W is terug thuis. Helemaal de oude is hij nog niet, want daar moet hij nog heel veel slaap voor inhalen. Het begon vorig weekend met een vervelend hoestje. Maandagavond even laten controleren bij de huisarts maar toen was er nog niet veel aan de hand. Maar die nacht deden we allemaal geen oog dicht. En dinsdagmiddag had hij al 40 graden koorts. Dus ging hij uitzieken bij de grootouders.
Ook al was hij doodop, ook vanavond wou hij niet meteen in bed. En het was niet zomaar een beetje misbaar maken of wat klagend wenen, zoals anders. Moord en brand schreeuwde hij. Verlatingsangst? 't Is nieuw in ieder geval. Maar toen A eindelijk thuis was lukte het wel. En sindsdien gaf de babyfoon nog geen kik. Als hij het uithoudt tot een uur of acht gaan we er morgen heel veel plezier aan beleven. Enfin, we hebben hem gemist. En ik moet nog een programma verzinnen voor morgen. 't Zal een regenprogramma worden. Al hoop ik dat we toch even buiten kunnen. Goed ingeduffeld, uiteraard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten