Geen mens die verwacht had dat André Agassi ver zou geraken op de US Open. Dat moest ook helemaal niet. Halverwege zijn eerste wedstrijd tegen Pavel maakte iedereen zich al op voor de laatste staande ovatie. Maar toch kwam er nog die onvergetelijke partij tegen Marcos Baghdatis. Ook na die wedstrijd werd Agassi op een brancard uit het Billie Jean King National Tennis Center afgevoerd en moest zijn kapotte rug met cortisone-spuiten worden opgelapt. Ondanks een extra dagje rust met dank aan de tropische storm Ernesto, was de partij tegen de kleine Becker (geen familie) er dan ook te veel aan. En dat zag je meteen. Hij wilde zo graag, maar het ging gewoon niet meer.
Het contrast met die slome Kortrijkzaan op baan 11 kon niet groter zijn. Helaas vonden ze het bij La Deux toch nodig om na anderhalve set over te schakelen op de wedstrijd Malisse-Novak. Op de belangrijke momenten kregen we gelukkig nog flitsen uit het Arthur Ashe-stadion te zien. En dus bleven we kijken. Maar geloof me, het is zo al geen plezier om op Malisse zijn vieze muil te moeten kijken, nu grensde dat gewoon aan marteling.
Nu is het dus echt over and out. Er komt geen volgend tornooi meer. Of het is voor de lol of het goede doel. Meteen ook gedaan met nachtelijk supporteren of op reis de sportpagina's uitvlooien op zoek naar de laatste uitslagen.
"You have given me your shoulders to stand on to reach for my dreams, dreams I could never have reached without you. Over the last 21 years, I have found you, and I will take you and the memory of you with me for the rest of my life."
Petje af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten