Budapest

Na de trip naar Rotterdam, twee weken geleden, moest mijn koffer niet terug op zolder. Want het is alweer inpakken geblazen. Ik vlieg zondag naar Budapest. Voor een week Plone Conference. Het moet gezegd, living out of a suitcase, het gaat mij geweldig goed af.

Ik neem een Rough Guide mee maar van sightseeing zal wel niet veel in huis komen. Toch niet overdag. Maandag en dinsdag opleiding, van woensdag tot en met vrijdag de eigenlijke conferentie. Elke dag van vóór 9 uur tot, geen idee eigenlijk. En vergeten we op donderdagavond ook de Plone Community Party in het Közlekedési Múzeum niet.

We kijken er naar uit. En als we terug in Zaventem landen zal het al -of neen, net niet- november zijn. Zoef, zei oktober.

Tags: Budapest, Plone Conference 2009

Buren (5)

Ruim een jaar geleden schreven we:

Wij zoeken nog geschikte buren. Van het soort dat bij de verbouwingen (en er is serieus wat werk aan) niet op een euro meer of minder moet kijken en dus bekwame vakmensen kan inschakelen. Naarstige en kundige doe-het-zelvers mogen zich ook aanmelden, zo lang we maar op de kortst mogelijke tijd verlost zijn van uw geklop. En als u en cours de route het huis (en het onze erbij) niet laat afbranden, ontploffen of instorten. Kunnen we dat afspreken?

Ik dacht dat dit wel duidelijk genoeg was. Helaas. Ik had er beter nog aan toegevoegd: gelieve ook niet in het wilde weg en zonder kennis van zaken uw achterbouw af te breken. Omdat we tijdens het douchen liever geen faiences in onze nek krijgen. Verluchting is belangrijk, maar koude tocht in mijn nek? Neen, bedankt. Dwars door de muur naar buiten kunnen kijken, daar zat ik ook niet op te wachten. Een dampkap hebben we voorlopig ook niet meer nodig. De wind blaast door een gapend gat in het dak recht onze keuken in. Om van de regen nog maar te zwijgen. Dat de nazomer nog maar even blijft duren.

Een "tegensprekelijke vaststelling" opstellen op een maandagavond, er zijn leukere bezigheden. Bij deze loop ik twee afleveringen van Lost achter. En we halen onze architect ook liever niet van achter zijn tekentafel om dergelijke schade op te meten. Ja, veel beter kon deze week alvast niet beginnen.

PS: uit dezelfde reeks: Buren, Buren (bis) en Buren (4).

Zomer 2009

Intussen al weer anderhalve maand aan de slag dus het wordt zo stilaan tijd dat we het onder ogen zien. De zomer van 2009 is voorbij. Gelukkig hebben we dat aan het weer nog niet gemerkt.

Alles bij elkaar genomen was de zomer van 2009 er eentje om in te kaderen. We zullen er ongetwijfeld nog lang met heimwee aan terugdenken.

Nu de zomer officieel voorbij is kunnen we misschien ook hier weer in gang schieten. Zou dat geen goed plan zijn?

Tags: vakantie, zomer 2009

Peerstraat

Vanavond lag er een brief op de mat van Sofie Bracke, gemeenteraadslid van Open VLD Gent. Een bewoner van onze Peerstraat had haar gewezen op de slechte staat van onze straat en daarover stelde ze prompt een vraag aan Martine De Regge, schepen van Openbare Werken.

Bij de brief zat ook een kopie van het antwoord van de schepen. Samengevat: ja, we weten dat de Peerstraat er niet bepaald goed bijligt maar veel straten in Gent zijn er nog slechter aan toe. In de huidige legislatuur (dus tot en met 2012) is de heraanleg van de Peerstraat niet voorzien.

Ik schreef eerder (2006, 2008) al over onze straat en kon dan ook niet anders dan te reageren op de brief. Een e-mail naar Sofie Bracke met schepen De Regge en burgemeester Termont in cc:

Beste mevrouw Bracke,

Dank voor uw brief en uw vraag aan schepen De Regge in verband met een eventuele heraanleg van de Peerstraat.

Hierbij enkele bededingen die ik in kopie ook overmaak aan mevrouw de schepen en burgemeester Termont.

Dat de Peerstraat zich in slechte staat bevindt, daar is geen discussie over. Maar de Peerstraat is lang niet de enige straat in Gent die opnieuw aangelegd moet worden en koken kost geld. Alle begrip daarvoor. Het WIS (Wegen Inventarisatie Systeem) dat, zoals mevrouw de schepen in haar antwoord op uw vraag schetste, zo objectief mogelijk bepaalt welke straten moeten worden heraangelegd, lijkt een nuttig instrument.

Ik vraag mij wel af of het WIS ook rekening houdt met het verkeer dat een bepaalde straat te slikken krijgt. Ik vraag dat omdat vorig jaar de Wielewaalstraat heraangelegd werd (op schitterende wijze trouwens!). Voor zover ik mij kan herinneren bevond die straat zich niet in slechtere staat dan de Peerstraat. De Wielewaalstraat is een erg rustige straat die enkel door buurtbewoners wordt gebruikt, er is daar bijna geen doorgaand verkeer.

De Peerstraat daarentegen is -met twee scholen, een kinderdagverblijf, een zwembad en enkele nabijgelegen bedrijven- veel drukker, zeker tijdens de spitsuren. Daarenboven wordt de Peerstraat meer en meer als sluipweg gebruikt door verkeer dat van Mariakerke komt en de kleine buitenring op moet en via de Peerstraat het kruispunt met de Rooigemlaan afsnijdt. Eenmaal helemaal afgewerkt zal het Malpertuus-project trouwens voor nog meer verkeer zorgen.

Het is dan ook bijzonder jammer dat het stadsbestuur onze straat nog zeker 4 jaar langer laat verkommeren.

PS: Morgen wordt de watervoorziezing in de Peerstraat al voor de derde keer op korte tijd onderbroken. Na werken op donderdag 13 en vrijdag 14 augustus zaten we op zaterdagochtend 15/8 plots opnieuw zonder water. Te oordelen aan de afspanning van de brandweer misschien het gevolg van een verzakking? Nog maar eens een illustratie van de erbarmelijke staat waarin onze straat verkeert ...

Tags: Gent, Peerstraat, heraanleg, Sofie Bracke, Wielewaalstraat

Jaarlijks verlof

U had het misschien al in de gaten maar wij lassen deze zomer een pauze in. Met twee bengels thuis is vakantie vooral hard werken. Erg leuk bij momenten maar wel vermoeiend. En we moeten ons ook nog door een stapel technische literatuur worstelen ter voorbereiding van wat zich aandient als een geweldig druk -maar ongelofelijk uitdagend en interessant- najaar.

U ziet wel wanneer we terug boven water komen. Vergeet intussen niet te genieten van de (zoveelste) Belgische kwakkelzomer.

Tags: pauze, vakantie, zomer

Wanker

Peter Dewancker is onvoorwaardelijk fan van Britney Spears. Door dik en dun. Met haar en zonder. In goede en slechte tijden.

Het verwondert mij eerlijk gezegd niks.

Ben ik de enige die dit geweldig grappig vind?

Tags: Britney Spears, Sportpaleis, Antwerpen, wanker

Tax-on-web

We zijn er weer eens vanaf. Onze belastingbrief is ingevuld. Ik had nochtans ruim op tijd zo'n token aangevraagd. Maar Tax-on-web gaf vanavond niet thuis. Kaput, plat, geen doorkomen aan. Hoe lang houdt Reynders de post van minister van Financiën al bezet? En hoeveel honderden miljoenen zijn er al in de informatisering van Financiën geïnvesteerd? Negen jaar en meer dan 600 miljoen. Juist.

Hang nu niet de onnozelaar uit door te antwoorden dat ik maanden de tijd heb gehad om mijn aangifte in te vullen. Kan best zijn, maar een deadline is een deadline. De fiscus neemt toch ook elk jaar meer dan ruim de tijd om mijn zuurverdiende centen terug te storten? Ik hoop dat de pandoering die Reynders en zijn MR tijdens de voorbije verkiezingen kregen, aangekomen is.

De nieuwe belastingbrief wordt wel eens vergeleken met een Lotto-formulier. En gezien het bedrag dat we dit jaar terug moeten krijgen, is het dat ook. Daarover hoor je ons uiteraard niet klagen.

In tegenstelling tot wat het retouradres liet uitschijnen, kunnen we onze brief morgenavond gewoon gaan bussen in de Zuiderpoort. We zullen daar ongetwijfeld weer niet alleen zijn. Want een deadline is een deadline.

Tags: belastingen, 2009, Tax-on-web

Ongemak

Het belooft morgen een mooie dag te worden en A gaat iets leuks doen met de jongens. Met dank aan het ACV Openbare Diensten. Die voor morgen én maandag een stakingsaanzegging indiende. De crèche blijft dicht en voor W is er tijdens de middag en na half vier geen opvang. Niet echt praktisch. Gelukkig werden we "tijdig" ingelicht. We kregen het nieuws gisterenavond te horen en vanavond werd het ons bevestigd in een brief van de Dienst Kinderopvang van de Stad Gent. "We verontschuldigen ons voor het ongemak dat u hierdoor kan ondervinden" en met vriendelijke groeten.

Vorig jaar werd er ook al duchtig gestaakt, voor meer koopkracht. Waarom deze keer, kan niemand mij vertellen. Het ACV heeft blijkbaar aan één dag niet genoeg om haar punt -wat dat ook moge zijn- te maken. Het moest allemaal zo snel gaan dat ze ook vergeten zijn om hun leden te informeren over het waarom van de staking.

Wij zitten dus weer eens met de gebakken peren. Benieuwd hoe we dat maandag gaan oplossen.

Tags: staking, ACV, Openbare Diensten, kinderopvang, Stad Gent

Central Park

"Today is the first day of the rest of my life". Behalve -een voor mij onbekend- liedje van John Denver is dat ook een quote uit talrijke films. Het schoot plots door mijn hoofd toen ik zaterdag voor het eerst achter het stuur van mijn zitmaaier kroop. Een zitmaaier! En hij is van mij!

Een Central Park. Ok, het is een oude. En ja, om hem te starten heb je een hamer nodig (een paar tikken op de starter volstaan). Maar voor de rest doet hij het nog uitstekend. Naar het schijnt is hij erg zuinig. Vijf versnellingen. Koplampen. Ferrari-rood. Wat wil een mens nog meer?

En trouwens, een gegeven paard kijkt men niet in de bek. Neen, geen vaderdagcadeau. Want het was mijn schoonbroer die hem van het groot vuil (go figure!) redde. En over paarden gesproken. Sinds deze week graast er een boerenpaard op onze wei. Van onze -euh- boerman. 1800 vierkante meter gras minder om af te rijden. Ik zou daar blij om moeten zijn.

PS: Ik moet dringend The Straight Story eens huren.

Tags: zitmaaier, Central Park

Verjaardagsmaand

Ten huize dimboo is juni de verjaardagsmaand. W is op 2 juni vier geworden en S wordt er donderdag twee.

Twee verjaardagen in dezelfde maand, dat heeft zo zijn voordelen. Eén verjaardagsfeest, dat we afgelopen zaterdag (ja, wij weten onze dagen wel uit te kiezen!) in Drongen vierden.

Vooral W doet zijn voordeel met zo'n verjaardagsmaand. Voor hem is het namelijk al weken feest. Er gaat geen dag voorbij of iemand heeft wel een cadeau voor hem mee. Oma's en opa's, ooms en tantes, buren, ... Samen met meter en peter scoorden we op Kapaza een gocart van Berg. Nu nog net een maatje te groot maar binnen een paar maand rijdt hij er ons gegarandeerd mee omver.

Eind deze week is het uit met de pret en dat is maar goed ook. Want meneer begint stilletjes aan de trekken van een verwend nest te vertonen.

Tags: verjaardagsmaand, gocart, Berg

Verkiezingen 09

Neen, vrolijk word je daar niet van.

Zelfs niet van de score van VB. Want een peiling is maar een peiling en de 10 (!) procent die Dewinter en co verliezen gaan naar LDD.

Het is vooral triest dat -als we deze peiling mogen geloven- meer dan 22 procent van de Vlamingen stemt op de partij die ons twee jaar geleden in een avontuur heeft gestort waar we nog lang de gevolgen van zullen dragen.

De kartels zijn dood en begraven en het Vlaamse politieke landschap versplintert. En daar schieten we niks mee op.

Tags: Verkiezingen 2009, peiling

Stemtest

Geen grote verrassing:

Geert Lambert mag dan al een toffe pee én een bekwaam politicus zijn, ik stem morgen niet op SLP. Idem dito voor Groen. Veel sympathie, ik kan me in heel wat punten van hun programma terugvinden maar ik ga er toch niet op stemmen.

Er is meer dan ooit nood aan een sterke progressieve partij in Vlaanderen. Een rood-groen kartel dat alle progressieve krachten in Vlaanderen bundelt, zoals Steve Stevaert het destijds voorstelde, vond (en vind) ik een goed idee. Met 25 procent van de stemmen kan je immers wegen op het beleid.

Maar we weten allemaal hoe dat is afgelopen. Maar misschien -als SLP morgen de kiesdrempel niet haalt en Groen nog eens vijf jaar in de oppositie mag- kunnen we het er nog eens over hebben.

Tags: Verkiezingen 2009, stemtest, SLP, Groen!, SP.A

De hoop

"De Messias" kon er waarschijnlijk net niet meer bij.

Ik vond Guy nogal tegenvallen tijdens deze verkiezingscampagne. Tja, twee jaar Toscane, daar wordt zelfs Verhofstadt mellow van.

Tags: Verkiezingen 2009, Guy Verhofstadt

Verleden

We mochten vandaag nog eens langs bij de notaris. Voor het verlijden van de aktes. Meer bepaald de kredietakte en de akte waarmee we uit onverdeeldheid treden (heerlijk toch, dat notarieel jargon). De koopakte hadden we immers vier weken geleden al getekend, zo gaat dat bij een openbare verkoop. We zijn nu, behalve blut, officieel eigenaar van (net niet) de helft van een hoeve en aanhorende grond.

Voor wie het nog niet helemaal duidelijk zou zijn, we hebben die hoeve samen met een ander (vijfkoppig) gezin gekocht. We hebben de grond onder elkaar verdeeld en ten laatste begin volgend jaar laten we een bulldozer over de hoeve rijden. En dan gaan we bouwen. Ziedaar in een notendop het plan waarmee onze toekomstige buren twee maand geleden -de avond voor we naar Corsica vertrokken- kwamen aanzetten.

Een goed plan, maar ik gaf het weinig kans op slagen. En ik kan eigenlijk nog altijd niet echt geloven dat het gelukt is.

Tags: boerderij, Drongen, openbare verkoop, bouwen

Suada

Toen ik dit leaflet op de mat vond, dacht ik eerst dat het een grapje was van Jean-Marie. Maar neen, Suada is for real.

Het is een niet te onderschatten handicap, zo'n naam. Zeker voor wie een politieke carrière ambieert. Maar dat mag mevrouw Mulahasanovic (na wat oefening bekt het nog best aardig) natuurlijk niet tegenhouden. Iedereen is welkom bij Lijst Dedecker, zoveel is duidelijk. En Suada gaat ervoor:

Net zoals Ulla er twee jaar geleden voor ging en zich sindsdien in stilte bezig houdt in het federale parlement. Gezien haar redelijk onverkiesbare 23ste plaats (maar een mens mag toch dromen) krijgt Suada die kans waarschijnlijk niet.

"Geïntegreerd dankzij taal, arbeid en ... gezond verstand". Aandoenlijk. Go Suada! "Geïntegreerd dankzij taal". Maar wacht eens even:

Iemand had het haar moeten zeggen. Het Oost-Vlaamse partijbestuur, de lay-outer, de drukker. Iemand! Wat een gemene streek.

Tags: Lijst Dedecker, Suada Mulahasanovic, Verkiezingen 2009

Spiderman (bis)

We zijn intussen wel wat gewend maar vanavond was het er toch een beetje over.

We hadden een vergadering met de mede-eigenaars en de architect en W -die na het lange weekend duidelijk weer moet wennen aan de normale gang van zaken- was met een flauw excuus tweemaal naar beneden gekomen.

Toen A hem daarnet nog eens ging onderstoppen trof ze hem slapend in bed aan, getooid in zijn Spiderman-pak. Mét masker (van stof, want dat rubberen masker is hij intussen verloren). Comfortabel kan dat toch niet zijn? En dan heb ik het niet over het feit dat het eigenlijk veel te warm is om daarmee in bed te liggen (om van het gevaar op verstikking nog te zwijgen).

Dat pak is namelijk vervaardigd uit een soort stof waarvan ik steevast kippenvel krijg. Brol, maar wel brol met microscopische weerhaakjes. Op Guantanamo folterden ze daar waarschijnlijk "terreurverdachten" mee, onze (bijna) vierjarige gaat er vrijwillig mee slapen.

Tags: Spiderman

Vrije tijd

6 uur en 39 minuten. Zoveel vrije tijd heeft de gemiddelde Belg per dag, tenminste dat berekende de Oeso. Maar wat is vrije tijd? De uren die we dagelijks aan onze jongens besteden en aan verwoede -en vaak tevergeefse- pogingen om het huis toch iet of wat op orde te houden, vallen daar blijkbaar niet onder:

Die vrije tijd werd berekend door per dag een onderscheid te maken tussen betaalde en onbetaalde arbeid. Ook de tijd die gespendeerd wordt aan slapen, eten, lichaamsverzorging en thuiswerk zijn niet inbegrepen.

Onze uurtjes vrije tijd zijn vorige week helemaal in rook opgegaan: financiering rond krijgen, "vergaderingen" met de mede-eigenaars (onze aanstaande buren), afspraken met notaris, architect(en) en landmeter. Maar we zijn nu al bijna door al het dringende werk heen. Onze samenwerkende vennootschap ... werkt.

Voor de rust moeten we het niet doen, zoveel is intussen duidelijk. En voor de goedkoop ook al niet. Is dat erg? Belange niet. Want stilstaan is achteruitgaan en unieke kansen moet je met beide handen grijpen. Het was nu of -meer dan waarschijnlijk- nooit. Hoera!

Tags: boerderij

Boerderij

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: na een behoorlijk surrealistische namiddag zijn wij nu (mede-)eigenaar van een "authentieke" hoeve (de aanhalingstekens staan er niet voor niets) en een aanhorend stuk landbouwland.

Neem het van mij aan, openbare verkopen zijn niet goed voor de gezondheid. Onze eerste als "liefhebber" (en dus niet als toerist) en hopelijk meteen ook de laatste. In het Notarishuis in Gent zijn de openbare verkopen een redelijk steriele bedoening, daar in het parochiaal centrum van Drongen was het toch een evenement.

Niet dat ik er van genoten heb. A nam de honneurs waar en deed dat redelijk schitterend. Op het eind (na bijna anderhalf uur) zaten alle toeristen -en er waren heel veel mensen voor het rondje van de notaris gekomen- voor ons te supporteren. Daar koop je natuurlijk niets voor. Maar gelukkig hielden die andere gegadigden het voor bekeken net toen we -al voor de derde of vierde keer- besloten hadden om nog één finaal bod uit te brengen.

En zo weten we het komende anderhalf jaar ook wat gedaan.

Tags: boerderij, openbare verkoop

Een week

Gek hoeveel er kan veranderen op amper een week tijd (acht dagen om precies te zijn). Alleen merk je het niet altijd op als je er met je neus bovenop zit.

Ons tuintje, nog een dorre bedoening toen we vertrokken, is tijdens onze afwezigheid ontploft. A heeft zich al kunnen uitleven met de snoeischaar en ik moet dringend het gras (de volle 20 vierkante meter) afrijden.

S spreekt nu met de (Gentse) r. "Kijk mama, grrrrote krrraan" was het eerste wat te horen kregen toen we de jongens vorige week zondag gingen ophalen in de Voorhavenlaan.

W kan zonder steunwieletjes fietsen. Opa heeft het hem geleerd. En dat ging blijkbaar erg makkelijk. En nu haalt hij, recht op de trappers en met één hand op het stuur, al halsbrekende toeren uit.

Corsica (bis)

Corsica is écht een prachtig (ei)land (*). Het was nog mooier dan ik mij had voorgesteld. Toch zou ik er voor geen geld ter wereld (nu, ja) willen wonen. Te dunbevolkt (een kwart miljoen inwoners op een oppervlakte van 8680 vierkante kilometer) en te onpraktisch (toch als je niet in Bastia en Ajaccio woont en dan nog) naar mijn zin. Want hoe geweldig het ook is, het leven is meer dan bergwandelen alleen.

Dit gezegd, we hebben er van genoten. Het weer was maar zozo (een paar mooie dagen, voor de rest erg wisselvallig), maar daar hoor je ons niet over klagen. Voor de echt spectaculaire wandelingen was het nog te vroeg op het seizoen (vanaf 1400 meter lag er nog te veel sneeuw) maar dat wisten we vooraf. Ook al was het bed te klein (en helde het vooral vervelend af) we sliepen daar in Marignana zoals pakweg vier jaar geleden. Veel langer dan vandaag en dat wende snel.

Voor de GR20 was het te vroeg en te kort, toch hebben we veel gewandeld. Te voet en met de auto. Want over 15 km doe je op de Coriscaanse wegen een eeuwigheid. De ene haarspeldbocht na de andere. Langsheen duizelingwekkende ravijnen (hoogtevrees, moi?). En als je dan na een paar dagen het gaspedaal toch iets dieper durft in te duwen moet je toch nog op de rem gaan staan voor het loslopende vee. Want de geiten, varkens, koeien en paarden grazen in Corsica niet in de wei maar in de wegberm.

Naar het schijnt wordt Corsica tijdens de zomermaanden werkelijk overspoeld door (wandel)toeristen maar daar viel nu nog niks van te merken. Misschien wilden de locals nog even gerust gelaten worden en waren ze daarom zo knorrig tegen ons. Had ik al gezegd dat de Corsicanen erg nors, onvriendelijk en lomp zijn? Neen? Dat weet u dan ook weeral.

En toch gaan we graag nog eens terug. Ooit.

(*) Ook al zouden -gezien de graffiti langs en op de weg- veel van die norse en in kakiuniform uitgedoste Corsicanen het graag anders zien, Corsica behoort nog altijd tot Frankrijk.

Tags: vakantie, Corsica

Windpokken

S heeft de windpokken. Hij staat er vol van, het is geen gezicht. Het ergste leed lijkt intussen gelukkig wel geleden. We hebben er een vreselijke nacht opzitten maar toen ik vanavond thuis kwam zag hij er al heel wat beter uit. Naar de crèche mag hij nu even niet en dankzij de oppas van de CM moeten we niet beroep doen op de grootouders (want daar gaan de jongens volgende week al logeren).

We waren nog geen klein beetje opgelucht toen de huisarts ons maandagochtend bevestigde dat het máár de windpokken waren. Want S heeft ook al een hele tijd last van mastocytose, een woekering van mastcellen. Het gevolg daarvan zijn café au lait-kleurige vlekken op zijn huid. Er komen er nog altijd (te veel naar onze zin) bij en in het begin lijkt het op een windpok (een met vocht gevuld blaasje).

Later deze maand hebben we een afspraak met een specialist ter zake in het UZ. Die zal ons dan wel vertellen hoeveel zorgen we ons daarover moeten maken. In ieder geval, die mastocytose-vlekken (een vijftigtal intussen) verdwijnen naar het schijnt vanzelf, maar pas rond de pubertijd. U begrijpt dat wij opgelucht waren toen al die pokken op zijn gezicht geen nieuwe vlekken maar gewoon windpokken bleken te zijn.

PS: W heeft de windpokken al gehad. Toen hij een maand of zes was, maar dat was toen een non-event. "Dan kan hij ze nog wel eens krijgen", zegt iedereen ons. We zullen -binnenkort- wel zien.

Tags: windpokken

Dierenpsycholoog

Ik verslikte mij gisterenochtend in mijn boterkoek toen ik in De Zondag las dat de hond die vrijdag bijna het linkerbeentje van een tien maanden oude baby afbeet, naar een dierenpsycholoog wordt gestuurd. Die zal moeten oordelen of de stafford terriër moet sterven of -hou u vast- geplaatst wordt.

Pardon? Dus dat beest werd niet ter plaatse afgemaakt? Dat nota bene de vader van de baby, in samenspraak met de burgemeester van Willebroek, met die "regeling" op de proppen kwam en dat het parket die dan ook nog eens goedkeurt, dat gaat er bij mij niet in.

Ik val nog maar eens in herhaling maar honden zijn en blijven wilde en gevaarlijke dieren die zonder enige aanleiding kunnen veranderen in nietsontziende moordmachines. Daar kan geen enkele hondenfluisteraar iets aan veranderen. En een hond die uithaalt naar een mens moet ogenblikkelijk en zonder pardon worden afgemaakt. Mensen krijgen een tweede kans, honden niet.

Dat heb ik onthouden van een dierenarts in Walcourt. Daar werd ik een kwart eeuw geleden ettelijke zomers naar toe gestuurd om Frans te leren. Mijn verbanningsoord noemde ik het. En dat had alles te maken met die dierenarts. Want die was naast dierenarts ook de plaatselijke Speeltie. Niet meteen een aardige man, laat ons het daar maar op houden. Op een dag stormde hij het huis binnen om zijn jachtgeweer te halen. Een van de honden had iemand gebeten (of toch bijna). Verschrikkelijk vond ik dat. Wat een onmens, dacht ik toen. Maar hij had natuurlijk gelijk.

Behalve Frans leerde ik daar in Walcourt trouwens ook kalveren ter wereld brengen (al dan niet met een keizersnede en één keer ook een dood geboren exemplaar -niet bepaald prettig), hoe je een kat middenin een operatie moet reanimeren en dat je van chloroform slappe benen krijgt.

Tags: hond, moordmachine , Walcourt

Lichtvervuiling

"Je meent het!", riep ik uit toen ik gisteren, in een artikel van De Gentenaar over lichtvervuiling en de Bourgoyen, het volgende las:

"Dat is bijzonder kwalijk voor de planten en vooral de dieren die daar leven", zegt Frank Maes van Natuurpunt. "Sinds de firma Bostoen een lichtreclame heeft geïnstalleerd, is er in het westen van de Bourgoyen een permanente zonsondergang te zien."

Dus A is niet de enige die die fameuze lichtreclame (foto volgt) voor de ondergaande zon aanziet? Nochtans gaat de zon nog altijd áchter de gebouwen op de horizon onder.

Tags: Bourgoyen-Ossemeersen, lichtvervuiling

Vermist (bis)

Guess who's back? Ik had hem al bijna opgegeven maar gisteren kwam hij plots het terras opgelopen. Vermagerd en verwilderd. Dat laatste in de zin van vuil en schichtig. Rusteloos ook, de eerste uren liep hij de hele tijd binnen en buiten. En nu nog altijd begint hij klagend te miauwen van zodra hij mij ziet.

Ik denk dat hij zijn lesje wel heeft geleerd. Toch voor eventjes.

Tags: vermist, kat, Sammy

Vermist

Het zal morgen een week geleden zijn dat ik Sammy nog heb gezien. Last van lentekriebels (hij mag dan al gecastreerd zijn, dat maakt hem nog niet immuun voor deze tijd van het jaar)? Was hij het kattenvoer van de Colruyt beu? Is hij ergens anders zijn vijfde verjaardag gaan vieren? Wie zal het zeggen, weg is hij en ik begin mij stilletjes aan zorgen te maken.

Altijd gedacht dat Sammy veilig gevangen zat in the block (het vierkant gevormd door de huizenrijen langs de Peerstraat, Isegrimstraat, Nekkersputstraat en Perzikstraat) maar tijdens een grondige inspectie afgelopen weekend stelde ik vast dat er -zeker voor een kat- toch een paar ontsnappingsroutes zijn. Hij zal zich ongetwijfeld geweldig amuseren daar in de Bourgoyen.

Ik had gehoopt dat de maartse buien hem naar huis zouden blazen, maar helaas. Tijd voor actie dus. Morgen flyers bussen. Blijkt nu dat ik helemaal geen recente foto van hem heb.

Tags: vermist, kat, Sammy

Paus

De ene paus is blijkbaar tóch de andere. Met dit belangrijk verschil: Benedictus XVI kan zich niet verschuilen achter zijn seniliteit.

De kerkvorst brengt momenteel een eerste officieel bezoek aan Afrika. Op weg naar Kameroen liet Benedictus zich ontvallen dat "condooms het probleem van de hiv-besmetting niet bestrijden, maar erger maken". Zulke uitspraken verdienen volgens mij niet minder dan een vervolging wegens misdaden tegen de menselijkheid.

De pauselijke uitspraken lokken wereldwijd, maar vooral in Europa, felle kritiek uit. En nog geen klein beetje terecht. In een geniale reactie stuurt Spanje alvast een miljoen condooms naar Afrika. De Spaanse minister van Gezondheid herinnert er ons ook aan dat niet minder dan 67 procent van de aidspatiënten in Afrika woont.

Tags: paus, seniliteit, hiv, condooms, Afrika

Nekkersputstraat

Onze buurt kwam vandaag op een triestige manier in het nieuws. Ja, de Nekkersputstraat ligt hier om de hoek. Eén van W zijn schoolkameraadjes woont in het bewuste appartementsgebouw. We wandelden er afgelopen weekend nog voorbij en maakten een opmerking over de voortuin die bezaaid ligt met afval. Dat het er niet bepaald prettig wonen moet zijn.

"Was het nu echt nodig om die man dood te schieten? Ach, die flikken zijn allemaal schietgrage cowboys", dat is de toon van de eerste reacties op de website van De Standaard. Geweldig kort door de bocht, vind ik dat. Die man slaagde er wel in om niet minder dan drie agenten levensgevaarlijk te verwonden. De politieagent die vuurde kreeg een messteek in de hals en verkeert nog altijd in levensgevaar.

De afloop is voor álle betrokkenen tragisch. Maar schoot die agent met de intentie om te doden? Natuurlijk niet. Trouwens, we weten natuurlijk allemaal dat het erg dom is om een messengevecht aan te gaan met iemand die een vuurwapen draagt.

Tags: Nekkersputstraat, steekpartij, politie

Warum

"Waarom hebben mensen een wapen in huis", vroeg een vrouw zich gisteren op het journaal vertwijfeld af. "We voeren toch geen oorlog? Zelfs politieagenten moeten hun wapen na hun dienst achterlaten op kantoor". De dolle schutter van Winnenden vond zijn wapen thuis. Zijn ouders hadden er een vergunning voor. En maar liefst 4.600 kogels in een uitpuilende wapenkast.

Ik val in herhaling maar zelfs de strengste wapenwet is nog niet streng genoeg. Leden van schietclubs zouden verplicht een andere hobby moeten gaan zoeken. Boogschieten, misschien? Staande wip, liggende wip, what's not to like?

Yves Desmet sluit zijn column in De Morgen van -euh- vandaag op een defaitistische noot af:

Eigenlijk is de gruwelijke vaststelling dat we er - zeker op korte termijn - vrijwel niets aan kunnen doen. En dat we het dus opnieuw zullen meemaken.

Daar ben ik ook bang voor. We kunnen van onze scholen geen versterkte burchten maken. En er zullen altijd op hol geslagen jongeren (en ouderen) door de mazen van het net glippen. Zeker nu de mazen alsmaar groter worden. Wat we wel kunnen doen is ervoor zorgen dat ze niet aan een (vuur)wapen geraken. Want laat ons wel wezen, tenzij u ergens in Canada tussen de beren leeft (en waarom zou u), hebt u geen wapen nodig. Vergunningen intrekken en verbieden die handel.

Simplistisch? Misschien. Maar in Winnenden zouden ze nu geen 16 uitvaarten moeten voorbereiden. En je mag er niet aan denken wat de balans in Dendermonde zou geweest zijn, mocht Kim De Gelder een pistool in handen hebben gekregen.

Tags: Winnenden, bloedbad, wapenbezit, wapenwet

Spiderman

W zijn Spiderman-obsessie begint op mijn zenuwen te werken. "Spiderman is cool", Spiderman kan dit en dat. Er komt tegenwoordig niets anders meer uit. Van 's morgens vroeg tot een uur of acht 's avonds.

Enkele weken geleden was er een carnavalsfeestje op school en mochten alle kinderen verkleed naar de klas komen. Niettegenstaande we een mooi verkleedkostuum in huis hebben (van Peter Pan, die andere held van W) moest en zou hij zich als Spiderman verkleden. Een blauwe broek, een rode t-shirt en zijn Spiderman-masker. En als finishing touch grijs-zwart gestreepte kousen aan zijn handen.

Tien op tien voor originaliteit en creativiteit. "Hij heeft het zelf verzonnen", zei ik tegen de juf toen ik al die andere prachtig verklede kinderen zag. Neen, we waren het niet vergeten en neen, we hadden niet in vijf haasten nog iets bij elkaar moeten zoeken. Ze moest eens lachen, want ze kent W onderhand wel. En ook al zag hij er niet uit, ik was best fier op mijn zoon.

Tags: Spiderman

Canvas (bis)

Bis, niet plus, want op mijn afstandsbediening zit er vooralsnog niks achter de rode knop en dat zal nog wel enige tijd zo blijven. We staan nog altijd achter wat we een klein jaar geleden over Canvas schreven. Als ze het maar niet in hun hoofd halen om Eén-gewijs hun huisstijl te "vernieuwen".

"Waar komen ze nu mee af, dat heb ik al eeuwen geleden op de BBC gezien", hoorden we menig verwaande wijsneus verkondigen toen Canvas Top Gear begon uit te zenden. Vreemd vond ik dat. Alsof het plots geen goede televisie meer zou zijn omdat het eerder al op een andere zender werd uitgezonden.

Nu, de tijden zijn duidelijk veranderd. Neem nu -het lichtjes geniale- Mistresses. Canvas zond vrijdagavond de eerste aflevering van het tweede seizoen uit. En daarmee lopen ze maar een maand achter op de Beeb.

Vanavond genoten we van de tweede aflevering van het derde seizoen van Lewis. En wat blijkt? Daarmee heeft Canvas zowaar een Europese première te pakken. Zullen de Britten (en de rest van Europa) nu hun neus ophalen voor Lewis omdat het al te zien was op Canvas? Natuurlijk niet.

Tags: Canvas, Mistresses, Lewis

Corsica

Neen, het fileleed van vorige zomer zijn we nog niet vergeten. Maar die dure eed die we een half jaar geleden hadden gezworen, breken we met veel plezier. Ze zien ons daar in Frankrijk dit jaar dus wél terug, tot tweemaal (minstens) toe.

In de paasvakantie gaan we een weekje naar Corsica. A en ik. In fijn gezelschap. Tijdens deze trip zullen we alvast geen last hebben van pestages. We rijden naar Keulen om daar op het vliegtuig naar Bastia te stappen.

Maar als we dan toch -niet gehinderd door de jongens- onze portie ruige natuur en bergen gehad hebben, kunnen we deze zomer toch gewoon terug naar Bretagne? Voor het derde jaar op rij en we zullen het daar ongetwijfeld terug geweldig naar onze zin hebben.

En waarom gaan we tijdens het lange Hemelvaart-weekend in mei niet kamperen in de Elzas? Met de jongens, om het goed te maken.

Hoe langer de winter duurt, hoe meer vakantieplannen we maken.

Tags: vakantie, Frankrijk, Corsica, Bretange, Elzas

Ik ben tegen

Tegen kernenergie, maar dat wist u al. Ja, noemt u mij gerust een nucleofoob.

Met een gigantische mediacampagne probeert de nucleaire sector ons (maar vooral onze federale regering) er van te overtuigen de geplande sluiting van de Belgische kerncentrales uit te stellen. Interessant, want over de kernuitstap -toch één van de belangrijkste thema's van de laatste federale verkiezingen- hebben we al anderhalf jaar niks meer gehoord.

Je kon de voorbije weken moeilijk naast de voor- of tegen-campagne kijken van het Nucleair Forum, de beroepsvereniging van instellingen en bedrijven die werken met kernenergie (lees: de Suez-dochters Tractebel en Electrabel maar ook het Studiecentrum voor Kernenergie in Mol).

De bottom line van de campagne - 'kernenergie of lezen bij kaarslicht' en 'kernenergie of stikken in onze CO2'- hebben we eerder al gehoord.

Sta mij toe om nog een argument contra toe te voegen aan wat ik eerder hier (en hier, en hier en hier) al schreef. Zoals we een paar weekends geleden in De Morgen konden lezen, lijkt de beveiliging van onze kerncentrales nergens op. Want als Anja Hermans, de ex-terroriste van het Animal Liberation Front, twaalf keer zonder problemen de kerncentrale van Doel kan binnendringen en zelfs tot op enkele meters van de nucleaire perimeter geraakt, waarom zou iemand die wél slechte bedoelingen heeft dat dan niet kunnen?

Tags: Nucleair Forum, Ik ben tegen, kernenergie, kernuitstap, Doel, Anja Hermans

Pauze

Bon, ik denk dat mijn blogpauze nu wel lang genoeg heeft geduurd. Niet?

Even geen zin meer, andere prioriteiten, ... u weet hoe dat gaat.

Anyway, we zijn terug. Vanaf morgen. Bij leven en welzijn.

Tags: pauze

Versterkte burcht

De kersverse minister van Binnenlandse Zaken Guido De Padt werkt aan een actieplan voor de beveiliging van kinderdagverblijven. Volgens Ruddy Coddens, onze Schepen van Onderwijs en Opvoeding, zijn de Gentse crèches zo goed mogelijk beveiligd. "Dit is waanzin, en niet te voorkomen", zei Coddens in een reactie op het drama in Sint-Gillis-Dendermonde. "Van de crèche een versterkte burcht maken, heeft ook geen zin".

Hij heeft natuurlijk gelijk. Anderzijds kan "zo goed mogelijk" nog wel een tikkeltje beter. Zonder dat er tot de tanden bewapende bewakers aan de deur moet gaan posten.

Toen ik vanavond W ging afhalen in het dagverblijf moest ik aftekenen. Dat was al lang geleden. De crèche van S en de kleuterschool van W zitten in éénzelfde gebouw. Meestal gaan we binnen langs de ingang van de crèche. Ik bel aan. "Hallo? Hallo!". Bzzzzt en het hekken gaat open. Waarschijnlijk herkennen ze na al die jaren mijn stem? De deur van het dagverblijf staat 's ochtends bijna altijd open. Als ze toch gesloten is, word ik zonder een hallo binnengelaten. Vanochtend was de deur dicht.

Waarom geen meer formele procedure? "Hallo, wie is het? Hallo, met de papa van S! En het wachtwoord van deze week is vogelnestje." Onnozel? Misschien wel. Maar wel simpel en efficient. En waarom geen camera plaatsen zodat de verzorgsters zien wie er aan de deur staat? Ik word ook in de supermarkt en op tal van andere plaatsen gefilmd, een extra camera kan er nog wel bij. De huidige "beveiliging" is er in de eerste plaats op gericht dat de kinderen niet door een onbekende en vooral, niet door een welbepaalde papa wordt afgehaald.

Ach, is het niet geweldig triest dat we ons dat allemaal moeten afvragen?

Tags: steekpartij, kinderdagverblijf, Dendermonde, beveiliging,

Vreemd

Volgens de laatste berichten gedraagt de dader van de steekpartij in het kinderdagverblijf in Sint-Gillis-Dendermonde, die momenteel wordt ondervraagd, zich "erg vreemd". No shit.

Weet je wat ik vreemd vind? Dat de VRT de uitzending van "Steracteur Sterartiest" op Eén schrapte zogezegd omdat "het niet past om op een dag dat zo'n drama plaatsvond, een showprogramma uit te zenden". Om na het vervangprogramma (de niet onaardige film "Finding Neverland") wel doodleuk en zoals gepland "Die Hard: With a Vengeance" uit te zenden. Waarin Bruce Willis onder meer een bom in een basisschool moet onschadelijk maken. Dat lijkt me anders ook niet bepaald "gepast".

Hebben we op een dag als vandaag niet allemaal behoefte aan een beetje ontspanning waarbij we onze hersens -al is het maar heel even- op non-actief kunnen zetten? En is dat nu net niet precies wat "Steracteur Sterartiest" is? Nu, aan mij is het niet besteed, zelfs niet vandaag. Ik heb Canvas gekeken. Willy's & Marjetten en de finale van Comedy Casino. Is dat dan geen "showprogramma" misschien?

Tags: steekpartij, kinderdagverblijf, Dendermonde, VRT

Uitkijken

Na het filmfestival ben ik nog maar twee keer terug in de cinema geraakt. Voor het teleurstellende Quantum of Solace en een paar weken geleden voor het sublieme Burn After Reading (begin vorig jaar genoten we ook al in de cinema van die andere film van de Coen-broers, No Country for Old Men).

Behalve naar het 36ste Filmfestival Gent (van 6 tot 17 oktober 2009 -het staat nu al genoteerd in mijn agenda) kijken we dit jaar uit naar volgende films:

The Curious Case of Benjamin Button (release 4 februari, trailer). Op het eerste zicht niet echt mijn genre maar van David Fincher, één van mijn fetisjregisseurs dus meer hoef ik over deze film niet te weten om er naar te gaan kijken. Zou normaal eind vorig jaar al uitkomen dus stond reeds op mijn lijstje voor 2008.

Milk (4 maart, trailer). San Francisco, begin jaren '70, regenboogvlaggen. Van Gus Van Sant en met Sean Penn. Hopelijk is Obama gaan kijken. Want het is met de holebirechten (zijn dat dan geen burgerrechten misschien?) in de VS nog altijd niet beter gesteld. Change? Helaas niet voor Proposition 8.

Star Trek (6 mei, trailer). Ben nooit een Star Trek-fan geweest maar de trailer ziet er geweldig uit. Plus: van J.J. Abrams (Lost, Cloverfield).

Terminator Salvation (3 juni, trailer). De vierde Terminator-film. Zonder Arnold maar dat zal mij eerlijk gezegd worst wezen. Geen idee wat mij zo aantrekt in deze franchise. Doet er mij trouwens aan denken dat ik nog een paar afleveringen van de tv-reeks moet bekijken.

2012 (22 juli, trailer). De zoveelste film over het einde van de wereld. Waarom niet. Je bent een catastrofiel of je bent het niet. Met John Cusack en van Roland Emmerich. Je weet wel, van The Day After Tomorrow. Ik vond dat best een aardige film, destijds.

Ongetwijfeld zullen er in de tweede helft van 2009 ook nog films uitkomen die de moeite zijn. Ik ben benieuwd en je leest er hier later nog wel over.

Epidemie

Na een kloteweek volgde een kutweekend en zeggen dat we morgen nog de meest deprimerende dag van het jaar tegoed hebben. Dat belooft.

Dinsdag stonden we op met 39 graden koorts. Ik kan mij niet meer herinneren hoe lang dat geleden was. Nu ja, opstaan, het was al terug donker toen we eindelijk uit ons bed geraakten. Voor even. Gelukkig was het ergste leed na 48 uur geleden. Al voelen we ons nu nog altijd niet veel beter dan pakweg een dag of vier geleden.

We moesten er allemaal aan geloven. S is al een hele week onafgebroken aan het hoesten. Zelfs W, de sterkhouder van onze familie, bezweek vrijdagavond. Alleen A ontsnapt er (voorlopig?) aan. Maar zij moet dan wel naar ons gezaag luisteren.

Tags: ziek, griep

Schaatsverbod

In Gent was vandaag nog een schaatsverbod van kracht. We moesten dus noodgedwongen uitwijken naar Deinze. Ook al was het ijs op de oude Leie ter hoogte van Vosselare Put in Astene nog "maar" 9,5 centimeter dik, niemand hield ons (en honderden anderen) tegen, zelfs niet met een simpel waarschuwingsbordje.

We waagden het erop, met een geleende slee. En het ijs voelde aan als beton onder onze bottines. Want ik heb geen schaatsen en ik kan het ook niet.

Een half uur duurde de pret. Dan vond S het welletjes. Te koud. Ik durf niet zeggen hoe lang we voor dit uitstapje in de auto zaten. Veel te lang (de Kortrijksesteenweg op zaterdag: te mijden). Maar het was het eigenlijk wel waard. Want hoe vaak zullen we dit nog meemaken?

Het is dus eigenlijk best wel jammer dat het vanaf volgende week stopt met vriezen. Ik was de kou intussen gewend geraakt. En vooral: waarover zullen we het dan hebben bij de bakker en tijdens de lunchpauze?

Tags: schaatsverbod, Vosselare Put, winter

Maandagochtendproduct

Ik heb een scheurkalender met "nieuwe woorden voor 2009" cadeau gekregen. Het woord van vandaag is 'maandagochtendproduct':

Product waarvan gezegd wordt dat het op een maandagochtend is gemaakt, d.w.z. aan het begin van de werkweek, als de arbeiders nog op gang moeten komen, waardoor het van minderde kwaliteit zou zijn.

Ik vrees dat onze verwarmingsketel er zo één is. Of toch de intussen beruchte driewegklep ervan. Want deze ochtend was het opnieuw prijs (alsof het nog geen pijn genoeg deed): toen ik na A in de douche stapte kwam er alleen nog Siberisch koud water uit.

In tegenstelling tot een paar maand geleden kreeg ik de ketel gelukkig terug aan de praat (neen, er is geen loodgieter aan mij verloren gegaan, even uit en weer aan schakelen bleek voldoende), maar het ziet er naar uit dat ons probleem nog altijd niet deftig is opgelost. Onze ketel kan het dus op elk moment begeven. Een paar dagen geen warm water zullen we wel overleven, maar als ook de verwarming het laat afweten zijn we flink gejost (ook al hebben we nog een back-up in de vorm van een inbouwcassette op gas, nog een geluk dat we dat destijds niet hebben gesupremeerd).

Donderdag komt de man van de hersteldienst (er kon woensdag al iemand komen maar ik stond erop dat het dezelfde was van vorige keer). En het kan mij niet schelen waar hij het vandaan moet halen, deze keer nemen we geen genoegen met een recuperatieonderdeel.

Tags: douche, koud, verwarming

Pijn

Dat het morgen pijn gaat doen, veel pijn. We hebben er dan ook twee heerlijke weken opzitten.

De Winter Efteling op Kerstdag, een paar dagen in de koningin der badsteden, eindelijk tijd gevonden om de trap te schilderen, drie feestmalen (waarvan er voor mij één in het water viel wegens acute vergiftigingsverschijnselen na het inademen van te veel verfdampen -schilderen met synthetische verf als het te koud is om deftig te verluchten, ik raad het u ten stelligste af), ... de kerstvakantie is voorbij gevlogen en van talrijke andere plannen is helaas niks in huis gekomen.

Maar nog het meest van al hebben we genoten van S. Zo vrolijk en zo tevreden hebben we hem het voorbije anderhalf jaar nog niet gezien. Ongetwijfeld het gevolg van het feit dat hij zich steeds beter kan uitdrukken (een nieuwe dag, een nieuw woordje) en -eindelijk- een meer dan behoorlijke nachtrust (u kan niet geloven hoeveel deugd dát heeft gedaan).

Dat we hem vanaf morgen terug maar enkele uren per weekdag meer zullen zien, doet dan ook nog het meest van al pijn.

Tags: kerstvakantie