Curieuzeneuze

Wie op een verslagje van mijn eerste werkdag zit te wachten, moet ik teleurstellen. Over het werk schrijven we hier niet. Op een uitzondering in erg bedekte termen na. Maar, omdat u zo hard aandringt, toch een paar fait divers.

De koffie is lang niet zo legendarisch als men mij had doen geloven. Anderzijds besef ik nu pas dat ik de voorbije vier jaar dagelijks een paar liter riooldrek heb gedronken.

Tussen mijn bureau en de koffiemachine zitten trouwens drie (erg hoge) verdiepingen. Er is natuurlijk wel een lift maar daar doen wij niet aan mee. Tenzij er iemand voor ons de deur openhoudt. Ach, wat minder koffie drinken zal wonderen doen voor mijn bloeddruk. En al die trappen zijn goed voor de conditie.

Elke dag zelf een broodje moeten halen, gaat heel snel tegensteken. Natuurlijk kom ik graag eens buiten, het is dat aanschuiven waar we een hekel aan hebben.

Mijn dagelijkse Mars haal ik voortaan uit een gekoelde en immer gevulde machine. En ik betaal er geen ene eurocent meer voor. Dat, beste vrienden, noemen we vooruitgang!

Niet alleen staat mijn fiets nu alle dagen droog en veilig achter slot en grendel, met die fietsvergoeding kan ik mijn Gazelle voortaan niet één maar twee onderhoudsbeurten per jaar gunnen. Hoera!

Ik en PC's, het zal nooit wat worden. Maandagochtend nochtans vol goede moed en met een open geest opgestart, maar die zwarte doos bleek allergisch te zijn aan mij en besloot dan maar om de haverklap te crashen. Outlook kreeg ik zelfs niet eens aan de praat. Niet bepaald een goed begin. Maar sinds gisteren gaat het al veel beter. Ik mis mijn Mac.

Tags: werk, nieuwe job