Een paar dagen geleden merkte ik op dat Sammy een beetje mankte. Toen ik hem 24 uur later opnieuw zag, wist ik meteen dat er iets serieus mis was. Zijn rechtervoorpoot stond helemaal gezwollen en hij huppelde rond op drie poten. Naar de dierenarts! Gemakkelijker gezegd dan gedaan. Bij een eerste poging gisteren liet A hem ontsnappen en 's avonds was hij natuurlijk nergens te bespeuren. Hoe hij met die poot over de schutting is geraakt, is mij nog altijd een raadsel.
Maar vannacht strompelde hij toch nog eens binnen en zat hij meteen in de val (handig, zo'n kattenluik dat je van binnen naar buiten kan sluiten). Met eten en een splinternieuwe kattenbak (die onaangeroerd bleef) de hele voormiddag opgesloten in onze slaapkamer. Deze namiddag zou ik nog eens een halve dag vakantie opofferen om met hem naar de dierenarts te gaan. Vorige week de verwarming, vandaag de dierenarts, ik heb zo onderhand mijn buik vol van dat calamiteitenverlof.
Neen, zijn poot is niet gebroken. Het bleken 'maar' een paar fikse bijt- en krabwonden -meneer heeft blijkbaar gevochten- die serieus zaten te verzweren. Het ziet er niet bepaald sexy uit, zo'n geschoren voorpoot vol met open wonden. Opgelapt, maar nog lang niet de oude. Sinds we terug zijn van de dierenarts (trouwens: niet evident, te voet met een transportkooi die niet meer op slot kan) ligt hij al de hele tijd -zielig in een hoopje- te bekomen in de tuin.
Technorati Tags: Sammy, kat, dierenarts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten