Ons gastgezin woonde nog maar drie jaar in Marseille. Ze waren dus zelf nog een beetje toerist in hun stad. Handig is anders. Zo vroegen we de eerste avond een restauranttip. Geen probleem, ze zouden ons een eindje meevoeren naar de Plage Borely, waar we de restaurants maar uit te kiezen hadden. "Neem een pull mee, want na zonsondergang wordt het flink koud", kregen we nog als goede raad mee. "Daarom gaat iedereen er ook vroeg eten". Fransen die voor acht uur aan tafel gaan en dan nog aan de Middellandse Zee? Ik rook onraad.
De bewuste plage bleek het Venice Beach van Marseille te zijn en de restaurants niet meer dan de voor onze Vlaamse kust zo typische brasserieën. Het was half zeven en op de terrassen was iedereen natuurlijk nog druk aan het aperitieven. "Pour manger?", dat we om acht uur maar eens moesten terugkeren. Een extra aperitief sla ik nooit af en ik heb die avond best lekker gegeten. En op groot scherm zelfs nog een bekerwedstrijd van OM kunnen meepikken. Maar het was niet meteen wat we in gedachten hadden.
Ook de beloofde bus terug was er niet. Want in Marseille rijden de bussen maar tot 21u. En de "nachtbus", de zogenaamde fluobus, reed die avond blijkbaar niet op onze lijn. Trouwens, ook de metro rijdt in Marseille op weekdagen maar tot negen uur. Toch vreemd voor de tweede grootste stad van Frankrijk. Waar de auto, zo zouden we later nog ondervinden, nog altijd koning is.
En zeggen dat het bijzonder pittoreske (toch bij zonsondergang) Vallon de L'Oriol op wandelafstand (zelfs voor wie zeven maanden zwanger is) van onze chambre d'hote lag. Met niet minder dan vier geweldige restaurants. Waarvan we er dus helaas maar twee hebben kunnen uitproberen.
Tags: Marseille, citytrip, Plage Borely, Vallon de L'Oriol
Geen opmerkingen:
Een reactie posten