"Doe jij dan het nodige?" Een paar van dergelijke mails op mijn nuchtere maag en mijn humeur is gegarandeerd om zeep. Het is niet dat ik dat werkje niet wil doen (al worden met dergelijke mails bijna altijd klotewerkjes uitgedeeld). Eigenlijk zou ik die mails met "Doe ik dat anders niet misschien?" moeten beantwoorden, want dat is wat ik, misschien onterecht, telkens tussen de regels lees.
Eigenlijk zijn er "op het werk" (niet alleen bij mij dus) maar twee soorten mensen. Diegene die de hele dag "het nodige"-mailtjes rondsturen en de rest die al die klusjes moeten opknappen. En vreemd genoeg situeert de flessenhals zich meestal op het niveau van die eerste categorie. Waardoor elk werkje plots hoogdringend is. Ja, ik moet ook al eens werk uitbesteden (neen, ik kan niet alles, laat staan dat ik er tijd voor zou hebben), maar ik vraag dat wel beleefd en met begrip voor de workload van de persoon aan de andere kant van de lijn.
Ik hoef er waarschijnlijk geen tekeningetje bij te maken. Na deel 1 en deel 2 is er dinsdag onherroepelijk een eind gekomen aan de vakantie. Gelukkig is het intussen september en is elke woensdag voortaan een feestdag. Ik kreeg dus nog een dagje respijt. En kijk, morgen is het alweer weekend.
Tags: werk, e-mail, Het nodige, flessenhals
Geen opmerkingen:
Een reactie posten