03 augustus 2008

Pestage

Toen we in januari ons vakantiehuis in Bretagne boekten, hadden we natuurlijk geen rekening gehouden met rode, zwarte en andere gekleurde weekends. Bretagne is het zuiden niet en wisten we toen veel dat we zeven maand later een zee van vakantie zouden hebben. We kozen dit jaar voor het noorden van Bretagne (meer bepaald Saint-Cast-Le-Guildo op 30 kilometer van Saint-Malo) omdat we dan maar 650 kilometer zouden moeten rijden. Met een peuter en een kleuter in de auto telt elk uur minder driedubbel.

Jammer, maar helaas. Over de heenreis deden we ruim 11 uur (vertrokken om half acht 's morgens, aangekomen om zeven uur 's avonds), over de terugreis op de kop 12 uur (vertrokken en aangekomen om klokslag 11).

Was het dan zo druk op de weg? Neen, wel integendeel. Het was zelfs bijzonder aangenaam rijden: maar een handvol auto's voor en achter ons, weinig hinderlijke vrachtwagens en Kipjes (*), droog en niet te warm. Kortom, ideale rijomstandigheden. Maar op de heenreis stropte het aan elke péage. We verloren er telkens minstens een half uur.

Dat zou ons op de terugweg niet overkomen. Het plan was om te vertrekken, te kijken hoe druk het was op de weg en hoe het vlotte aan de péages en om bij het minste onheil de dichtstbijzijnde stad op te zoeken, daar de namiddag door te brengen en pas 's avonds (met hopelijk twee slapende kinderen op de achterbank) terug aan te zetten.

De eerste drie uur moesten we eens goed lachen met zwarte zaterdag. Het was zo mogelijk nog rustiger op de weg dan op de heenreis en deze keer ging het aan de péages wel erg vlot. Ik zag ons al voor het journaal van acht uur landen. Heerlijk. Tot we enkele kilometers voor de péage van Cottévrard plots stil stonden. Een ongeluk? Iedereen strekte de benen op het tarmac. De kinderen kregen na hun middagdutje een banaan in de handjes gestopt. Uiteindelijk schoven we daar bijna twee uur aan. Niks ongeluk, de péage bleek weer de flessenhals.

Later vertrekken had ons waarschijnlijk ook weinig tijd bespaard. Om half tien 's avonds stonden we op de A1 iets voor Rijsel ook nog een dik half uur aan te schuiven.

"Moins vite, moins de CO2", lazen we op de borden boven de snelweg. Nijdig duwde ik nog iets harder het gaspedaal in, in een poging om de verloren tijd in te halen. Neen, ze zien ons de volgende jaren niet terug in Frankrijk.

(*) KIP = een bekend en vooral bij Nederlanders erg populair merk van caravans.

Tags: , , ,

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Ik weet niet langs waar je hebt gereden, maar er bestaat een route naar Normandië en Bretagne met wel heel weinig verkeer. In essentie komt het erop neer dat je de E40 oprijdt en dan gewoon altijd rechtdoor rijdt (in de richting van Frankrijk wel te verstaan). Je rijdt dan gewoon parallel met de kust tot in Bretagne. Ik deed die route reeds enkele keren (op zwarte zaterdagen en al) en nooit langer of5 minuten moeten wachten aan de péage.
Anyway, hopelijk viel de vakantie voor de rest goed mee.

groeten,

Tom V.

Anoniem zei

Bij ons viel het wonderwel mee, de rit naar Maubuisson (960 km).

Heenrit (26 juli)
Om 3u30 vertrokken, toegekomen om 14u30

Terugrit (9 augustus)
Om 13u vertrokken, om 22u30 thuis.

Ik denk dat het tijdstip waarop je vertrekt een héél grote rol speelt.

Groetjes,
Sara