Corsica is écht een prachtig (ei)land (*). Het was nog mooier dan ik mij had voorgesteld. Toch zou ik er voor geen geld ter wereld (nu, ja) willen wonen. Te dunbevolkt (een kwart miljoen inwoners op een oppervlakte van 8680 vierkante kilometer) en te onpraktisch (toch als je niet in Bastia en Ajaccio woont en dan nog) naar mijn zin. Want hoe geweldig het ook is, het leven is meer dan bergwandelen alleen.
Dit gezegd, we hebben er van genoten. Het weer was maar zozo (een paar mooie dagen, voor de rest erg wisselvallig), maar daar hoor je ons niet over klagen. Voor de echt spectaculaire wandelingen was het nog te vroeg op het seizoen (vanaf 1400 meter lag er nog te veel sneeuw) maar dat wisten we vooraf. Ook al was het bed te klein (en helde het vooral vervelend af) we sliepen daar in Marignana zoals pakweg vier jaar geleden. Veel langer dan vandaag en dat wende snel.
Voor de GR20 was het te vroeg en te kort, toch hebben we veel gewandeld. Te voet en met de auto. Want over 15 km doe je op de Coriscaanse wegen een eeuwigheid. De ene haarspeldbocht na de andere. Langsheen duizelingwekkende ravijnen (hoogtevrees, moi?). En als je dan na een paar dagen het gaspedaal toch iets dieper durft in te duwen moet je toch nog op de rem gaan staan voor het loslopende vee. Want de geiten, varkens, koeien en paarden grazen in Corsica niet in de wei maar in de wegberm.
Naar het schijnt wordt Corsica tijdens de zomermaanden werkelijk overspoeld door (wandel)toeristen maar daar viel nu nog niks van te merken. Misschien wilden de locals nog even gerust gelaten worden en waren ze daarom zo knorrig tegen ons. Had ik al gezegd dat de Corsicanen erg nors, onvriendelijk en lomp zijn? Neen? Dat weet u dan ook weeral.
En toch gaan we graag nog eens terug. Ooit.
(*) Ook al zouden -gezien de graffiti langs en op de weg- veel van die norse en in kakiuniform uitgedoste Corsicanen het graag anders zien, Corsica behoort nog altijd tot Frankrijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten