Het échte hoogtepunt van vorig weekend hebben we gemist. S had al een tijdje geleden —en in mijn bijzijn— zijn eerste, aarzelende stapjes gezet. Maar hij wachtte blijkbaar tot ik een weekend weg was om echt te beginnen lopen.
En het gaat hard, erg hard. Een paar dagen geleden imiteerde hij nog Michael Jackson in betere tijden, vanavond zagen we hem al achter zijn broer aan hollen. Ook rechtop gaan staan zonder hulp (van ons of een meubel) lukt alsmaar beter.
S heeft duidelijk geen zin om als kruiper op vakantie te vertrekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten