici collectief naar hun eigen navel zaten te staren, draaide de wereld daarbuiten wel gewoon verder. En niet bepaald in de juiste richting.

Het is natuurlijk ook niet echt een inspirerende tijd om politicus te zijn en de burn-out slaat hard toe, over de partijgrenzen heen. Net daarom zijn nieuwe verkiezingen nu geen optie, want dan krijgen we gegarandeerd nog eens een jaar dezelfde tristesse.

Tags: , , , ,

18 september 2008

Gebruikersdag

Ik was gisteren in Amsterdam. Voor de Plone Gebruikersdag 2008. Neen, Plone is geen drug waar u nog nooit van gehoord hebt. Helaas. Ik krijg er anders wel duizelingen en schele hoofdpijn van. "Every one of us was once a Plone newbie —many of us more recently than you might think!", las ik in één van de vele boeken die ik momenteel —tegelijkertijd— aan het doorworstelen ben. Of met andere woorden: hoop doet leven.

De trein is altijd een beetje reizen en die naar Amsterdam is dat zeker. Om in Antwerpen Centraal de aansluiting te halen hadden we een parachute of rappel-koord nodig gehad. De volgende trein (een uur later) was afgeschaft. Dan maar de stoptrein naar Roosendaal genomen en daar de eerstvolgende trein naar Amsterdam. We deden er uiteindelijk meer dan vier uur over en arriveerden pas iets voor 19u in Amsterdam. Gegeten in De Waag (niet meteen een aanrader tenzij u van trage bediening en kleine porties houdt) en daarna meteen ons bed opgezocht in de Stayokay. Ik zou heel enthousiast kunnen zijn over de Stayokay, maar helaas werd ik urenlang uit mijn slaap gehouden door een bus Duitse scholieren (stuk voor stuk Tokio Hotel-klonen). Dat de collega's binnen de vijf minuten wél zalig lagen te ronken, hielp ook niet.

Gisteren moesten we in het Pakhuis De Zwijger zijn, aan de rand van het mij welbekende Oostelijk Havengebied. Mijn camera had ik thuis gelaten maar deze foto nam ik twee jaar geleden (Zie je in de verte die brug dwars door dat gebouw gaan? Daar was het, op de vijfde verdieping).

De koffie hield ons wakker, onze oren flapperden (maar wel minder hard dan ik vooraf had gedacht) en de terugreis verliep gelukkig smooth as butter.

Tags: , ,

15 september 2008

In de ban van de ring

Er was veel volk, gisteren op Gent Fietst. Geweldig veel volk. Toch zeker voor "In de ban van de ring", de fietslus waarvoor de kleine binnenring (eventjes) autovrij werd gemaakt. Gent, wild van fietsen, het is duidelijk niet een zomaar uit de lucht gegrepen slogan.

Het was iets na vijf uur toen wij vanuit onze Peerstraat de ring op reden. Ik vermoed dat we ergens midden in het peloton zaten. Want telkens ik recht op de trappers ging staan, zag ik zowel voor als achter mij een eindeloze sliert fietsers. Een uniek en oogverblindend zicht. Oogverblindend, want de stralende nazomerzon deed al die duizenden stalen rossen schitteren (lyrisch genoeg, zo?).

Telkens we voet aan de grond moesten zetten, bedacht ik dat een spits met alleen maar fietsers er waarschijnlijk niet echt anders zou uitzien. Fietsfiles, in China kennen ze dat al veel langer en gisteren hebben we het fenomeen ook in Gent geïntroduceerd.

Een autoloze zondag in Gent? Mij niet gelaten, maar "In de ban van de ring" was in ieder geval een meer dan waardig alternatief.

Tags: , ,

11 september 2008

Draad

Ik ben toe aan een nieuwe iPod. Mijn Shuffle doet nog elke dag dienst maar is intussen tot op de draad versleten. En mijn andere iPod, een museumstuk met een harde schijf van 10 GB (de derde iPod die Apple uitbracht), komt al lang niet meer buiten. Het zal u misschien verwonderen, maar ik heb echt maar twee iPods.

Een nieuwe iPod dus. Natuurlijk zou ik ook gewoon een nieuw koptelefoontje kunnen kopen. Maar die nieuwe iPod nano en iPod touch zien er om ter lekkerst uit. Het wordt echt moeilijk kiezen.

Ik hoef gelukkig niet op een euro meer of minder te kijken. Want binnenkort word ik voor bewezen diensten tijdens het afgelopen festivalseizoen (het begon met Rock Werchter en eindigde met Pukkelpop en er zat gelukkig niks tussenin) bedankt met een stapeltje Fnac-bons. En bons dat is zo een beetje als Monopoly-geld, je geeft het zonder nadenken uit.

Tags:

08 september 2008

VT4

Mag ik nog eens een boompje opzetten over VT4? Meer bepaald over hun irritante gewoonte om telkens twee afleveringen van Lost aan elkaar te plakken. Eigenlijk stoort me dat alleen maar omdat ze daarbij de cruciale "Previously on Lost"-intro wegknippen. Ze zijn daar in Zaventem blijkbaar geen fan, anders zouden ze wel weten hoe belangrijk die 50 seconden zijn.

Waarom willen ze bij VT4 eigenlijk zo snel van deze topserie af? Want door de staking van de Amerikaanse scenarioschrijvers vorig jaar telt het vierde seizoen van Lost immers maar 14 in plaats van de gebruikelijke 23 of 24 afleveringen. Aan dit tempo hebben we dus nog maar vijf weken meer te gaan.

En ze maken het dit tv-seizoen wel erg bont bij VT4. Want ook "Terminator: The Sarah Connor Chronicles", eerder al door ons getipt, staat geprogrammeerd op maandagavond, onmiddellijk na Lost. En u mag onmiddellijk letterlijk nemen, want ik heb niet eens de tijd om een nieuw schijfje in de dvd-recorder te schuiven. Tijdens Lost zien we Tia minstens vijf keer aanschuiven aan het Pizza Hut-buffet, maar tussen Lost en Terminator kan er plots geen reclameblok meer vanaf.

Tags: , , , ,

03 september 2008

Terug naar school

De eerste schoolweek verloopt hier ten huize dimboo zonder noemenswaardige problemen. Een beetje zoals de allereerste, begin dit jaar. W is er enthousiast aan begonnen, maar naarmate de week vordert begint hij steeds meer tegen te pruttelen.

Toen hij deze ochtend te horen kreeg dat ik hem 's middags niet zou komen afhalen, vloeiden er dikke tranen. Hij is die woensdagen blijkbaar nog niet vergeten. In vijf haasten dan maar een vervangprogramma geregeld. En wat voor één, dankzij mijn zus.

Ik kan mij momenteel trouwens perfect voorstellen hoe dat moet voelen om terug naar school te moeten. En bij mij is het niet twee maand maar zo maar eventjes 13 jaar geleden. Niet hetzelfde, dat weet ik wel. Maar toch.

PS: En voor S is het terug een week zoals een andere. Ik wist wel dat het snel zou overwaaien.

Tags: ,

31 augustus 2008

Human Tetris

Ik vind Japanners geweldig, al was het maar omdat ze nog gekker zijn dan ik. Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat Human Tetris uit Japan komt overgewaaid. A picture is worth a thousand words en bewegend beeld nog veel meer, kijk dus snel naar het Japanse origineel.

De Gentse versie, die de voorbije zondagen in het Astridpark werd gespeeld, oogt misschien iets minder slick, maar was des te sympathieker. Leuk was het alleszins. Nog meer voor de toeschouwers dan voor de deelnemers, kan ik mij voorstellen. Want zonder goed te weten waarvoor, liet ik mij een paar zondagen geleden inschrijven. Geen nood, we hadden net een stortbui over ons heen gekregen, nat waren we dus al. En via de herkansingen plaatsten we ons voor de finale die vandaag werd gespeeld.

Ook wij dragen de Olympische gedachte hoog in het vaandel, maar laatste eindigen is nooit leuk. Zeker niet als je drie van de vijf figuren overleeft. Maar deze keer was er een jury, voorgezeten door Gunther Lamoot, die punten uitdeelde voor —het belachelijkste eerst— elegantie, creativiteit en het juist aannemen van de vorm. Daar konden we helaas niet tegenop. De figuren stonden vandaag in het teken van muziek. We moesten achtereenvolgens een Bruce Springsteen, een Angus Young (AC/DC, weetuwel), een Elvis Presley en een Michael Jackson doen. Tot slot volgde nog een "Madonna doet Britney binnen" (of was het omgekeerd?). De jury gaf ons —ja ons, want deze figuur werd uiteraard in duo gespeeld— er het maximum van de punten voor, maar toen was het kalf helaas al verdronken.

Wie het heeft gemist, moet wachten op de foto's (hier misschien) en de filmpjes op YouTube. Het is maar te hopen dat de fotografen, net zoals A, afgeleid waren tijdens die laatste figuur.

Tags: , ,

27 augustus 2008

Curieuzeneuze

Wie op een verslagje van mijn eerste werkdag zit te wachten, moet ik teleurstellen. Over het werk schrijven we hier niet. Op een uitzondering in erg bedekte termen na. Maar, omdat u zo hard aandringt, toch een paar fait divers.

De koffie is lang niet zo legendarisch als men mij had doen geloven. Anderzijds besef ik nu pas dat ik de voorbije vier jaar dagelijks een paar liter riooldrek heb gedronken.

Tussen mijn bureau en de koffiemachine zitten trouwens drie (erg hoge) verdiepingen. Er is natuurlijk wel een lift maar daar doen wij niet aan mee. Tenzij er iemand voor ons de deur openhoudt. Ach, wat minder koffie drinken zal wonderen doen voor mijn bloeddruk. En al die trappen zijn goed voor de conditie.

Elke dag zelf een broodje moeten halen, gaat heel snel tegensteken. Natuurlijk kom ik graag eens buiten, het is dat aanschuiven waar we een hekel aan hebben.

Mijn dagelijkse Mars haal ik voortaan uit een gekoelde en immer gevulde machine. En ik betaal er geen ene eurocent meer voor. Dat, beste vrienden, noemen we vooruitgang!

Niet alleen staat mijn fiets nu alle dagen droog en veilig achter slot en grendel, met die fietsvergoeding kan ik mijn Gazelle voortaan niet één maar twee onderhoudsbeurten per jaar gunnen. Hoera!

Ik en PC's, het zal nooit wat worden. Maandagochtend nochtans vol goede moed en met een open geest opgestart, maar die zwarte doos bleek allergisch te zijn aan mij en besloot dan maar om de haverklap te crashen. Outlook kreeg ik zelfs niet eens aan de praat. Niet bepaald een goed begin. Maar sinds gisteren gaat het al veel beter. Ik mis mijn Mac.

Tags: ,

24 augustus 2008

Galaxy

Jawel, de vakantie zit er nu écht op. A is al ruim een week terug aan de slag en daardoor was ook mijn vakantiegevoel eigenlijk al een tijdje vervlogen. Dat heeft anderzijds ook zo zijn voordelen. Want aan de wekker ben ik intussen alweer gewend.

Natuurlijk hoort u er mij niet over klagen, maar vijf weken aan één stuk dat hoeft niet elk jaar. In twee delen, zoals vorig jaar (ook toen was dat uitzonderlijk lang, zie deel 1 en deel 2) was misschien wel leuker. Of ik mij nog niet had verveeld, informeerden sommigen onder jullie de voorbije week via e-mail. Natuurlijk niet, zot. Want met twee kinderen thuis, was het vaak ook hard werken. Maar zelfs daar gaan we niet over klagen.

S is vorige week al enkele dagen terug naar de crèche geweest. Geen moment te vroeg blijkbaar want hij is tijdens de vakantie helemaal vreemd geworden. Niet alleen in de crèche maar ook bij de grootouders en de babysit. En samen met zijn verlatingsangst heeft hij ook een zesde zintuig ontwikkeld. Nog voor we afscheid beginnen nemen heeft hij al in de gaten wat er staat te gebeuren en zet hij het op een onbedaarlijk huilen. Het duurt gelukkig niet lang en het zal (hopelijk) wel snel weer over gaan.

Routine, de normale cadans, een vast stramien: niet alleen onze jongens zijn er aan toe. Natuurlijk wordt het morgen voor mij even spannend. Maar toch hebben we er zin in. En één blik op de kalender leert mij dat de laatste maanden van 2008 angstwekkend snel voorbij zullen vliegen.

Tags: , ,

21 augustus 2008

Fernsehturm

Voor het helemaal oud nieuws is nog vlug even terugblikken op Pukkelpop 2008 ...

Nog een geluk dat ik door een last minute wijziging in de line-up zowel Simian Mobile Disco in de Dance Hall als Bloc Party op de Main Stage aan het werk kon zien (in omgekeerde volgorde en dat was maar goed ook). Anders had ik een superconcert moeten missen. Dat van Bloc Party (verslag van collega Yvk + foto's alhier) want Simian Mobile Disco (verslag + foto's) was voor mij dé ontgoocheling van het weekend.

Ik had er nochtans veel van verwacht want "Attack Decay Sustain Release" is echt wel een fijne plaat. Maar helaas was het de jongens van SMD er blijkbaar alleen maar om te doen om zoveel mogelijk lawaai te maken. Nog een geluk dat ze maar een uurtje mochten spelen of ik had blijvende gehoorschade opgelopen.

Ook na het concert van de Stereo MC's (foto's + verslag) verlieten we de Dance Hall met gemengde gevoelens. Zeker geen slecht concert, maar de publieke belangstelling liet nogal te wensen over. Voor deze headliner liep de Dance Hall niet eens halfvol. En wie wel kwam wou gewoon nog eens "Connected" horen, denk ik. Geen wonder, het meer dan behoorlijke nieuwe album "Double Bubble" ligt dan ook nog maar een paar weken in de winkel en veel aandacht krijgen de Stereo MC's tegenwoordig niet meer. In de kranten en op concurrerende websites dan ook geen spoor van een verslag van het optreden.

Santogold (verslag + foto's), tenslotte. Na de eerste luisterbeurt van het titelloze album wist ik het al: niet helemaal mijn kopje koffie. Maar het was best een coole show en Santi White heeft een geweldig stem. Maar toch was ik blij dat dit concert maar veertig minuten duurde. Al was het maar omdat de frontstage in de Dance Hall maar een meter breed is (het was mijn eerste concert van het weekend) en White zo vaak recht in mijn ogen keek dat ik er een beetje ongemakkelijk van werd.

En dan nog dit. Na het vallen van de duisternis deed de in mist en rook gehulde lichttoren tussen de Boiler Room en de Dance Hall mij steevast aan de Berliner Fernsehturm denken. Ik weet het, we moeten echt dringend eens naar Berlijn.

Tags: , , , ,

19 augustus 2008

Buren (3)

Die paar maand zijn er uiteindelijk bijna 9 geworden. Maar nu staat het huis aan onze rechterkant terug te koop. Derde keer, goede keer? Op 5 september weten we meer.

Wij zoeken nog geschikte buren. Van het soort dat bij de verbouwingen (en er is serieus wat werk aan) niet op een euro meer of minder moet kijken en dus bekwame vakmensen kan inschakelen. Naarstige en kundige doe-het-zelvers mogen zich ook aanmelden, zo lang we maar op de kortst mogelijke tijd verlost zijn van uw geklop. En als u en cours de route het huis (en het onze erbij) niet laat afbranden, ontploffen of instorten. Kunnen we dat afspreken?

In ruil voor deze gouden tip vragen wij dan wel een doorgang naar uw tuin (smal maar erg diep). We steken dan graag een handje toe (alleen in de tuin wel te verstaan) want alleen al om een weg te banen door dat oerwoud zal u weken —en een paar goede kettingzagen— nodig hebben. Ongelooflijk wat er gebeurt als je de natuur meer dan vijf jaar lang ongestoord haar gang laat gaan.

Tags: , , ,

18 augustus 2008

Proficiat

Proficiat aan Universal dat eindelijk het derde seizoen van Battlestar Galactica op dvd heeft uitgebracht, weliswaar met een serieus defect (op schijf 3 lopen beeld en geluid niet synchroon). De dvd-box moest normaal al begin januari in de rekken liggen maar de release werd om een onbekende reden uitgesteld tot 8 augustus (omdat seizoen 3 bij ons nog niet op tv te zien was, werd gefluisterd maar aangezien VT4 nog altijd niet verder dan het eerste seizoen is geraakt zal dat wel niet kloppen).

Proficiat aan Fnac Gent dat de box aan 44,90 euro verkoopt terwijl hij op www.fnac.be maar 39,99 kost. "Dat zal dan een actie op de website zijn, dan moet u hem daar maar bestellen", wist een van de bedienden —vriendelijk zoals altijd, ahem— van de DVD-afdeling mij te vertellen. Speciale actie op de website, ik denk het niet. Bedrieglijke reclame heet zoiets.

En tenslotte —en deze keer een gemeende— proficat aan de Free Record Shop waar de box te koop is aan 39,90 én je er meteen ook een nieuwe schijf 3 bij krijgt. Voor de rest vinden we de FRS nog altijd een vreselijke winkel, maar dit volledig terzijde.

Meteen weten we ook waarom de verkoop op Mediadis, waar we na het Fnac-debacle van plan waren de box te bestellen (beste prijs, snelle én gratis levering via Kiala), uitgesteld werd naar eind deze maand: ze zitten te wachten op nieuwe boxen van Universal.

En als u mij nu wil excuseren, ik ga een paar uur tv kijken.

PS: ja, ik weet ook wel dat ik die box al maanden geleden in het buitenland had kunnen bestellen en dat ik de afleveringen van het internet kan plukken. Maar ik wil deze topreeks in de best mogelijke omstandigheden bekijken en dat wil zeggen: met Nederlandse ondertiteling én surround sound.

13 augustus 2008

Verven

"Je mag kiezen", zei A toen ze me maandagochtend om 10 uur kwam wekken. "Ofwel gaan we naar de Site du Grand-Hornu ofwel gaan we die deuren verven". Ik kreeg één douche bedenktijd. Terwijl ik onder de warme straal langzaam tot bewustzijn kwam, hoorde ik A al een bed & breakfast reserveren. En zeggen dat ik -that would be a first- voor het verven ging kiezen (niet echt, maar ik had wel veel zin om gewoon thuis te blijven). Kans verkeken!

Henegouwen dus. Voor Bart De Wever is dat misschien het buitenland, maar wij spelen al eens graag toerist in eigen land.

Le Grand-Hornu is een gewezen mijnsite en nu grandioos gerestaureerd. Het huisvest (onder meer) het museum voor hedendaagse kunst van de Franse Gemeenschap. Serieus de moeite. Daar kan ons S.M.A.K. een serieus punt aan zuigen (weliswaar vooral omwille van de locatie).

Op maandagen zijn musea gesloten (ja, dat wisten we op voorhand) dus brachten we een bezoekje aan Aubechies, zogezegd het mooiste dorp van Wallonië (piepklein en vooral beroemd omwille van de archéosite, een openluchtmuseum à la Bokrijk dat we niet bezochten), het schitterende park van het kasteel van Beloeil (het Belgische Versailles) waar twee avonden eerder de 20ste editie van "La Nuit Musicale de Beloeil" had plaatsgevonden (de plaatselijke OdeGand) en Doornik waar we op een terras (jawel!) op de markt lekker en goedkoop gegeten hebben.

En vanavond mocht ik alweer mijn koffer pakken, want morgen begint Pukkelpop!

Tags: , , , ,

10 augustus 2008

Rust

Fantastisch, zo'n XL-vakantie. Praktisch ook, want wij hadden deze zomer alvast geen opvangproblemen. Onze jongens zijn nu al een maand quasi non-stop thuis (lees: bij ons).

Vermoeiend, dat wel. We kunnen dus wel even wat rust gebruiken. We hebben W & S vanavond achter gelaten in Merelbeke en we gaan ze pas dinsdag terug ophalen. 48 uur rust, dat zal deugd doen. Misschien trekken we er nog even op uit (neen, niet naar Frankrijk!) maar misschien ook niet.

Lang geleden dat hier nog zo stil was. Even miste ik ze al. Maar dat was, met een zalig lange nacht en heerlijk rustige ochtend in het vooruitzicht, snel weer over.

Tags: , ,

06 augustus 2008

Pestage (bis)

Het is niet dat ik niet wil betalen om gebruik te maken van de Franse wegen. Komt er trouwens nog iets van dat Belgische wegenvignet? Ik stel voor dat we het eerst invoeren voor de Fransen (niet dat die zo talrijk zijn op onze wegen).

Het Franse systeem werkt niet, dat hebben we vorige zaterdag aan den lijve ondervonden. Er stond op zwarte zaterdag maar liefst 700 kilometer file op de Franse wegen, een nieuw record. Maar hoeveel procent daarvan werd veroorzaakt door de péages? Op ons traject alvast honderd. Daar word je boos van. Ik heb dan ook erg mijn best moeten doen om die péage-bediendes (allemaal jobstudenten, waarschijnlijk) niet -in mijn allerslechtste Frans- de huid vol te schelden. Maar bij de péage van Cottévrard hebben we, samen met verschillende andere gaargekookte automobilisten, wel klacht ingediend (lees: A heeft een daarvoor bestemd formulier ingevuld dat waarschijnlijk nu al op de stapel oud papier is beland).

Stel: u reist per trein van A naar B. De trein rijdt aan 300 kilometer per uur. Maar om de 100 kilometer moet u uitstappen om een nieuw ticket te kopen. En neen, de trein wacht niet. Compleet belachelijk toch? Misschien komt het er ooit nog van als Sarkozy na de autosnelwegen ook nog het spoor privatiseert (neen, hij is dat niet plan).

Ook al hadden we het daar in Bretagne voor het tweede jaar op rij geweldig naar onze zin, volgend jaar vliegen we over Frankrijk heen of rijden we er in een grote boog omheen.

Tags: , , ,

03 augustus 2008

Pestage

Toen we in januari ons vakantiehuis in Bretagne boekten, hadden we natuurlijk geen rekening gehouden met rode, zwarte en andere gekleurde weekends. Bretagne is het zuiden niet en wisten we toen veel dat we zeven maand later een zee van vakantie zouden hebben. We kozen dit jaar voor het noorden van Bretagne (meer bepaald Saint-Cast-Le-Guildo op 30 kilometer van Saint-Malo) omdat we dan maar 650 kilometer zouden moeten rijden. Met een peuter en een kleuter in de auto telt elk uur minder driedubbel.

Jammer, maar helaas. Over de heenreis deden we ruim 11 uur (vertrokken om half acht 's morgens, aangekomen om zeven uur 's avonds), over de terugreis op de kop 12 uur (vertrokken en aangekomen om klokslag 11).

Was het dan zo druk op de weg? Neen, wel integendeel. Het was zelfs bijzonder aangenaam rijden: maar een handvol auto's voor en achter ons, weinig hinderlijke vrachtwagens en Kipjes (*), droog en niet te warm. Kortom, ideale rijomstandigheden. Maar op de heenreis stropte het aan elke péage. We verloren er telkens minstens een half uur.

Dat zou ons op de terugweg niet overkomen. Het plan was om te vertrekken, te kijken hoe druk het was op de weg en hoe het vlotte aan de péages en om bij het minste onheil de dichtstbijzijnde stad op te zoeken, daar de namiddag door te brengen en pas 's avonds (met hopelijk twee slapende kinderen op de achterbank) terug aan te zetten.

De eerste drie uur moesten we eens goed lachen met zwarte zaterdag. Het was zo mogelijk nog rustiger op de weg dan op de heenreis en deze keer ging het aan de péages wel erg vlot. Ik zag ons al voor het journaal van acht uur landen. Heerlijk. Tot we enkele kilometers voor de péage van Cottévrard plots stil stonden. Een ongeluk? Iedereen strekte de benen op het tarmac. De kinderen kregen na hun middagdutje een banaan in de handjes gestopt. Uiteindelijk schoven we daar bijna twee uur aan. Niks ongeluk, de péage bleek weer de flessenhals.

Later vertrekken had ons waarschijnlijk ook weinig tijd bespaard. Om half tien 's avonds stonden we op de A1 iets voor Rijsel ook nog een dik half uur aan te schuiven.

"Moins vite, moins de CO2", lazen we op de borden boven de snelweg. Nijdig duwde ik nog iets harder het gaspedaal in, in een poging om de verloren tijd in te halen. Neen, ze zien ons de volgende jaren niet terug in Frankrijk.

(*) KIP = een bekend en vooral bij Nederlanders erg populair merk van caravans.

Tags: , , ,

17 juli 2008

De laatste dag

Morgen de laatste dag op het werk. Stipt om drie uur wandel ik met mijn, speciaal voor de gelegenheid gekochte, Curver-box met persoonlijke spullen —en met een even brede grijns als Kevin Spacey in "American Beauty"— naar beneden en dan trakteer ik samen met enkele jarige collega's de rest van de bende op een dessertbuffet en aangepast geestrijk vocht.

Het zal een beetje raar doen, denk ik. Toch voor een volle vijf seconden. Want lang kunnen we er niet bij stilstaan. Een paar uur later worden we al op een trouwfeest verwacht.

Niettegenstaande ik een reputatie hoog te houden heb op trouwfeesten, zullen we moeten feesten met de handrem op. Want zaterdag vertrekken we bij het krieken van de dag naar Bretagne. Voor minstens twee weken. Minstens, want als het weer meezit en de jongens er zin in hebben, blijven we wel nog even plakken.

Niet dat wij ons zorgen maken over het weer want als ik op vakantie vertrek is het gegarandeerd goed weer (wordt het niet eens tijd dat ze daar een weerspreuk over verzinnen?). "Eindelijk mooi weer op komst", bloklettert DSO. We hadden niks anders verwacht.

En tot slot: what a difference a year makes. Toen we vorige zomer in Bretagne zaten, vroegen we ons af of we nog geen regering hadden. Een jaar later zijn we weer bij af. Jaja, plezier dat we daar al aan beleefd hebben!

Tags: , , ,

14 juli 2008

Springvinger (bis)

Neen, het is niet verbeterd met die springvinger van W, wel integendeel. Tegenwoordig loopt hij zowat de hele dag met een gekrulde middenvinger rond. En als die vinger hem te veel hindert (pijn doet het blijkbaar niet) recht hij hem zelf met een vreselijk klak-geluid.

Vandaag langs geweest bij de orthopedist. Die springvinger is wel degelijk een springvinger. Een aangeboren vernauwing van de peesschede. Het groeit er niet vanzelf uit dus dat wordt een operatie. Een kleine ingreep, maar wel met volledige verdoving. Standaardprocedure blijkbaar bij kindjes van die leeftijd, al ben ik er zeker van dat het bij W ook gewoon met lokale verdoving zou kunnen.

Hopelijk blijft het bij die ene vinger, maar volgens de orthopedist is dat lang niet zeker.

Tags: ,

Vorig weekend (bis)

Het échte hoogtepunt van vorig weekend hebben we gemist. S had al een tijdje geleden —en in mijn bijzijn— zijn eerste, aarzelende stapjes gezet. Maar hij wachtte blijkbaar tot ik een weekend weg was om echt te beginnen lopen.

En het gaat hard, erg hard. Een paar dagen geleden imiteerde hij nog Michael Jackson in betere tijden, vanavond zagen we hem al achter zijn broer aan hollen. Ook rechtop gaan staan zonder hulp (van ons of een meubel) lukt alsmaar beter.

S heeft duidelijk geen zin om als kruiper op vakantie te vertrekken.

Tags: ,

13 juli 2008

Vorig weekend

Vreemd, vorig weekend lijkt alweer een eeuwigheid geleden. Terwijl we tijdens de twee vorige edities telkens voor het zingen de heilige wei moesten verlaten, konden we er dit jaar wel tot aan het gaatje (iets na vijf uur terug in Gent) bij zijn. Na een ultrakorte nacht (om 7 uur moesten we er alweer uit) konden we daarna gelukkig wel een geweldig gat in de dag slapen (hoe lang was dat niet geleden?).

Het hoogtepunt van het weekend was zonder twijfel het optreden van Underworld (uitgebreid verslag en foto's alhier). Geen hooggespannen verwachtingen: het was al een tijdje stil geworden rond de groep en het nieuwe album "Oblivion With Bells" had ons niet helemaal overtuigd (al klinkt het bij elke luisterbeurt beter en beter). Maar met schitterende en frisser dan ooit klinkende versies van de greatest hits (en een paar vergeten pareltjes) deelden Karl Hyde en Rick Smith (met ontzettend veel hulp van Darren Price) iedereen die de groep al had afgeschreven, een onvoorstelbare oplawaai uit. Bij wie er bij was in de Pyramid Marquee zindert het nog altijd na. Als we Underworld niet terugzien op Pukkelpop (hallo, Chokri?) dan hopelijk wel op I Love Techno.

Het optreden van de Chemical Brothers (verslag + foto's) was lang niet slecht (de nieuwe single "Midnight Madness" klonk alvast geweldig), maar we zagen Ed Simons en Tom Rowlands al in betere doen. Ze begonnen er pas om aan om half twee en het publiek, murw van een lange eerste festivaldag, stond erbij en keek er naar. Ed en Tom serveerden dan ook een visueel spektakel waarbij zelfs Zooropa van U2 verbleekte.

Over de soundmixshow van Moby (verslag + foto's) kunnen we kort zijn. Het was een fijn feestje (in tegenstelling tot de Brothers kreeg de kleine New Yorker de massa wél aan het dansen) maar we hadden het al eens eerder gehoord. Meer bepaald op de verzamelaar "Go - The Very Best of Moby (remixed)" die we toevallig een paar weken geleden op iTunes hadden gekocht. Boerenbedrog dus, maar wel van het betere soort.

Nog korter zijn we over Galactic (verslag + foto's). Deze groep had niet misstaan op de Gentse Feesten, maar wat ze op Rock Werchter verloren hadden, vragen we ons een week later nog altijd af.

Tenslotte ook erg genoten van Sigur Rós (verslag —weliswaar niet van mijn hand— + foto's), gaan we zeker op Pukkelpop nog eens checken. De rest van de groepen hebben we —nu ja— gezien op de schermen in onze container, maar echt live is dat natuurlijk niet.

Tags: ,

10 juli 2008

De laatste woensdag

Echt de laatste was het gisteren nog niet. Ik heb er volgende week nog één tegoed maar dan heeft A al vakantie, dus dat is niet helemaal hetzelfde. Voor wie niet weet waarover het gaat: binnenkort loopt mijn ouderschapsverlof (vervroegd, wegens de nieuwe job) af.

Samen met de uitstappen naar de Star Wars-expo en de Zoo in Antwerpen, waren de laatste twee woensdagen zonder twijfel de beste. Voor W was de vakantie al begonnen en zodoende moest hij in de voormiddag niet meer naar school. Hij kan zijn middagdutje nog altijd goed gebruiken en als hij thuis is slaapt hij dan ook nog meestal een uur of drie. Veel tijd voor activiteiten blijft er dan natuurlijk niet meer over.

Vorige week bezochten we het Gravensteen, dronken we koffie en Fristi op een zonovergoten terras op de Vrijdagmarkt en gingen we lunchen in Lunchgarden op de Korenmarkt. Gisteren gingen we eerst bij de kapper langs (W kan eindelijk terug onder de mensen komen) en daarna trokken we al voor de tweede keer naar de Wereld van Kina. Hij was er eerder ook al eens met oma, maar hij krijgt er blijkbaar maar niet genoeg van. En al zeker niet van 'k Zag 2 beren, de schitterende tentoonstelling over seksualiteit en relaties voor kleuters en kinderen. Aan het onderwerp van de tentoonstelling heeft hij eigenlijk nog geen boodschap maar hij amuseert zich altijd kostelijk in het ballenbad, de huisjes en met de verkleedkleren.

Ik zal ze missen die woensdagen. En ik denk W ook. Toen we ons gisteren klaarmaakten om S te gaan ophalen, fluisterde hij me toe: "Papa, jij bent mijn beste vriend, hé". Alsof hij onbewust aanvoelde dat het de laatste woensdag was.

Niet getreurd, er zullen nog wel meer woensdagen volgen. Ik moet toch iets doen met al die extra verlofdagen.

Tags: ,

08 juli 2008

Love, work and pay, pay, pay !

De iPhone 3G zal dan toch vanaf 11 juli te koop zijn in ons land. 525 euro voor een simlockvrije (bruikbaar op alle netwerken, dus) iPhone is eigenlijk niet eens zo overdreven (want hoorden we, toen de iPhone een jaar geleden in de VS werd gelanceerd, niet iedereen van de daken schreeuwen dat die in België minstens 1000 euro zou gaan kosten?). Ja, in onze buurlanden is het hetzelfde toestel tot 400 euro goedkoper maar daar zit je natuurlijk wel voor twee jaar vast aan een provider.

Niet zozeer het prijskaartje van de iPhone maar wel de triestige abonnementsformules die Mobistar voorstelt, zijn een ferme afknapper. 30 euro/maand voor een schamele 200 Mb? Ik denk het niet.

Het is nu uitkijken naar wat Proximus en Base gaan doen. Want, wat weerhoudt hen ervan om met een competitief iPhone-abonnement uit te pakken (met op zijn minst onbeperkt dataverkeer en een stuk onder de prijs van Mobistar)?

Natuurlijk was onze minister van Ondernemen en Vereenvoudigen Vincent Van Quickenborne er vandaag als de kippen bij om te pleiten voor de afschaffing van het verbod op de koppelverkoop. Nog dit najaar wil Van Quickenborne een voorstel voorleggen aan de regering. Maar we weten allemaal hoeveel daarvan in huis zal komen.

Trouwens, Q loopt weer eens veel te hard van stapel en dreigt het kind met het badwater weg te gooien. De afschaffing van het verbod op de koppelverkoop zal de iPhone misschien goedkoper maken, voor andere producten heeft dat verbod wel degelijk nut. Want hoe lang zal het duren voor we, eenmaal dat verbod is afgeschaft, bij een ADSL- of kabelabonnement ook digitale televisie in de strot geramd krijgen?

En laat ons wel wezen, we kunnen allemaal zonder de iPhone.

Tags: , , ,