In tijden van dalende koopkracht doet een mens al eens zotte dingen om wat euro's te besparen. Tijdens het weekend eigenhandig de oude zoldervloer uitbreken, bijvoorbeeld. Op zich zeker geen onmogelijke opdracht. Ware het niet dat we, met de krokusvakantie en W zijn tournee langs de grootouders in het vooruitzicht, beslist hadden om de jongens gewoon thuis te houden.
Ik zou die klus, mits enkele uurtjes hulp en A die af en toe eens zou kunnen bijspringen, wel in mijn eentje kunnen klaren. Helaas, pindakaas. Dat hadden we mooi onderschat. Vooral het lawaai. W kreeg het op zijn heupen van al dat gebonk en vroeg elke keer ik naar beneden kwam of het nog niet gedaan was. S te slapen leggen in die herrie was al helemaal uitgesloten dus die hebben we zaterdagmiddag nog naar rustiger oorden moeten evacueren. En omdat we het onszelf graag moeilijk maken, hadden we op zaterdagavond en zondagnamiddag nog (weliswaar lang op voorhand gepland) bezoek.
Zodoende werd het toch nog een helse race tegen de klok en dat zal ik nog wel even voelen. Ik was zondagochtend al zo stijf als een plank (oh, ironie) maar vanmorgen viel het wonderwel mee. Hoe dan ook, niet voor herhaling vatbaar. Maar toen ik vanavond op zolder kwam en de nieuwe vloer zag, was ik het weekend en mijn rugpijn op slag vergeten.
Tags: huis, verbouwingen, zolder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten