Een Bed and Breakfast heet niet voor niets een Chambre d'Hote in het Frans. "Kamer met een stuk hard stokbrood met pruimenconfituur, een zwart aftreksel dat voor koffie moet doorgaan en als het even meezit een uitgedroogde croissant" zou natuurlijk wel erg lullig klinken.
Fransen en ontbijt dat gaat niet samen, dat weten we al langer dan vorige week. Toch hadden we meer verwacht, net omdat het een chambre d'hote was. Want moest ik betalende gasten in mijn huis halen én er daarenboven nog eens op staan om er de ontbijttafel mee te delen, ik zou toch een beetje mijn best doen. Een beetje veel, zelfs. Want een lekker ontbijt serveren, zo moeilijk is dat nu toch niet hé?
Over een lekker ontbijt gesproken, vandaag begonnen we onze zondag in Breadpoint. We hadden er anderhalf jaar geleden al eens ontbeten en toen ik recent de weinig lovende bespreking in de Zone 09 las, fronste ik toch wel mijn wenkbrauwen.
We hadden een tafel voor vier gereserveerd op het schitterende terras van Breadpoint. Om tien uur. En we waren niet alleen. Toen ik zag dat zowat het hele terras nog op zijn ontbijt zat te wachten, herinnerde ik mij plots dat we de vorige keer lang hadden moeten wachten. En de geschiedenis herhaalde zich, helaas. De mensen van Zone 09 stonden na een uur weer buiten, maar wij zaten na een uur nog altijd -en met steeds luider knorrende magen- te wachten. Het aangename gezelschap en het glaasje fruitsap en de bubbels (inbegrepen in de cadeaubon die we kwamen opmaken), maakten het wachten gelukkig draaglijker. Behalve voor W, die stilaan zijn geduld begon te verliezen. Maar wat we na bijna anderhalf uur wachten op ons bord kregen, smaakte heerlijk. En we konden er de rest van de dag op teren. Gelukkig maar, want het was al na half één toen we konden afrekenen.
Tags: ontbijt, Breadpoint
Geen opmerkingen:
Een reactie posten