W heeft uiteindelijk niet meer dan een paar uur met die draagband rondgelopen en zijn verband heeft het al niet veel langer uitgehouden. "Mama, kijk, er zitten draadjes in mijn hand!", klonk het plots vanuit de zetel. Meneer had er niet beter op gevonden om zich van dat vervelende verband te ontdoen. Nu, erg was dat niet. "Na een week langsgaan bij de huisarts om het verband te verversen", hadden ze ons gezegd na de operatie. Maar al na 24 uur zag dat er vreselijk schmutzig uit.
Iets minder gerust waren we in het feit dat die middelvinger nog altijd wat gekromd stond en vooral, dat W er alles aan deed om hem niet te moeten bewegen. Nog wat stijf na de operatie, dachten we eerst. Maar tijdens de controle gisteren was "dokter Geert" onverbiddelijk. Hij moet die vinger meer bewegen en terug leren strekken. Met een paar dagelijkse oefeningetjes moet het wel in orde komen. Makkelijker gezegd dan gedaan, want het doet blijkbaar pijn. Gelukkig verzacht de snoepkast achteraf het leed.
Tags: springvinger, trigger finger, operatie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten