29 oktober 2008

Gevangenis

Zondag 2 november sluit het gevangenismuseum van Tongeren definitief de deuren. Binnenkort wordt de gevangenis immers omgevormd tot gesloten jeugdinstelling. Hoog tijd dus om deze post nog eens in herinnering te brengen. Zaterdag is trouwens een feestdag, alle winkels zijn gesloten en waarom zou u de herfstvakantie niet afsluiten in Tongeren?

Geheel toevallig kregen we een paar weekends geleden de kans om een bezoek te brengen aan onze eigen gevangenis, de Nieuwe Wandeling. Jaarlijks worden er rondleidingen georganiseerd voor familie en vrienden van het gevangenispersoneel en we gingen maar wat graag in op de uitnodiging van onze buurvrouw.

De Nieuwe Wandeling is natuurlijk (nog) geen museum maar een echte gevangenis. We moesten dus eerst door een metaaldetector en vooral: het moest vooruitgaan. De rondleiding had dan ook veel weg van een wedstrijdje snelwandelen.

De gevel mag dan al recent onder handen zijn genomen (mooie nieuwe poort, trouwens) het blijft een oud gebouw. De cellen zijn al bijna even klein als die in Tongeren. Je zou van minder claustrofobisch worden. En als je die cel dan nog eens moet delen met twee andere gedetineerden ...

Ik was zwaar onder de indruk van het stervormige gebouw. Mijn camera moest ik natuurlijk thuis laten, maar op de website van de gevangenis staan gelukkig heel wat foto's.

Maar de Nieuwe Wandeling is Tongeren niet en gelukkig maar. De werkateliers, de cinemazaal, ze zien er allemaal even aftands uit. Maar dat doet er niet toe. Enkele uren per week herinneren ze de gedetineerden aan hun mens-zijn. Want is het niet de bedoeling dat de gevangenen voorbereid worden op hun reïntegratie in de maatschappij?

En passant kwamen we ook te weten hoe één van de veroordeelden in de zaak Van Noppen zijn dagen vult en dat de vrouwelijke helft van de Gentse versie van een bekend gangsterduo best een toffe madam is.

Het zomerde volop na, die zondag. Maar dat was lang niet de enige reden waarom ik blij was om na twee uur weer buiten te staan.

Tags: , , ,

27 oktober 2008

Buren (4)

Derde keer, goeie keer, jawel. We hebben nieuwe buren! Het huis aan onze rechterkant werd reeds op 5 september verkocht. Maar dan was er nog een recht van hoger bod en moest er ook nog betaald worden (neem ik aan). Maar afgelopen weekend werd die spuuglelijke fluo affiche eindelijk van de gevel geschraapt. En zodoende is er naast ons, na welgeteld vijf jaar en drie maanden, terug leven in de brouwerij.

Via via kennen we onze nieuwe buren al (de wereld wordt alsmaar kleiner, hopelijk vallen we er straks niet af) en A heeft ze vorige maand al ontmoet op de Trezekeskermis (toen ze eigenlijk, feitelijk nog niet onze nieuwe buren waren).

Het wordt toch even wennen aan dat doffe gestommel (het zal, vrees ik, de komende maanden niet bij gestommel blijven). Is dat S die uit zijn bed is gevallen? Neen, dat zijn de buren maar. En net nu hij terug weer goed ter been -euh, poot- is, moet Sammy met lede ogen aanzien hoe zijn favoriete jachtterrein (het ongedierte kweekt er vrolijk op los in zo'n overwoekerde tuin) wordt kaalgeslagen.

Tags: , , ,

22 oktober 2008

Springvinger (3)

"Ik zal niet bang zijn hoor", sprak W zichzelf nog wat moed in, toen we deze ochtend om iets voor zeven de parking van het Jan Palfijn ziekenhuis aan de Watersportbaan opreden. Na de scène die hij gisterenavond tijdens het vooronderzoek bij de huisarts had gemaakt, waren we er anders niet helemaal gerust in.

Natuurlijk was hij bang, maar hij hield zich kranig. Toen we aan de ingang van het operatiekwartier stonden te wachten, versteef hij helemaal toen een van de verpleegsters kennis kwam maken. Maar toen we even later afscheid moesten nemen, liet hij geen traan. Ook niet in de operatiezaal waar hij nog eens herhaalde dat hij flink zou zijn, "want dat heb ik aan mama beloofd". Zoiets, want we hebben het natuurlijk alleen maar horen zeggen.

Goed een half uur later mochten we al terug bij hem op de recovery. Hij was snel wakker maar het zou nog een paar uur duren vooraleer hij weer helemaal bij zijn positieven was.

En dan was het wachten geblazen. Twee uur, werd gezegd. Maar uiteindelijk kwam de dokter pas om half zes langs. Ik vertrok om twaalf uur met veel tegenzin naar het werk. Maar achteraf bekeken ben ik blij dat ik maar een halve dag calamiteitenverlof (nog maar eens, maar dit was wel gepland) heb genomen. Gelukkig amuseerde W zich kostelijk, daar op de zevende verdieping. Het meisje dat haar amandelen was komen inleveren veel minder.

Hij is er vanaf, van die springvinger. Tenminste, dat hoop ik toch. Zijn rechterhand zit helemaal ingepakt en zijn arm moet in een draagband. Het ziet er nog geen klein beetje stoer uit. Benieuwd hoe lang het zal duren voor het hem begint te irriteren, want praktisch is natuurlijk anders.

Tags: , , ,

21 oktober 2008

Filmfestival 2008 (slot)

De 35ste editie van het Filmfestival Gent lokte bijna 115.000 bezoekers, een nieuw record. En dat was er aan te merken. Zowat alle voorstellingen die ik bijwoonde zaten helemaal vol. Ja, ook de laatavond- en ochtendvoorstellingen (voor de goede orde: 1 voorstelling om 10u, 4 om 20u en 7 om 22u30).

Kinepolis plant dus blijkbaar tóch een nieuwe bioscoop op The Loop, oftewel de Flanders Expo-site. Dan kan het filmfestival de huidige Kinepolis aan Ter Platen meteen helemaal inpalmen. Dat duurt echter nog wel even en daarom wordt voor volgend jaar gedacht aan een reuzegrote cinematent op het Sint-Pietersplein met 1.500 plaatsen. In ieder geval, het gaat uitstekend met ons filmfestival en dat we er fier op mogen zijn.

Voor de volledigheid kort nog eens de hoogtepunten van mijn tweede festivalweek aanstippen: Captive (over de zinloze -bestaan er ook andere?- oorlog in Tsjetsjenië, maar lang geen gewone oorlogsfilm), Worlds Apart (de Getuigen van Jehova zijn mensen zoals u en ik, ze hebben alleen meer deuren in hun gezicht gekregen -ook die in Denemarken) en Parking (dubbelparkeerders zijn niet alleen in de Bevrijdingslaan een pest, ook in Taipei (Taiwan) -redelijk geweldige film dit).

Van het tweeluik van Wayne Wang (u ongetwijfeld bekend van dat andere tweeluik 'Smoke' en 'Blue in the Face') vonden we de eerste, A Thousand Years Of Good Prayers, ongetwijfeld de beste. The Princess of Nebraska kon ons niet echt boeien en we hebben er dan ook een paar stukjes van -ahem- gemist. Ook nog gezien: Tehran has no more pomegranates (de Iraanse studenten en expats (?) in de zaal vonden het geweldig, wij veel minder) en Skin (niet slecht, maar al die knokpartijen begonnen ons snel te vervelen).

Zo, daar bent u ook weer vanaf. Wij kijken al uit naar volgend jaar.

Tags: ,

18 oktober 2008

Filmfestival 2008 (3)

Ziezo, het filmfestival zit er weer op. Twaalf films gezien. Meer moest dat niet zijn. Want het was toch een beetje een uitputtingsslag, vooral de laatste dagen. Volgend jaar een paar namiddagen vakantie nemen zodat ons avondprogramma iets minder vol zit.

Al bij al best tevreden met het parcours dat ik had uitgestippeld. Er zaten niet echt uitschieters tussen, maar zeker ook geen echte tegenvallers. We hebben de voorbije tien dagen toch een mooie wereldreis gemaakt, weliswaar vanuit onze cinemazetel: Denemarken, Kroatië, Nieuw-Zeeland, Italië, VS (New York, Francisco, ergens in de staat Washington), Iran, Tsjetsjenië, Taiwan en tenslotte -hoe kan het ook anders- Nederland.

Later misschien meer over de films die ik afgelopen week zag. Maar nu moeten we eerst gaan bekomen in de Ardennen. Meer bepaald in het boekendorpje Redu. Nu ja, veel tijd om uit te rusten zal er niet zijn. Want ze zijn deze ochtend zonder mij vertrokken. Dat betekent dat ik morgen een treinreis van bijna drie uur voor de boeg heb. En dan zal het weekend alweer voor de helft voorbij zijn.

Tags: ,

17 oktober 2008

Poot

Een paar dagen geleden merkte ik op dat Sammy een beetje mankte. Toen ik hem 24 uur later opnieuw zag, wist ik meteen dat er iets serieus mis was. Zijn rechtervoorpoot stond helemaal gezwollen en hij huppelde rond op drie poten. Naar de dierenarts! Gemakkelijker gezegd dan gedaan. Bij een eerste poging gisteren liet A hem ontsnappen en 's avonds was hij natuurlijk nergens te bespeuren. Hoe hij met die poot over de schutting is geraakt, is mij nog altijd een raadsel.

Maar vannacht strompelde hij toch nog eens binnen en zat hij meteen in de val (handig, zo'n kattenluik dat je van binnen naar buiten kan sluiten). Met eten en een splinternieuwe kattenbak (die onaangeroerd bleef) de hele voormiddag opgesloten in onze slaapkamer. Deze namiddag zou ik nog eens een halve dag vakantie opofferen om met hem naar de dierenarts te gaan. Vorige week de verwarming, vandaag de dierenarts, ik heb zo onderhand mijn buik vol van dat calamiteitenverlof.

Neen, zijn poot is niet gebroken. Het bleken 'maar' een paar fikse bijt- en krabwonden -meneer heeft blijkbaar gevochten- die serieus zaten te verzweren. Het ziet er niet bepaald sexy uit, zo'n geschoren voorpoot vol met open wonden. Opgelapt, maar nog lang niet de oude. Sinds we terug zijn van de dierenarts (trouwens: niet evident, te voet met een transportkooi die niet meer op slot kan) ligt hij al de hele tijd -zielig in een hoopje- te bekomen in de tuin.

Technorati Tags: , ,

11 oktober 2008

Filmfestival 2008 (bis)

Mijn filmfestival is woensdag erg sterk gestart met Go with peace Jamil. Sterk verhaal, schitterend geacteerd en prachtig in beeld gebracht. Maar wel een beenharde film. Zeker het laatste half uur. En ook al zagen we hem van ver aankomen, van de uppercut die we helemaal op het eind kregen toegediend, moesten we toch even bekomen.

Donderdag begonnen we daarom met wat lichtere kost. Behind the Glass is een psychologisch drama maar wel eentje met een hoofdpersonage waarmee we ons absoluut niet konden identificeren. Hoe die er -ondanks alles wat hij meemaakte (en dat was heel wat)- als een plaatje bleef uitzien, was ook al niet goed voor de geloofwaardigheid van deze prent. Laat u niet misleiden door de kleffe muziek in de trailer. Behalve in de allerlaatste scène is er in "Behind the Glass" immers geen noot muziek te horen. Aardig, maar zeker niet meer dan dat.

A Song of Good is het soort film waar je al van bij de opening met een ongemakkelijk gevoel naar zit te kijken. Neen, dit kan niet goed aflopen. Jammer dat er geen ondertitels waren want het Engels van de Nieuw-Zeelanders is niet meteen makkelijk te verstaan. Best te pruimen.

Dat is La Ragazza del lago (trailer) zeker ook. Nog geen tien uur na afloop van "A Song of Good" zaten we dus al opnieuw in zaal 10 van de Kinepolis (De man van de hersteldienst kwam pas in de namiddag dus konden we toch nog iets nuttigs doen met onze vakantiedag). Neen, ik ben geen ochtendpersoon en ik had dan ook alle moeite van de wereld om mijn ogen open te houden. Dat lag echter niet aan de film. Opnieuw te bekijken dus.

Ook tijdens August (trailer) hebben we ondertiteling gemist. Josh Hartnett mag dan al een geboren en getogen Amerikaan zijn, hij ratelt in "August" net een tikkeltje te snel. "August" gaat over twee broers die in augustus 2001, terwijl de dotcom-zeepbel uit elkaar spat, hun internetbedrijf proberen te redden. Klinkt goed op papier maar helaas, "August" is een al een even lege doos als sommige dotcom-bedrijfjes van toen. De vergelijking met Wall Street van Oliver Stone is dan ook nog geen klein beetje bij het haar getrokken. Te mijden.

Nog zeven films te gaan.

Tags: , , , , , ,

08 oktober 2008

Gründlichkeit

Naar aanleiding van het bijna-faillissement van Hypo Real Estate kondigde kanselier Angela Merkel aan dat de verantwoordelijken van de bank rekenschap zullen moeten afleggen: "Dat zijn we de Duitse belastingbetaler verschuldigd".

Daar denken ze hier bij ons duidelijk anders over. Fortis ging al even ei zo na op de fles maar de oranje-blauwe partijen willen niet weten van een parlementaire onderzoekscommissie. "We moeten eerst uit deze crisis geraken. Een sereen klimaat scheppen en het vertrouwen terugwinnen van beleggers en spaarders. Zo'n onderzoekscommissie verzandt al gauw in partijpolitieke spelletjes". Aan flauwe excuses alvast geen gebrek.

Open VLD stelt als alternatief een commissie van experts voor. Ja, dergelijke commissies kennen we. Of zetelen in de CBFA (Commissie voor het Bank-, Financiën- en Assurantiewezen) dan écht alleen maar onkundigen? Als je the mess we're in overschouwt, zou je bijna gaan geloven van wel.

Tags:, , ,

07 oktober 2008

Actiedag

Ik ben de tel kwijt. Gisteren staakte (onder meer) het stads- en provinciepersoneel voor de zoveelste keer voor meer koopkracht. Daar hebben ook wij last van ondervonden. Het hek aan de overkant bleef dicht. Pas vrijdag kregen we te horen dat, in tegenstelling tot eerdere berichten, ook de kleuterschool zou meestaken. Onze jongens werden geëvacueerd naar Bottelare en daarmee was de kous af.

Voor ons bleef de hinder dus beperkt. Stakingen zijn nooit leuk. Neen, deze actiedag was niet echt goed getimed. Anderzijds is het wel een feit dat er al 15 maanden op federaal niveau niet bestuurd wordt. En die fameuze jobkorting (met dank aan de Vlaamse regering) waar nu mee geschermd wordt, compenseert nog niet eens onze gestegen energiefactuur. Ik kan mij vergissen, maar er zijn nog wel meer zaken duurder geworden. Natuurlijk vinden de werkgeversorganisaties en de regering staken "op dit moment" ongehoord. Altijd worden er wel nieuwe onderhandelingen en maatregelen in het vooruitzicht gesteld. Maar wat komt daar van in huis? Laten we niet hypocriet doen. Moesten ze even kunnen, ze zouden maar wat graag het stakingsrecht afschaffen.

En over die koopkracht. Ons hoor je niet klagen. Maar voor veel mensen is een stijging van de maandelijkse energiefactuur met 50 euro, om maar bij mijn zelfde voorbeeld te blijven, wel een zware dobber. En dan hebben we het niet alleen over werklozen en gepensioneerden. Zelfs voor tweeverdieners, die niet minder hard werken dan u of ik en al even graag wat meer bij hun jongens (en meisjes) zouden willen zijn. Daar dacht ik aan, gisteren op de fiets. Terwijl ik al die zure gezichten in al die auto's voorbij reed.

Tags: , , ,

06 oktober 2008

Koude douche

Een ijskoude douche. Dat is genoeg om mijn dag, wat zeg ik, mijn week te verpesten. Ja, net zoals -bijna dag op dag- een jaar geleden, laat onze verwarmingsketel het weer afweten. Ongetwijfeld hetzelfde probleem dat zich nu anders uit. Vorig jaar hadden we immers geen verwarming meer maar wel nog warm water. En eerlijk gezegd, dat was een stuk comfortabeler. Want het lijkt wel alsof ons leidingwater gewonnen wordt uit smeltend poolijs.

Vorig jaar liet ik, enkele weken nadat het probleem werd verholpen, de man van de hersteldienst nog eens terugkomen omdat ik vond dat onze ketel vreemde geluiden maakte. De brave man keek mij aan met een blik van "Oh, bent u er zo een. U hóórt dingen." Ik wil niet op een goede morgen zonder warm water zitten, drong ik aan. "Maak u maar geen zorgen, dat is normaal", probeerde hij mij gerust te stellen. Ja, ik heb een scherp gehoor en het laat mij zelden in de steek.

Een ganse week ijskoud water. Dat wordt behelpen en afzien. Of stinken, natuurlijk. En vrijdag een dag vakantie opofferen om op wacht te staan voor de man van de hersteldienst. Duimen maar dat hij de juiste wisselstukken bij heeft.

Tags: , ,