30 november 2008

Platte band

Het moest er natuurlijk eens van komen. In al die jaren dat ik al met de auto rij, heb ik nog nooit een lekke band gehad. Maar vanavond was het zover. Na een gezellige familiereünie ging ik snel, snel A en de jongens thuis afzetten om daarna te helpen bij de opkuis. Iets te snel want bij het wegrijden raakte ik een van die vreselijke tien centimeter hoge betonpaaltjes. Met als gevolg een achterband die in geen tijd helemaal leegliep.

Een lekke band vervangen is eigenlijk helemaal niet zo moeilijk. Als je de auto tenminste op de juiste plaats opkrikt. Wat in nog geen tien minuten kon geklaard worden, heeft nu een klein uur geduurd en zonder de extra krik van nonkel L was ik nu waarschijnlijk nog altijd niet thuis. De deuk in de carrosserie van onze Partner zal mij voor altijd herinneren aan hoe het niet moest.

En wat hebben wij vanavond geleerd?
1. Een goede zaklamp in de auto is geen overbodige luxe.
2. Bij twijfel raadpleeg altijd de handleiding.
3. Wat er ook gebeurt, blijf kalm.

Tags: , ,

26 november 2008

Weg met de kassei

Martine De Regge, onze schepen van Openbare Werken, heeft een 40-puntenplan klaar voor betere openbare werken in Gent. Een extra mobiele ploeg die kleine problemen binnen de week oplost, specifieke omleidingen voor fietsers en voetgangers en een website waarop informatie over alle werken wordt gebundeld. Klinkt goed!

Nog belangrijker vind ik de strijd tegen de kassei. Natuurlijk, het heeft wel iets die kasseien in de historische kern. Maar daarbuiten? Weg ermee! Ik rij er mijn fiets op kapot en telkens er hier voor de deur wat zwaarder vervoer passeert, davert ons huis op zijn grondvesten. Ik kon dan ook mijn ogen niet geloven toen ik las dat de rechter, na een klacht van enkele buurtbewoners, de wegenwerken in de Londenstraat en Voorhavenlaan had laten stillegen omdat de kasseien zogezegd deel zouden uitmaken van een beschermd stadsgezicht. Gelukkig besliste een andere rechter eerder deze week dat er geen sprake is van "hoogdringendheid" waardoor de aannemer meteen kan beginnen met asfalteren. En dan zullen we niet langer met moddervoeten terugkeren van een bezoekje aan zus. (Er loopt nog een procedure bij de Raad van State dus deze saga is nog niet ten einde.)

Over openbare werken gesproken, ik denk dat ik eens bij mevrouw de schepen ga informeren wanneer onze Peerstraat nu eindelijk onder handen wordt genomen. Ik keek raar op toen een een paar maand geleden de Wielewaalstraat heraangelegd werd. Ja, die verkeerde in een al even slechte staat als de Peerstraat maar krijgt lang niet zoveel (sluip)verkeer te slikken. Eigen straat eerst, jawel.

Tags: , , , ,

24 november 2008

Londen (slot)

Tot slot nog een paar dingen die me zijn opgevallen in Londen. In willekeurige volgorde.

Hoe zat dat nu ook al weer met die congestion charge? Veel lijkt het niet te helpen want Westbourne Terrace, waar ik op hotel zat, klonk al vanaf 6 uur 's ochtends als de E40. Dat er in mijn kamer een verweerd raam met enkel glas (en zeggen dat dit een viersterrenhotel was) zat, hielp natuurlijk niet. De oordopjes die ik de tweede dag gekocht heb gelukkig wel.

Bij ons moet je al goed zoeken om er nog één te vinden, maar in Londen doen de internetcafés blijkbaar nog altijd goede zaken. Ze zijn talrijk en ze zitten op elk uur van de dag vol. Vreemd, kost internet in Londen dan zoveel meer dan bij ons?

Overal hangen camera's. Je ziet ze eerst niet, want ze hangen buiten beeld. Maar als je even met je hoofd in de wolken loopt, zie je ze plots overal rondzwiepen. Op hoge, zwarte palen. Na de terreuraanslagen van 2005 moeten ze de Londenaars waarschijnlijk een veiliger gevoel geven. Maar de tienermoorden hebben ze alvast niet kunnen verhinderen.

Een miljoenenstad zonder bedelaars, het bestaat. Want ik heb er in Londen geen enkele gezien. Natuurlijk heb ik maar een klein stukje Londen gezien. Maar je zou toch denken dat je er in de drukste winkelstraat van de stad toch op zijn minst een paar zou tegengekomen. "Dan worden ze verjaagd door de politie", merkte A op. Misschien, maar de Olympische Spelen zijn nog veraf en veel blauw (euh, zwart) heb ik in Oxford Street ook al niet gezien.

Wil dat zeggen dat je in Londen ongestoord op straat kan wandelen? Neen. Want er woedt blijkbaar een hevige concurrentiestrijd tussen de gratis kranten. De plaatselijke Metro vind je zoals bij ons in de stations. Aan de in- en uitgangen van de metrostations en om de 100 meter in de winkelstraten proberen (over)ijverige verdelers van London Lite en The London Paper je een exemplaar van hun krant in de handen te duwen. "But it's free!", roepen ze uit als je hen vriendelijk afwimpelt. Kan wel zijn, maar ik heb uw vod deze morgen al in minder dan een minuut uitgelezen.

Tags: , , , , , ,

21 november 2008

Londen (bis)

Ziezo, that went really well, alles bij elkaar genomen. Niet wild enthousiast over de opleiding, maar misschien had ik er gewoon teveel van verwacht. Maar als ik er de komende weken in slaag mijn huiswerk te doen, zullen we het toch een succes kunnen noemen.

De Eurostar is mijn meest favoriete vervoermiddel, by far. Op twee uur tijd -iets langer dan normaal, wegens de herstellingswerkzaamheden in de Eurotunnel na de brand een paar maand geleden- sta je in het hart van Londen. De terugreis duurt een kwartiertje langer, om dezelfde reden. Een minimum aan gedoe bij het inchecken, ruimte zat (zowel op de heen- als terugreis zat er niemand naast mij), telkens ultrastipt op tijd vertrokken, koffie halen, dvd'tje kijken op de MacBook, gewoonweg zalig. Gisteren mij toch nog laten overboeken naar een eerdere trein. Niet gratis natuurlijk, maar het was wel in een handomdraai geregeld. En in plaats van twee uur met mijn vingers te zitten draaien in St Pancras kon ik meteen opstappen.

Ik ben helaas minder enthousiast over Londen. Véél te druk naar mijn goesting. De opleiding liep van 9 tot 5 en dus pendelde ik samen met de Londenaars. Als het goed ging deed ik over mijn traject (van Paddington Station naar Marble Arch via de Circle & District en de Central Line) een goed kwartier, de twee andere dagen een dik half uur. Weliswaar inclusief korte wandelingetjes van het hotel naar Paddington Station en van Marble Arch naar Portman Square.

Geen slechte locatie want Portman Square ligt vlak aan Oxford Street, de drukste winkelstraat van Europa. Het shoppingwalhalla voor vrouwen, maar ik vond er niks aan. De ene Inno-achtige winkel naast de andere, what's the bloody point? Zelfs de Apple Store, iets verderop in de Regent Street, kon me niet echt bekoren. Het lijkt er wel één groot internetcafé. Iedereen, zowel toeristen gepakt en gezakt als locals, zat er zijn mail te checken of te surfen. En ook al had ik mijn Visa-kaart in aanslag, wat ik wou (de nieuwe iPod-oortjes) hadden ze niet. Disappointing. Anderzijds, de nieuwe MacBook waar iedereen zich zat aan te vergapen had ik natuurlijk al in mijn rugzak zitten.

Tags: , , ,

17 november 2008

Red eye

Londen is donker, mistig en nat. Dat is natuurlijk geen verrassing.

De hotelkamer is piepklein (er past een klein éénpersoonsbed in maar ook niet meer dan dat) maar best in orde. Het gratis internet (via kabel) werkt maar is erg traag. Maar wel bruikbaar, dus we klagen niet.

Just my luck. Gisteren gaan slapen en deze ochtend opgestaan met een rood doorlopen oog. Druppels meegekregen van de apotheker en het advies om mijn lenzen zo veel mogelijk uit te laten. Helaas, ik heb al jaren geen bril meer (en eigenlijk ook niet meer nodig gehad).

Heb er gelukkig weinig last van en het lijkt ook niet te zijn verslechterd vandaag. Het ziet er wel niet uit. Ik hoop maar dat ik Sarah Connor niet tegenkom, anders legt ze me gegarandeerd om. Vroeg in bed vanavond en hopen dat het morgen beter is.

Tags: ,

16 november 2008

Londen

Een decennium geleden ging ik eens sightseeing in Londen (dacht dat het al langer geleden was maar mijn "Let's Go-gids" dateert van 1998). Moederziel alleen. Ik ben er sindsdien nooit meer terug geweest. Maar morgen stappen we terug op de Eurostar. We gaan er deze keer niet de toerist uithangen maar een opleiding volgen. Tot en met donderdag. Alleen, ja.

Tickets en hotelreservatie, check. MacBook met toebehoren, check. Reisstekker (goed dat we daar tijdig aan gedacht hebben!), check. Leesvoer en entertainment, check. Rest ons morgen alleen nog onze valies te maken en even langs te lopen bij de bank voor wat local currency. Kwestie dat we dan zonder geld te moeten tanken meteen de metro kunnen nemen naar het hotel. Gisteren niet meer in de Fnac geraakt voor een nieuwe gids, maar die zal ik toch niet nodig hebben.

Ik ben benieuwd.

Tags: , ,

14 november 2008

Springvinger (4)

W heeft uiteindelijk niet meer dan een paar uur met die draagband rondgelopen en zijn verband heeft het al niet veel langer uitgehouden. "Mama, kijk, er zitten draadjes in mijn hand!", klonk het plots vanuit de zetel. Meneer had er niet beter op gevonden om zich van dat vervelende verband te ontdoen. Nu, erg was dat niet. "Na een week langsgaan bij de huisarts om het verband te verversen", hadden ze ons gezegd na de operatie. Maar al na 24 uur zag dat er vreselijk schmutzig uit.

Iets minder gerust waren we in het feit dat die middelvinger nog altijd wat gekromd stond en vooral, dat W er alles aan deed om hem niet te moeten bewegen. Nog wat stijf na de operatie, dachten we eerst. Maar tijdens de controle gisteren was "dokter Geert" onverbiddelijk. Hij moet die vinger meer bewegen en terug leren strekken. Met een paar dagelijkse oefeningetjes moet het wel in orde komen. Makkelijker gezegd dan gedaan, want het doet blijkbaar pijn. Gelukkig verzacht de snoepkast achteraf het leed.

Tags: , ,

10 november 2008

Ondankbaar

Het was natuurlijk mijn eigen schuld. Had ik maar niet zo enthousiast moeten zijn. "W! We gaan terug naar Het Vennebos. Je weet wel, met dat zwembad met die golven en die glijbanen en die wildwaterbaan. En dat vakantiehuisje met het stapelbed en die poppenkast! En herinner je je die pasgeboren geitjes in de kinderboerderij nog?" Zo schep je natuurlijk -zeker voor een driejarige- bijzonder hooggespannen verwachtingen. Maar nu ik er nog eens over nadenk was het waarschijnlijk allemaal gewoon wat (te)veel voor W. Wist hij niet waar eerst gekeken en wat eerst gedaan en sloeg hij daarom tilt.

Het begon al aan de receptie. Toen hij die lolly niet kreeg. Waarop er meteen een geweldige scène volgde. Hoe goed mijn humeur -alles was vrijdagochtend redelijk perfect verlopen, inclusief de heenreis die met anderhalf uur precies korter leek dan een half jaar geleden- en hoe groot mijn goesting ook was, ik had meteen zin om iedereen terug de auto in te jagen en rechtsomkeer te maken. Dat deden we natuurlijk niet, ook al moesten we die eerste uren nog enkele keren flink op onze tanden bijten. Want meneer wou dit en dat en liefst van al nog tegelijk ook. "Neen, W, dat kunnen we nu niet doen, morgen misschien of overmorgen. We blijven hier vier dagen!" Met telkens een nieuwe scène, de ene al groter dan de andere, tot gevolg.

Maar het is allemaal goed gekomen. We zijn deze middag, na een laatste keer de golven, de wildwaterbaan en de Black Hole-glijbaan te hebben getrotseerd, zonder noemenswaardige problemen kunnen vertrekken. We zijn deze keer zelfs alleen maar een pepermolen vergeten. En de terugreis verliep zo mogelijk nóg vlotter met twee slapende jongens op de achterbank.

OK, dat S nog altijd een beetje ziek is, was wel een kleine domper op de vakantievreugde en vooral nefast voor onze nachtrust. En die huisjes zijn echt wel klein. En het is wel jammer dat ze daar in de Park Plaza alleen maar fastfood serveren. En waarom is de "supermarkt" op zondagnamiddag gesloten terwijl de "boutique" wel open is? En een lunapark vlak naast de in/uitgang van het zwembad, waar zitten ze met hun gedachten?

Maar voor de rest geen klachten. We gaan ooit nog wel eens terug. Ooit.

Tags: , ,

06 november 2008

Quantum of Solace

Tradities zijn er om in ere gehouden te worden. Naar een nieuwe Bond-film ga je gaan kijken op de eerste dag dat hij in de zalen komt. Veel heeft u echter niet gemist, gisteren in de Kinepolis. Want de 23ste Bond mag u wat ons betreft gerust overslaan.

Martin Campbell blies James Bond met Casino Royale nieuw leven in, Marc Forster draait hem in Quantum of Solace helaas terug vakkundig de nek om.

Wat is er mis met Quantum of Solace? Om te beginnen een rammelend scenario dat van de hak op de tak springt. Dat willen we nog graag door de vingers zien in ruil voor een portie rechttoe rechtaan actie. We werden op onze wenken bediend. De ene spectaculaire achtervolging volgde de andere op. Te land, ter zee én in de lucht. Helaas werden die actiescènes zo hyperkinetisch in beeld gebracht en zo ultra-flitsend gemonteerd dat je eigenlijk niet meer weet naar wat je zit naar te kijken. Het begon ons na vijf minuten al danig op de zenuwen te werken.

David Arnold, de huiscomponist van de Bond-films, moet trouwens dringend eens andere drugs proberen. Eerder liet hij al een gedrocht van Chris Cornell passeren als titelsong, maar "Another Way To Die" van Jack White en Alicia Keys is al niet veel beter. En zeggen dat hij "Die Another Day" van Madonna de slechtste Bond-song aller tijden vond.

James Bond will return, de aftiteling bood gelukkig nog een klein beetje solace.

PS: ik heb het ook moeten opzoeken, solace = troost.

04 november 2008

MacBook

Ja, de nieuwe MacBook ziet er geweldig uit. Maar eigenlijk moet je hem gevoeld hebben, om hem echt te appreciëren. Bij de introductie een paar weken geleden blies Apple vooral over het productieprocedé (de zogenaamde "unibody" van de MacBook wordt vervaardigd uit één blok aluminium) hoog van de toren, en terecht. Eens je de nieuwe MacBook (of zijn duurdere Pro-broertje) in handen hebt gehad, voelt elke andere laptop aan als een plastiekerig speeltje.

Ik was eigenlijk nog niet aan een nieuwe Mac toe. Maar voor het eerst kan ik nu een laptop gebruiken. En zij die het kunnen weten, zeggen ons dat we in deze barre economische tijden vooral moeten blijven consumeren. Ik heb er dan ook niet lang moeten over nadenken en heb er meteen één besteld. En terwijl ik op al mijn andere Macs weken zo niet maanden heb moeten wachten had ik de nieuwe MacBook al na amper één week in huis.

Een kleine week later zijn we nog altijd in de wolken met onze aankoop. Wat een zalig machientje. Ik heb mijn best gedaan maar nog altijd geen enkel minpuntje gevonden. Op het internet is er intussen al een heel bos geplant over het ontbreken van de FireWire-poort en over het glanzende scherm dat zogezegd van mindere kwaliteit zou zijn. Ik heb geen videocamera, laat staan ééntje dat enkel met FireWire aan de computer kan worden gehangen. Mijn externe harde schijven hebben naast FireWire allemaal een USB2-aansluiting. Ik mis die poort dus niet. En over het scherm ook al geen klachten, maar ik ben blijkbaar de enige die het normaal vindt dat het scherm van een laptop die honderden euro's meer kost ook beter van kwaliteit is.

Verder is het zalig typen op dat toetsenbord en is het glazen Multi-Touch trackpad érg plezierig in gebruik. En dat wil wat zeggen want tot een week geleden had ik nooit langer dan een kwartier een trackpad gebruikt. Ben altijd al meer een -ahem- muispersoon geweest. En had ik al gezegd dat die nieuwe MacBook supersnel en muisstil is?

Mij hoor je dus niet meer klagen als A nog maar eens de hele avond de iMac monopoliseert. Stel je voor, ik kan nu surfen en tv kijken tegelijk. Hoezo, mannen kunnen niet multitasken?

Tags: