Zo, we zijn terug thuis. Van vrijdagmiddag al, maar het was er nog niet van gekomen om dat hier te melden. Nog een geluk dat ik de komende weken halftime werk (ik neem mijn vaderschapsverlof op in halve dagen) of het zou hier wel eens erg stil kunnen worden.
Het lijkt wel alsof mijn dagen plots vijf uur korter zijn geworden. Ook de nachten zijn korter, al valt dat voorlopig nogal mee. W sliep de voorbije twee dagen tot na acht uur (deze morgen zelfs tot half negen!), een erg zeldzame en bijzonder goed getimede luxe.
Korte nachten, daar kan ik anders wel tegen. Herhaaldelijk gewekt worden in mijn slaap, dat verteer ik minder goed. Ja, het is nog een beetje wennen. Ook aan het feit dat er nu van twee kanten in het huis gehuil kan weerklinken.
S stelt het intussen uitstekend. Hij zat vrijdagmorgen al terug aan zijn geboortegewicht, geen wonder gezien zijn geweldige eetlust. Hij vervelt wel als een slang, duidelijk iets te lang geweekt in de baarmoeder. Ook A stelt het goed, al zou wat extra slaap erg welkom zijn. En W? Zijn broertje is voorlopig nog meer een attractie dan concurrentie. Het valt ons trouwens nu pas op hoe geweldig hij gegroeid is de laatste tijd.
Al bij al viel dat eerste weekend met vier dus reuze mee.
Tags: baby, nummer twee
Geen opmerkingen:
Een reactie posten