Een jaar geleden verliet ik rond deze tijd de materniteit van Maria-Middelares. Om thuis vlug naam, datum en eerste meetgegevens (de lengte bleek later niet te kloppen, maar bon) op het geboortekaartje te zetten en door te sturen naar de drukker. Om dan behoorlijk KO in slaap te vallen. Een goeie vier uur eerder stond ik, nog trillend op mijn benen, als een gek te sms'en en aan een gerolde Drum-sigaret te trekken. We hadden dus een verjaardag te vieren vandaag. Een eerste verjaardag. Zondag is het groot feest. Maar W mocht vandaag al een kaarsje uitblazen in de crèche. En die kroon stond hem beeldig.
Ik word helemaal week als ik terugdenk aan die eerste dagen in de materniteit. Toen ik 's ochtends vroeg op weg naar het werk nog vlug even ging checken hoe A en W de nacht hadden doorgebracht. En 's middags (ik nam mijn vaderschapsverlof op in halve dagen) de verpleegsters mijn eten opwarmden. Dat trouwens altijd smaakte. Zodanig zelfs dat ik op het interne teletekst-kanaal meteen het menu van de volgende dag ging bekijken. Om van die heerlijke Mustella geur nog maar te zwijgen.
De tweede ronde. Wat mij betreft beginnen we er aan. Maar ik moet dan ook geen negen maanden (en dan rekenen we de maanden borstvoeding nog niet mee) lang alcohol en andere lekkernijen afzweren. En behalve van de moodswings heb ik ook geen last van de neveneffecten. Maar ik mag het natuurlijk altijd vriendelijk vragen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten