Uh-oh. "Kijk papa, mijn vinger!" Toen ik deze ochtend W ging wekken, toonde hij mij meteen zijn gekromde middelvinger. Ik dacht eerst nog dat hij Piet Piraat imiteerde, maar het was al snel duidelijk dat hij die vinger niet meer kon strekken. Had hij misschien in een ongelukkige houding geslapen? Hij klaagde niet over pijn, maar die vinger zat echt wel muurvast. Na drie kwartier probeerde ik nog eens -zachtjes, uiteraard- om zijn vinger te strekken, waarop die plots opveerde.
De huisarts denkt dat het misschien een springvinger (oftewel: trigger finger) zou kunnen zijn. Uit de (erg beknopte) Nederlandse vertaling van die Wikipedia-pagina:
Een trigger finger (hokkende vinger) is een aandoening van de pezen in de hand en vingers. Oorzaak is een zwelling in de pees of een vernauwing van de schede rond de pees. In beide gevallen kan de pees niet langer vrijelijk door de peesschede bewegen. Doordat het pijnlijk is de aangedane vinger te strekken raakt deze in een gebogen positie, zodanig dat het lijkt alsof een trigger (trekker van een pistool) wordt overgehaald. Behandeling geschiedt d.m.v. medicatie (een cortisonpreperaat in combinatie met een verdovingsmiddel wordt ingespoten) en/of chirurgie.
En verder lezen we:
Een gans aantal mogelijk oorzaken kunnen dit proces veroorzaken: langdurig autorijden, werken met een pistool, reuma, een peesletsel door een wonde, etc. Een lokaal klein wondje kan een infectie veroorzaken en hierdoor een opzwelling van de pees uitlokken. Soms is het letsel aangeboren, het valt meestal echter niet op totdat het kindje de vingers echt begint te gebruiken.
In ieder geval iets om in de gaten te houden en verder te laten controleren.
Tags: springvinger, trigger finger
Geen opmerkingen:
Een reactie posten