De eerste schoolweek verloopt hier ten huize dimboo zonder noemenswaardige problemen. Een beetje zoals de allereerste, begin dit jaar. W is er enthousiast aan begonnen, maar naarmate de week vordert begint hij steeds meer tegen te pruttelen.
Toen hij deze ochtend te horen kreeg dat ik hem 's middags niet zou komen afhalen, vloeiden er dikke tranen. Hij is die woensdagen blijkbaar nog niet vergeten. In vijf haasten dan maar een vervangprogramma geregeld. En wat voor één, dankzij mijn zus.
Ik kan mij momenteel trouwens perfect voorstellen hoe dat moet voelen om terug naar school te moeten. En bij mij is het niet twee maand maar zo maar eventjes 13 jaar geleden. Niet hetzelfde, dat weet ik wel. Maar toch.
PS: En voor S is het terug een week zoals een andere. Ik wist wel dat het snel zou overwaaien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten