31 december 2006

Oudejaarsavond

't Is altijd een gedoe, die oudejaarsavond. Wie nodigt wie uit en zo ja waar? Dit jaar hebben we er ons eens niet druk in gemaakt. Twee weken geleden wisten we dus nog niks. Maar kijk, het is goed gekomen. Het is bij ons en we vieren met J & I.

Een rustige oudejaarsavond dus, maar wel een hele lange. Want we beginnen er binnen een uur of twee al aan. Een hele lekkere ook. Geen fondue of gourmet dit jaar. Geen kant-en-klare schotels van de traiteur of kaas en wijn (al zou dat laatste zéker op mijn veto gebotst zijn). Neen, we maken alles zelf. Een uitgebreide reeks hapjes en als hoofdgerecht eendenborst met een waaier van groenten en handgesneden frietjes (dat wordt een taakje voor mij). Dat alles wordt natuurlijk aangelengd met passend nat (dat, gezien we met de helft zwangere vrouwen zijn, bijna exclusief door de mannen zal genuttigd worden) en afgesloten met zelfgemaakte limoensorbet. Kokkerellen als entertainment. SOS Piet mag fier zijn.

Het zal smaken en we gaan ons amuseren. Ik hoop voor u ook zoveel! En indien niet, sluit maar aan. Plaats en (op de eendenborsten na) spijs en drank genoeg!

Tags: ,

30 december 2006

Zolder

Ik had gisterenavond al de boodschappen gedaan voor de festiviteiten morgen. Het is zalig winkelen in de Colruyt om half negen op een vrijdagavond, weet ik sinds vorige week. Een heerlijk dagje niksen, denk je dan. Dat was natuurlijk buiten A gerekend die deze middag, terwijl W genoot van zijn dutje, besloot om de zolder op te ruimen. Beginnen met opruimen wel te verstaan, want onze zolder is een slagveld. De ene helft staat vol met resten bouwmateriaal, de andere met dozen die onze ouders ons cadeau deden toen we drie vier jaar geleden naar hier verhuisden. En zeggen dat hun zolder (toch die van mijn ouders) drie keer zo groot is, proper afgewerkt en nu zo goed als leeg is.

Opruimen dus. Ook ik ontsnapte er niet aan. Want A liet in niet mis te verstane bewoordingen weten dat ook mijn assistentie verreist was. De helft van die dozen is natuurlijk van mij.

Twee uur opruimen leverde een tiental dozen voor de papiercontainer op, één overvolle doos voor de kringloopwinkel (al betwijfel ik wel of ze kopers zullen vinden voor Norton Utilities 3.0 for Mac of mijn oude Supra 14.4 bps modem), één doos herinneringen, een paar dozen met boeken waar ik al jaren niet meer in gelezen heb maar toch niet wil wegdoen en nog altijd te veel dozen waar "te sorteren" op staat. We hebben dus nog wel even werk. En ik vergeet natuurlijk ook nog die stapel dozen waarmee je een middelgrote videotheek kan vullen. Ja, ik heb een paar jaar een abonnement op Canal+ gehad en ik kocht destijds videocassettes in 't groot aan in de Makro.

Ook nog een doos gevuld voor de volgende rommelmarkt. Geen schatten, maar wel een hoop cd's en pop- en rockmemorabilia (foto's en dia's) uit een vorig leven die waarschijnlijk wel een paar euro's kunnen opleveren. En ja, ik ken eBay. Waar dacht je dat die doos met Apple-posters vandaan kwam? (Ja, lach maar. Die Think Different-posters worden vandaag op eBay anders wel voor grof geld verhandeld, zelfs de reproducties.) Misschien moet ik eBay ook maar eens van een andere kant leren kennen.

Tags: , , ,

29 december 2006

Stanley Kubrick

Vandaag zijn we eindelijk in het Caermersklooster geraakt voor de tentoonstelling over Stanley Kubrick. Wow. Ik was duidelijk niet voorbereid op de omvang. Om twaalf uur waren we binnen, om drie uur ging de GSM. "Waar zit je ergens?". Ik had net de zaal over "2001: A Space Odyssey" afgewerkt en A was een uur eerder met buikkrampen (die niks met de expo te maken hadden) vertrokken. "Dan heb je nog wel even werk ...". De laatste zalen, over "The Shining", "Barry Lyndon" (en de nooit verfilmde "Napoleon" en "The Aryan Papers") en "Eyes Wide Shut", dan maar op een drafje gedaan.

Veel goesting gekregen om verschillende films van Kubrick te (her)bekijken. Ter plekke 2001, dat ik alleen nog maar in stukken en brokken op tv heb gezien, aangeschaft. "Full Metal Jacket" heb ik destijds in de bioscoop gezien, "Eyes Wide Shut" op DVD. En "Dr. Strangelove Or: How I Learned To Stop Worrying And Love The Bomb" in de schoolbioscoop van de Broeders van Liefde in Zwijnaarde (nu Sint-Paulus). Tijdens het derde middelbaar, denk ik.

Een aanrader dus. Maar u zal zich moeten reppen want op 8 januari verhuist de expo naar Londen of New York (ik wil er van af zijn). Ook gesloten op 31/12, trouwens.

Tags: , ,

28 december 2006

Scepsis

Een wonderdokter. Zo noemt A onze osteopaat. Zelf vind ik osteopathie nog altijd een beetje voodoo. Baat het niet, dan schaadt het ook niet, zo beweert toch de volksmond. Maar dat is het hem juist. Een jaar of vijf geleden liep ik (te) lang rond met lage rugpijn. Uiteindelijk liet ik mij door de osteopaat behandelen. Na een sessie of drie was ik inderdaad van mijn rugpijn verlost. Maar wat later kreeg ik last van duizeligheid (of beter gezegd "ijlhoofdigheid", want ik had geen last van evenwichtsstoornissen). Helaas was dat probleem niet in een-twee-drie opgelost. Uiteindelijk, na anderhalf jaar, ging het gewoon vanzelf over.

Even wou ik de afspraak vanavond nog afbellen. Want met mijn rug ging het al veel beter. Daar dacht de osteopaat duidelijk anders over. Mijn twaalfde rib "zat vast" en had ook een wervel mee getrokken. Of zoiets. Ik geloof het graag. Maar met die ene beurt zou het opgelost moeten zijn.

Ook W ging mee vanavond, "voor controle". Een trauma opgelopen tijdens de geboorte? Die lelijke vallen van de afgelopen maanden? Possibly. Nog twee sessies en dan zouden alle 33 stukjes (bij benadering) van zijn schedel terug op hun plaats moeten zitten. En dan moeten ook zijn aanhoudende snotneus (bij W gaan de verkoudheden naadloos in elkaar over) en diaree voorgoed tot het verleden behoren. En besparen we hem op latere leeftijd daarenboven ook leerproblemen en karakterstoornissen.

Ietwat groggy, 130 euro armer, maar vooral hoopvol, keerden we huiswaarts.

Tags: ,

27 december 2006

Vaatwasser (bis)

Vlak voor kerstavond liet onze vaatwasser het afweten. "-30" stond er op het display. Wat, volgens de handleiding, zo veel wou zeggen als "Het beveiligingssysteem tegen wateroverlast is in werking getreden". En ook: "Neem contact op met de service-afdeling". Beetje verontrustend, want onze AEG F Silence is nog geen maand oud.

Kerstavond vierden we op verplaatsing maar toch maar meteen Vanden Borre gebeld. Na een kwartier "on hold" naam en telefoonnummer ingesproken op het antwoordapparaat. Op tweede kerstdag belden ze 's ochtends vroeg al terug. Dat ze donderdag iemand zouden sturen. Prima. Gisterennamiddag had ik ze nog eens aan de lijn. Of het zou passen als er direct nog iemand langs kwam. Natuurlijk. Nog geen kwartier later ging de bel al.

Even voordien had ik gezien dat de afvoerdarm van de vaatwasser "verdwenen" was. Die beveiliging had dus goed gewerkt en ons een ondergelopen keuken bespaard. Na een kwartiertje was de klus al geklaard. We kregen er van de vriendelijke hersteller nog enkele gouden tips bovenop. Weg met de all-in-one tabletten. Voortaan dus apart zout, spoelglansmiddel en bij voorkeur afwaspoeder in de machine. Kost alles samen minder dan de Sun-tabletten en onze vaatwasser zal er wel bij varen.

U heeft goed gekozen. Uw akte van vertrouwen. Er is allemaal geen woord van gelogen. Neen, ik ben niet gek. Als we nog eens een huishoudtoestel nodig hebben, weten we meteen waar naartoe.

Tags: ,

26 december 2006

Live Free or Die Hard

Voilà, de eerste film op mijn "niet te missen"-lijstje voor 2007. Live Free or Die Hard, de vierde Die Hard. Deze keer nam Len Wiseman (van de Underworld-films) plaats in de regisseursstoel. Met naast Bruce Willis (duh) ook Justin Long in één van de hoofdrollen. Long kennen we intussen allemaal als de Mac uit de Amerikaanse "I'm a Mac, i'm a PC"-reclamecampagne van Apple.

Wel nog even wachten, want Live Free or Die Hard gaat pas op 4 juli 2007 in première in de Amerikaanse bioscopen.

IMDB
Wikipedia

Tags: , , , ,

22 december 2006

Krak

Op een grote paddestoel vol met witte stippen zat kabouter Pinnenmuts heen en weer te wippen. Krak, zei de paddestoel met een diepe zucht, allebei de beentjes vlogen in de lucht.

Ja, ik ken het weer van buiten. Al zing ik tegenwoordig vaker "In een klein stationnetje" en "Broeder Jacob", het lievelingsliedje van W. Hij zingt zelfs al de eerste en laatste (Bim bam bom!) regel mee.

Krak, dus. Dat deed mijn rug toen ik deze morgen W optilde. Hij stond snel met beide beentjes terug op de grond. Echt krak deed het niet. Maar ik heb wel geweldig hard gevloekt toen ik die hevige pijnscheut door mijn rechterzij voelde trekken. Great timing, zo vlak voor het verlof. En het feit dat ik vandaag negen uur op een niet al te comfortabele bureaustoel heb doorgebracht, heeft niet geholpen. Benieuwd hoe we morgen gaan opstaan. Als het niet veel erger wordt, hou ik het nog wel uit tot woensdagavond. Hopelijk doet de osteopaat dan wonderen.

Tags: ,

21 december 2006

Music for Life

Music for Life is ondertussen halverwege. Fijne radio is het in ieder geval, maar zoals ik eerder al schreef, die hongerstaking (al wordt dat nu veel minder expliciet uitgespeeld dan tijdens de eerste aankondiging) vind ik nog altijd niks. Waarom werden de drie presentatoren niet een week lang op een strikt dieet van boterkoeken, pizza en frieten gezet? Misschien had McDonalds wel enkele miljoenen veil om van hun ongezonde imago af te geraken?

Neen, dat vasten is nergens voor nodig. En ik ben blijkbaar niet de enige die daar zo over denkt. Ook het lief van 3FM-presentator Giel Beelen, die al voor het derde jaar op rij in het Nederlandse glazen huis zit (StuBru leenden het concept voor Music for Life bij 3FM), deed er haar beklag over, lazen we op DSO. Maar dan wel om andere redenen.

"Als hij uit dat huis komt, is hij zo slap als wat. Dan mag ik weer verpleegster spelen." Een bezoek aan de schoonouders van Giel na de opsluitactie was vorig jaar geen succes. "Ik had er niks aan. Giel zei geen woord en hing uitgemergeld op de bank."

Dat belooft voor de significant others van Peter, Christophe en Tomas. En op De Soete na, hebben de heren zo al niet veel op overschot.

Tags: , ,

20 december 2006

Echo 3

Bijna was er geen filmpje geweest van de derde echo van onze nummer twee. Niet omdat de videorecorder van de gynaecoloog het liet afweten. A was onze cassette vergeten in de wachtzaal. Gelukkig hebben wij een vriendelijke gynaecoloog want zelf kon ze de cassette natuurlijk niet snel eens gaan halen. Ahem.

Alles zag er prima uit. Bijna zeventien weken nu. Het zal waarschijnlijk de laatste keer zijn dat #2 helemaal te zien is op de echo. Doorspoelen naar 00:50 want #2 zit op zijn/haar duim te zuigen (of in zijn/haar neus te peuteren?). Wel lastig die "zijn/haar". We zijn er dus nog niet uit of we het nu op voorhand willen weten of niet. Nieuwsgierig ben ik wel. Ik heb gisteren zowat het ganse filmpje in slow motion bekeken, op zoek naar een aanwijzing.

Tags: , ,

19 december 2006

Huilbaby

Was de bloemkool hem misvallen? De voorbode van een buikgriepje (het rommelt ook nog altijd een beetje in mijn eigen buik)? Keelpijn? Er was alleszins iets mis. W kan ons natuurlijk zelf nog niet vertellen wat. Om half elf werd hij hysterisch wenend wakker. Oei. Een flesje kon even wat troost brengen maar iets na middernacht begon het opnieuw. Samen vielen we bijna in slaap na een paar afleveringen Hopla. Maar terug in zijn bedje ging het weer mis. Gelukkig had A wel opgelet tijdens de les babymassage. Ook dat bleek echter geen wondermiddel. Als hij echt pijn had, dan zou die suppo toch moeten werken. Dus lieten we hem maar wenen. Slapen deden we niet, maar we lagen toch tenminste in ons bed. Uiteindelijk zijn we alle drie, iets na drie uur uitgeput in slaap gevallen.

Misschien had W gisteren toch helemaal geen buikpijn. Want vanavond begon hij al geweldig misbaar te maken toen we naar boven brachten. En na een half uur lag hij nog altijd te krijsen. Slechte gewoontes kweek je zo snel toch niet? Laten huilen, af en toe eens gaan kijken, proberen troosten, zeker niet uit zijn bedje halen. Zo staat het toch in de handleiding. Maar dat is natuurlijk makkelijk gezegd. Zelfs met de babyfoon uit en de tv op luid, hoorde ik hem nog. En dat wil wat zeggen. A is daarnet dan maar alleen naar de gynaecoloog vertrokken. Dat konden we de babysit niet aandoen. Natuurlijk was A nog maar goed en wel de deur uit of het werd plots stil boven. En dat is het nog altijd. Hout vasthouden.

En zo mis ik al de tweede afspraak bij de gynaecoloog op rij. Hopelijk laat zijn videorecorder het straks niet afweten.

Tags: , , ,

17 december 2006

Autosalon

Veel bijgeleerd gisteren. Wie zaakjes wil doen moet niet naar het autosalon. Daar worden tegenwoordig zelfs geen auto's meer verkocht. Wie vandaag al van de saloncondities wil genieten stapt dus gewoon de eerste de beste autodealer binnen. We hebben er gisteren drie bezocht. Citroën (voor de Berlingo), Peugeot (voor de Partner, uiteraard) en Renault (Kangoo).

Het ziet er naar uit dat we binnenkort opnieuw met een Partner rondrijden. Net geen nieuwe. Een ex-demomodel. Dat zijn wagens die de garages aankopen als vervangingswagen en na zes maand terug van de hand doen. Met minder dan 10.000 km op de teller. Geen slechte deal, want zo kunnen we voor de prijs van een nieuw benzine-model een net geen nieuwe diesel kopen.

Een goede deal, maar toch nog altijd bijna 3000 euro meer dan we (stilletjes) gehoopt hadden. Natuurlijk kunnen we nog altijd voor het basismodel kiezen. Maar twee schuifdeuren en airco leken ons toch een noodzaak. Vreemd hoe snel je aan die dingen went.

De prijsverschillen tussen deze drie wagens zijn trouwens opmerkelijk klein. En wat heeft het vergelijkend onderzoek ons verder nog geleerd? De Berlingo is natuurlijk een kloon van de Partner. Volgens sommige kwatongen een minder goeie (zo zou de ophanging van de Berlingo van minder goeie kwaliteit zijn dan de Partner). En hij kost evenveel als een Partner, in tegenstelling tot wat ze ons in de Citroën-garage probeerden wijs te maken. Net niet tot op de euro. En de Kangoo? Op het eerste zicht lijkt die toch iets minder ruim dan een Partner. Maar wat me vooral opviel is de geur. Een nieuwe Partner ruikt heerlijk. Maar een Kangoo stinkt. Echt. Ja, soms zit het verschil in kleine dingen.

Tags: , , , , , , ,

Zaterdagavond

Lang, lang geleden werd ik altijd erg lastig als ik op een zaterdagavond geen plannen had. Misschien dat ik het daarom nog altijd moeilijk heb om in het weekend voor middernacht in mijn bed te kruipen. Ja, ook tijdens de week, maar da's een ander verhaal. There's a first time for everything, want gisterenavond zat ik, zeggen en schrijven, om tien uur (!) in mijn bed.

Eigenlijk ging het licht zelfs al om acht uur uit. Als een blok in slaap gevallen voor de tv. Niet zomaar een dutje, neen. Diep in slaap. Met gesnurk (nochtans niet van mijn gewoonte) en alles. Wist A me te vertellen. Die het om tien uur dus welletjes vond en mij kordaat naar boven stuurde. Ze wist niet waar ze het had toen ik haar zonder protesteren volgde.

Ja, de winterstop komt niet ongelegen. Maar waarschijnlijk zijn het gewoon die paar glaasjes teveel op vrijdagavond die me de das hebben omgedaan. We zijn natuurlijk geen twintig meer. Ja, lach maar.

Tags: ,

13 december 2006

Partner

A gaat haar geluk elders zoeken. En dus zit ik, sneller dan gedacht, zonder Partner. Ja, met hoofdletter. Want ik heb het natuurlijk over onze Peugeot Partner. Nu, echt de onze was het niet. Maar ik zal hem toch missen.

Eigenlijk heb ik bijna geen ervaring met het kopen van auto's. Mijn Visa kreeg ik cadeau en mijn Jetta kocht ik na een gouden tip van mama. Eigenlijk hebben we wel snel a new set of wheels nodig. De kerstvakantie komen we nog wel door zonder, al zal dat af en toe behoorlijk inconvient zijn. Het autosalon begint voor ons dus zeker een maand te laat. Al zie ik ons ook niet meteen een écht nieuwe wagen kopen.

En nu ik toch over mijn partner begon. We hadden vandaag iets te vieren. Negen jaar samen. Ik herinner mij de volle maan nog alsof het gisteren was. De 13de hoeft niet altijd ongeluk te brengen, wou ik hier nog bijschrijven. Maar dan zou ik natuurlijk vergeten dat we twee jaar geleden op 13 december te horen kregen dat A, toen zwanger van W, toxoplasmose had opgelopen. En ook vandaag catalogeren we maar beter onder de baaldagen. Ooit schrijven we daar wel nog eens iets over. Maar nu heb ik mezelf een afkoelingsperiode opgelegd. En voor u zich nodeloos ongerust begint te maken, het heeft in de verste verte niks met A of zwangerschappen te maken.

Tags: , ,

11 december 2006

Proficiat, Dick

Een fait divers dat vorige week de voorpagina's van de Amerikaanse kranten haalde. Mary Cheney (37), de lesbische dochter van vice-president Dick Cheney, is zwanger. En zo wordt Dick voor de zesde keer grootvader. Proficiat! Mary Cheney noemt haar relatie met haar partner, met wie ze al 15 jaar samen is, "een huwelijk".

Het is natuurlijk alleen maar nieuws omdat George Bush en Cheney in de aanloop naar de presidentsverkiezingen van 2004, campagne voerden met een voorstel om in de Amerikaanse grondwet in te schrijven dat "het huwelijk een verbond is tussen een man en een vrouw". En het is toch wel straf dat Mary Cheney destijds actief meewerkte aan de campagne voor de herverkiezing van Bush-Cheney.

Hoe dan ook, nieuws waar we vrolijk van worden. Als nu ook nog een van de kinderen van Alexandra Colen zich out als holebi, dan trakteer ik (wie nog eens goed wil lachen kan ik van harte deze verzameling citaten van het Vlaams Belang-parlementslid aanbevelen). Er zijn er ondertussen al een paar aan het huisarrest ontsnapt. De kinderen van Colen krijgen namelijk thuisonderricht. Want, zo lazen we in De Standaard:

"We willen onze kinderen niet toevertrouwen aan door de overheid gecontroleerde scholen waar drugs en geweld alomtegenwoordig zijn en waar ze politieke correctheid en socialisme krijgen ingestampt."

Maar om met een positieve noot te eindigen, vorige maand werd Zuid-Afrika het vijfde land ter wereld waar mensen van hetzelfde geslacht in het huwelijk kunnen treden. Na Canada, Spanje, Nederland en België. Toch iets om fier op te zijn.

Tags: , , , , ,

09 december 2006

Manusje-van-alles

De jobkranten, het is niet meteen vrolijke lectuur tegenwoordig. Het is werkelijk duizelingwekkend wat er allemaal gevraagd wordt. En dan heb ik het niet over talen- of informaticakennis. Neen, het lijkt wel alsof bedrijven allemaal op zoek zijn naar supergetalenteerde manusjes-van-alles. Iedereen wil een afwisselende job. Maar ze moeten natuurlijk niet overdrijven.

Een mooi voorbeeld vonden we daarnet nog op de VDAB-website: "Redacteur M/V gezocht". Leest u even mee:

U staat in voor het leiden van de redactie van een magazine voor hedendaagse kunst dat werkt op internationaal niveau, ook het samenstellen van de edities in samenwerking met internationaal samengestelde redactieraad behoren tot uw takenpakket. U contacteert kunstenaars, auteurs en vertalers. U redigeert teksten en vertalingen.

Tot daar geen probleem, zeker niet voor iemand met interesse in hedendaagse kunst. Maar het gaat verder:

U staat in voor het begeleiden van visuele en tekstprojecten naar lay-out, voor het begeleiden en opvolgen van het drukproces. Tot uw takenpakket behoren ook nog de coördinatie van communicatie en distributie van het tijdschrift (internationaal), de prospectie en onderzoek op internationaal niveau, de communicatie over de publicatie gericht op collegae en studenten, ...

Ook dat is niet echt onoverkomelijk. Maar er volgt nog een leuke uitsmijter:

Bijkomend ook het opmaken van begroting en financiële planning en het opstellen en coördineren van subsidiedossiers. Ook werven van sponsors en advertenties.

Tot daar de functieomschrijving. Bij "Verwacht" lezen we de gebruikelijke blabla over talenkennis, "zelfstandig en in teamverband werken", "creatief en vindingrijk" en "stressbestendig en goed om gaan met hoge werkdruk". Er wordt ook minimum 5 jaar ervaring gevraagd.

Eigenlijk zoeken ze dus een redacteur, lay-outer, boekhouder en een fondsenwerver in één. Het lijkt wel een reclame voor de nieuwe Sun-tabletten. En het beste moet nog komen. Dit is niet eens een fulltime job. Neen, hoor. 80%. En maar een contract voor een jaar, "met mogelijke verlenging".

Nog een geluk dat ik niet op zoek ben naar werk, of ik zou er nog depressief van worden.

Tags: ,

07 december 2006

Kerstboodschap

Jammer dat dit bij ons nog altijd geen navolging heeft gekregen. Al sinds 1993 zendt de Britse tv-zender Channel 4 (C4 voor de vrienden) een alternatieve kerstboodschap uit. Zo mochten onder meer Sharon Osbourne, Ali G, de Amerikaanse dominee en burgerrechtenvoorman Jesse Jackson en zelfs The Simpsons, de voorbije jaren weerwerk bieden aan Queen Elizabeth op de BBC.

Dit jaar is het de beurt aan Khadija, een in Zimbabwe geboren Britse vrouw die al tien jaar de niqab draagt. De niqab is een volledige sluier die alleen de ogen onbedekt laat. Een mooi grafiekje met de verschillende hoofddoeken en sluiers die moslimvrouwen dragen, vond ik trouwens hier. Ja, we leren bij.

Nog meer dan in ons land (alhoewel), domineerde het dragen van hoofddoeken en andere religieuze symbolen het voorbije jaar het nieuws in Groot-Brittannië.

Dat er problemen worden gemaakt van volledige sluiers zoals de niqab (en zeker de boerka) kan ik best begrijpen. Maar voor de rest? Van dresscodes word ik lastig, zelfs een beetje opstandig. En dan gaat het nog alleen maar over onnozelheden zoals gala-toestanden (nooit naar toe geweest) en het dragen van een das (ik had er ooit één, een lelijk paars geval dat ik alleen tijdens de mondelinge examens in het eerste jaar van de unief rond mijn nek stropte).

Tags: , , , , ,

06 december 2006

Duizend woorden

Een foto zegt meer dan duizend woorden. En bewegend beeld nog zoveel meer. De foto kreeg u al te zien. Nu ook de filmpjes.

Wie aandachtig kijkt, merkt dat ergens halverwege het filmpje het beeld even wegvalt. Dat komt omdat u voor de onderbreking naar een inwendige echo kijkt, daarna naar een uitwendige. Misschien minder goed te zien maar tijdens zo'n echo wordt er druk gemeten en geteld. Lengte, hoofdje en nekplooi. Allemaal dik in orde. En onze nummer twee heeft ze alle vijf. Vingertjes, that is.

Om u een idee te geven van hoe snel het allemaal wel gaat moet u maar eens naar het garnaaltje op de eerste echo (genomen op 19 oktober) kijken.

Onze gynaecoloog doet het nog met een videorecorder. Dus heb ik de onze vorig weekend van onder het stof gehaald. En via een kleine omweg, de DVD-recorder, belandden de eerste twee echo's veilig en wel op de iMac en nu dus ook op YouTube. Handig. Want vraag mij niet waar de cassette met de echo's van W is. Die moet hier ergens liggen.

Tags: , ,

05 december 2006

Casino Royale

Gisteren eindelijk de 22ste Bond gezien. Het was maandag en de regen viel met bakken uit de lucht. Het kon niet anders dan een rustig avondje zijn in de Decascoop (Kinepolis Gent, zo u wil). Maar op de eerste maandag van de maand trakteert Proximus. "Laat u ontroeren door de prijs van het ticket", remember? Helaas trakteert Proximus tegenwoordig alleen nog haar ProxiClub-leden. Met wat (voorzichtig) ellebogenwerk konden we toch nog twee uitstekende zitjes bemachtigen.

Casino Royale dus. www.danielcraigisnotbond.com? Natuurlijk wel. Een hele goeie zelfs. Niet meteen een verrassing want wij hadden Layer Cake gezien (een aanrader!). En in vergelijking met Daniel Craig is Pierce Brosnan een mietje.

Slechts één minpuntje aan Casino Royale. De titelsong, ingezongen door Chris Cornell (ex-Soundgarden, nu frontman van Audioslave en ook solo actief). Want die lijkt nergens op. Dat moest ook mijn gezelschap, notoir Gents popkenner en bij de audities voor de rol van een van de pokerende schurken jammer genoeg uit de boot gevallen, beamen. Ik begin wel aan de muzikale smaak van David Arnold, intussen al bijna tien jaar de huiscomponist van Bond, te twijfelen. Want riep die "Die Another Day" van Madonna niet uit tot het slechtste Bond-nummer ooit? En dat was toch een dijk van een song. Wees gerust, "You Know My Name" van Cornell zullen we nooit op de radio horen. En maar goed ook.

Tags: , , , , , , ,

03 december 2006

Nummer twee

Mag ik u voorstellen, de tweede telg van de booFamily™. Bijna veertien weken oud, 7 centimeter groot. Bij ons verwacht rond 6 juni. Precies 2 jaar en vier dagen na W. Goed gemikt, jawel.

Of de speelkameraad van W een jongen of een meisje wordt, is ons om het even. Maar deze keer willen we misschien wel al op voorhand het geslacht weten. Al is het maar omdat we dan maar één naam moeten kiezen.

We hebben nog altijd heimwee naar de zomer van 2005. Een fantastische tijd. De bevalling die, al zal A daar wel een andere mening over hebben, vlot verliep. Dat eerste uur met W. Die zorgeloze dagen in de materniteit. Toen ik 's ochtends op weg naar het werk (ik nam mijn 10 dagen vaderschapsverlof op in halve dagen) nog vlug even ging checken hoe A en W de nacht hadden doorgebracht. De eerste dagen thuis. Die week vakantie eind augustus in de Jura.

Volgende zomer zijn we met vier. Met vier! De zomer van 2007 wordt ongetwijfeld anders. Maar we kijken er niet minder hard naar uit.

Tags: ,

01 december 2006

Henri

Het was lekker, gisteren in de Henri. Best leuk, zo eens niet moeten kiezen. Het aperitief was al uitgeschonken toen we, met een klein beetje vertraging, in Brussel arriveerden. Echt royaal kon je de porties niet noemen. Niet erg, want ik ben niet zo'n geweldig grote eter. Maar mijn bord was wel als eerste leeg. Het gebeurt niet veel, maar nu hadden we nog een gaatje voor het dessert. De sorbet smaakte overheerlijk en van de tafelgenoten die de tiramisu en de chocomousse hadden besteld, hoorde ik ook alleen maar oh's en ah's.

Ja, 't was een heel gezellige avond. Ik was één van de weinigen die vandaag geen dagje verlof hadden gepland. Het was dan ook bijna 1 uur toen het (na enig aandringen) terug richting Gent ging. Bijzonder snel, trouwens. Iets voorbij Koekelberg dommelde ik in om pas op de Rooigemlaan terug wakker te worden.

Een korte nacht dus. Ook voor W. Want die was niet helemaal in zijn haak en werd om de paar uur hysterisch huilend wakker. Gelukkig had A wel genoeg energie om op te staan. We lieten W dan maar een gat in de dag slapen (toch tot negen uur) en zo begon mijn werkdag ook wat later. En daar waren we niet rouwig om.

Nog een kwisvraag voor wie ook eens gaat eten in de Henri. Aan wie of wat ontleent het restaurant zijn naam? Antwoord op een gele briefkaart!

Henri
Vlaamse Steenweg 113-115
1000 Brussel
02/218.00.08

Tags: , ,