Was de bloemkool hem misvallen? De voorbode van een buikgriepje (het rommelt ook nog altijd een beetje in mijn eigen buik)? Keelpijn? Er was alleszins iets mis. W kan ons natuurlijk zelf nog niet vertellen wat. Om half elf werd hij hysterisch wenend wakker. Oei. Een flesje kon even wat troost brengen maar iets na middernacht begon het opnieuw. Samen vielen we bijna in slaap na een paar afleveringen Hopla. Maar terug in zijn bedje ging het weer mis. Gelukkig had A wel opgelet tijdens de les babymassage. Ook dat bleek echter geen wondermiddel. Als hij echt pijn had, dan zou die suppo toch moeten werken. Dus lieten we hem maar wenen. Slapen deden we niet, maar we lagen toch tenminste in ons bed. Uiteindelijk zijn we alle drie, iets na drie uur uitgeput in slaap gevallen.
Misschien had W gisteren toch helemaal geen buikpijn. Want vanavond begon hij al geweldig misbaar te maken toen we naar boven brachten. En na een half uur lag hij nog altijd te krijsen. Slechte gewoontes kweek je zo snel toch niet? Laten huilen, af en toe eens gaan kijken, proberen troosten, zeker niet uit zijn bedje halen. Zo staat het toch in de handleiding. Maar dat is natuurlijk makkelijk gezegd. Zelfs met de babyfoon uit en de tv op luid, hoorde ik hem nog. En dat wil wat zeggen. A is daarnet dan maar alleen naar de gynaecoloog vertrokken. Dat konden we de babysit niet aandoen. Natuurlijk was A nog maar goed en wel de deur uit of het werd plots stil boven. En dat is het nog altijd. Hout vasthouden.
En zo mis ik al de tweede afspraak bij de gynaecoloog op rij. Hopelijk laat zijn videorecorder het straks niet afweten.
Tags: baby, huilen, wakker, slapeloze nacht
1 opmerking:
Eén nacht geween en ik ben mijn kluts al kwijt blijkbaar, want ik lag bij de gyne al in 'startpositie echo' toen ik aan de video dacht (die nog in de wachtkamer lag). Respect voor ouders van huilbaby's!
Een reactie posten