De batterijen waren dinsdagavond al zo goed als leeg. En ze geraakten daarna niet meer opgeladen. Ik lag gisteren dan ook nog voor tien uur in mijn bed. Geslapen tot iets voor negen. Om na bijna twaalf uur slaap herboren weer op te staan, hoop je dan. Maar niks bleek minder waar. Het voelde aan alsof er een pletwals over me heen was gereden. En daarna in achteruit nog een keer. Het is sinds die vrijdag alleen maar verslechterd. Ik zou er nog lang over kunnen zeuren. Ijdele hoop, laat ik het daar bij houden. Ik denk dat ik vanavond toch maar op mijn "normaal" uur ga slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten