Een miljoen bomen

Om nog eens terug te komen op de enquête van de Fietsersbond. Acht op tien werknemers zou liever naar het werk fietsen en een aantal onder hen zou dat ook effectief doen moesten ze daartoe gestimuleerd worden door hun werkgever, bijvoorbeeld met een fietsvergoeding.

We lazen vrijdag in De Standaard dat Hans Bonte (SP.A) een wetsvoorstel klaar heeft om de fietsvergoeding voor woon-werkverkeer, nu nog hoofdzakelijk een privilege van ambtenaren, te veralgemenen. Rijk zal je niet worden van 15 eurocent per kilometer (de Fietsersbond pleit ervoor om de vergoeding op te trekken tot 20 eurocent). In mijn geval zou dat 1,95 euro per dag opleveren, per maand toch een mooi extraatje van net geen 40 euro. Concreet zou dat betekenen dat ik het halfjaarlijks groot onderhoud van mijn fiets niet meer uit eigen zak zou moeten betalen en, waarom niet, dat ik misschien sneller een nieuwe fiets zou kopen (ik kan me voorstellen dat de fietshandelaars het voorstel van Bonte niet ongenegen zijn). Dat doet er mij trouwens aan denken dat mijn fiets dringend naar de fietsenmaker moet want er ontbreken nu toch al 3 spaken van mijn achterwiel.

Zo'n veralgemeende fietsvergoeding is niet alleen goed nieuws voor de fietshandelaars, ook het milieu is er bij gebaat. Uit de inventaris van het woon-werkverkeer die de federale overheid maakte blijkt dat slechts 6,4 procent van de werknemers met de fiets naar het werk gaat. Maar op plaatsen waar er een fietsvergoeding uitbetaald wordt, stijgt dat naar 7,6 procent of een vijfde meer. Bonte rekende het uit:

Een stijging met 1,2 procent geeft een kleine 50.000 fietsers meer in de gehele werkende bevolking. Gemiddeld is een woon-werkfietsrit 4 kilometer lang, heen en weer geeft dat per dag 8 kilometer. Gerekend met 230 werkdagen geeft dat 1.840 kilometer per fietser per jaar. 50.000 nieuwe fietsers doen met zijn allen het aantal autokilometers met 91 miljoen dalen. Volgens een gemiddelde uitstoot van 140 gram koolstofdioxide (CO2) per kilometer per voertuig zou die daling een reductie in de uitstoot van het broeikasgas met 12.800 ton betekenen. Ter vergelijking: dat is wat een bos met 1 miljoen bomen in een jaar aan koolstofdioxide opslorpen.

Iedereen wint dus met een fietsvergoeding voor iedereen: minder CO2-uitstoot, kortere files, fittere werknemers, ... en de fietshandelaars wachten gouden tijden. Toch zullen we er nog even moeten op wachten want volgens Bonte loopt Open VLD niet warm voor het voorstel. De oppositie is voor, maar SP.A wil zo vlak voor de verkiezingen geen boel in de regering en ziet een wisselmeerderheid dus niet zitten. Hmm. Hoeveel fietshandelaars zouden er voor de VLD stemmen? Misschien moeten zij hun parlementairen maar eens warm maken voor dit voorstel?

En morgenvroeg stap ik, ook zonder fietsvergoeding en met een licht slepend achterwiel (die spaken, remember), gezwind de fiets weer op.

Tags: fietsvergoeding, politiek, Fietsersbond, Hans Bonte, SP.A