Faim de toi

Na een week die veel weg had van de Weerwolf in Walibi (het ging omhoog, omlaag en vooral met een rotvaart) hadden we best wat rust kunnen gebruiken dit weekend. Bzzt! Helaas, want ten huize dimboo stond het tweede verfweekend op de agenda. En nu dat er op zit, zijn we daar eigenlijk niet eens rouwig om (al vrees ik wel voor mijn humeur morgenvroeg). Want ons huis ziet er eindelijk als een echt huis uit. Eén uit de boekskes, al zeggen we het zelf. We zullen nog een weekend nodig hebben voor een tweede laag hier en daar, plinten zetten en een hoop prutskes. En dan mag het wat ons betreft meteen stevig beginnen winteren.

Zoals dat intussen de gewoonte is tijdens klusweekends, trakteerden we onszelf gisterenavond op een avondje uit op restaurant. We vonden nog een tafeltje voor twee in de Faim de toi in de Belfortstraat. "Mix gevestigde waarden - een fijne keuken - eigentijds design - een vlotte, hippe bediening - een eigenzinnig interieur ... ", lezen we op hun website en daar is geen letter van gelogen. Het interieur is inderdaad prachtig (vergis ik mij of was dit vroeger niet de "Red Tape Building"? U weet wel waar "10 days off" begon). Geweldig groot ook en dus aan de rumoerige kant. Niet dat het ons heeft gestoord.

De gegrilde tournedos van hert met horentjes des overvloed (een soort van paddestoelen) en puree van pompoen smaakte geweldig. Ook A was bijzonder te spreken over wat ze op haar bord kreeg (gebakken patrijs, wortelstoempje met spek en peterseliecoulis). Perfecte porties trouwens. En wat die vlotte bediening betreft, zó vlot hebben we het zelden meegemaakt. Enfin, tijdens het volgende verfweekend weten we meteen waar naar toe. Neen, goedkoop is het natuurlijk niet. Maar zeker waar voor z'n geld. Enig minpuntje: de poefen waar we op zaten. Na van 9 tot 6 geverfd te hebben, had ik wel een echte stoel kunnen gebruiken.

Tags: verven, verfweekend, restaurant, Faim de toi, Gent