Met maar liefst drie openingsfilms is vanavond het 34ste Filmfestival Gent van start gegaan (eigenlijk gisteren al met de vooropeningsfilm Sicko, de nieuwe Michael Moore). "Nog een écht filmfestival", dixit Lord Richard Attenborough. "Eén van de vijftig niet te missen festivals ter wereld", volgens het Amerikaanse vakblad Variety. Zo hoort u het ook eens van een ander. Ja, je moet goed gek zijn om dat te willen missen.
Na wat puzzelwerk ziet mijn programma er voor de volgende tien dagen als volgt uit:
10/10: Capturing the Friedmans
11/10: This is England
13/10: Blade Runner: The Final Cut (maar dat wist u al)
15/10: Bamako (met dank aan Gentblogt voor de gratis tickets)
16/10: State Legislature
17/10: Chop Shop
19/10: XXY
20/10: Manufacturing Dissent: Uncovering Michael Moore
Acht (misschien zelfs negen, als ik na 'Blade Runner' nog Wild Tigers i Have Known kan meepikken in de Vooruit) films op 10 dagen, dat is lang geleden en ik kijk er geweldig naar uit. Ik heb deze keer al mijn tickets op voorhand gekocht, zodat ook een dipje mij niet thuis kan houden.
Hoe kies je uit een aanbod van 140 films? Op gevoel, in mijn geval. Ik begin met in het programmaboekje een hoop films aan te kruisen. Voor een tweede selectie ga ik af op de tips die recent in kranten, tijdschriften en op de officiële website van het filmfestival zijn verschenen. En dan moet er gepuzzeld worden. Ja, ik had graag nog wat meer films gezien (Playing the Victim, How is your fish today, Sand and Sorrow, Tarnation, om er maar enkele te noemen). Films die quasi zeker achteraf nog in de bioscoop te zien zullen zijn probeer ik te vermijden.
Rest er mij alleen nog een portie stimulerende middelen in te slaan. Peperkoek misschien? Want een zwak moment komt de komende 10 dagen zeker ongelegen.
Tags: filmfestival, Filmfestival Gent
Geen opmerkingen:
Een reactie posten