Feestje

De broertjes Dewaele weten natuurlijk al langer dan vandaag hoe ze een feestje moeten bouwen. En het moet gezegd het is wel een wijs concept om van een remix-CD meteen ook een live-act te maken. En afgaand op de tot ver buiten de Pyramid Marquee dansende en springende massa, Soulwax Nite Versions wérkt. Geweldig en alles maar ik miste toch je ne sais quoi.

Ook Hugh Harris, de gitarist van de mij tot vandaag volstrekt onbekende groep The Kooks was blijkbaar op zoek. "Mate, you don't know where i can get some XTC?", schreeuwde hij in mijn oor. "Euh, no sir, sorry". Ik begon al even te vrezen dat ik er na amper één dag Werchter al als een echte dopehead begon uit te zien maar gelukkig klampte hij ook andere omstaanders aan. No such luck. Maar gelukkig was er een sympathieke Studio Brussel-presentator in de buurt die blijkbaar wel wist waar naar toe and who was making calls in no time.

Technorati Tags: Rock Werchter, The Kooks, Soulwax, Nite Versions, XTC

All you can eat

We zijn er geraakt. Uiteindelijk pas deze ochtend. De trein is altijd een beetje reizen maar om na 21 uur nog de trip met bus-trein-bus aan te vatten, neen zo groot was de goesting nu ook weer niet.

Jammer dat onze container geen vensters heeft. Noch deftige airco. De tijden dat we van de stress tijdens één weekend vijf kilo kwijt speelden, liggen ver achter ons. Maar bij deze temperaturen zal ik toch een paar keer extra aan het buffet in de perstent (all you can eat, all day long!) moeten aanschuiven om mijn gewicht op peil te houden. Alhoewel, misschien kan ik dan maandag terug in die broeken die intussen te krap zitten. Ach, ik denk dat ik toch nog maar eens ga aanschuiven voor een tweede ronde.

Technorati Tags: Rock Werchter, Goformusic

Busy days

Morgenavond, na wat ongetwijfeld the mother of all busy days gaat worden, trekken we voor de 11de opeenvolgende keer naar Werchter. Wij gaan daar dingen doen voor deze fijne website. Word jij daar niet zo'n beetje te oud voor dimboo? Misschien wel. Vraag me dat maandag misschien nog eens.

Ik moet toegeven dat ik gisteren bij het overlopen van de affiche een paar keer "who the ... ?" mompelde. Neen, ik weet niet wie Death Cab For Cutie zijn. En van Matisyahu heb ik ook nog nooit gehoord. Geen Underworld of Chemical Brothers dit jaar. Jammer. Niet dat we ooit écht voor de muziek gingen natuurlijk. Neen, ook niet voor de sex (toch niet serieus). En, als je die paar glazen te veel niet meerekent, nog minder voor de drugs. Voor wat dan wel? Voor het jongens-onder-elkaar-gevoel (ik vergeet nu even gemakshalve de twee meisjes). Het is moeilijk te omschrijven zonder een straf verhaal op te dissen. En ja, zo zijn er wel een pak na elf jaar. Maar die straffe verhalen zijn zoals inside jokes. Alleen maar straf als je er bij was.

Hoe zou ik dat gevoel dan omschrijven? Stel, verzamel al je tofste collega's. Van nu en vroeger. Laat ze samen allemaal aan iets leuks werken. Zonder onnozele regeltjes en een baas die op je vingers zit te kijken. En zonder dat het echt moet. En niet te vergeten, zonder die bende ook vier dagen af van de rest van de wereld. En laat ze die 96 uren onafgebroken samen doorbrengen. Ja, zoiets. Dat werkt natuurlijk maar een paar keer (op Pukkelpop is het vaak nog leuker) per jaar. Helaas.

Technorati Tags: Rock Werchter, Pukkelpop, Goformusic, druk

Dutten

Met een beetje vertraging. W was er zaterdagmorgen weer eens vroeg bij. Vroeger dan we gehoopt hadden, toch. Ja, 6u30 op een zaterdag is nog altijd vroeg. Wat zeg ik, amper enkele jaren geleden was dat nog gewoon in 't holst van de nacht. Of ik niet wou opstaan, vroeg A met een klein stemmetje. "Want jij kan toch gemakkelijk straks nog een dut doen, maar ik niet". Ja, da's waar. Dutten, dat is één van die dingen waarin ik met de jaren beter word. En ik heb die zaterdag effectief nog een flinke dut gedaan. Op de zetel. Terwijl A hier druk in de weer was. Met de radio aan, niet eens zo stil. Ja, het dutten gaat me de laatste tijd bijzonder goed af. En het hoeft niet altijd lang te duren. Microslaapjes noem ik ze zelf. Voor u zich ongerust maakt, het is gewoon de vermoeidheid. Geen slaapapneu of zo.

Ik weet nog dat de verkoper van Canapé raar opkeek toen ik, in plaats van er gewoon in te gaan zitten, meteen uitprobeerde of ik in die nieuwe zetel wel comfortabel uitgestrekt kon liggen. Ja, dus. En het blijft nog altijd één van onze betere aankopen.

Andre

Het kon niet blijven duren natuurlijk. Andre Agassi houdt er na de US Open mee op. Op zijn 36ste naar tennisnormen een oude man. Met twee kleine kinderen en een kapotte rug, een mens zou er, na meer dan 20 jaar op een balletje te hebben geklopt, voor minder de brui aan geven. En met ruim 30 miljoen dollar (aan prijzengeld alleen al) op de bank is dat ook niet zo moeilijk natuurlijk.

Agassi is de enige sportman waarvan ik mezelf een fan noem. Ja, ik had een poster van hem op mijn kamer hangen. Fan, maar met mate natuurlijk, want ik heb hem bijvoorbeeld nooit live aan het werk gezien. Al zou ik de uren dat ik voor hem aan het tv-scherm zat gekluisterd niet willen tellen. Talloze nachten doorgestoken ook, om hem tijdens de Australian Open aan het werk te zien. En neen, dat was geen ontspanning. Want zo'n wedstrijd bekijken was een beetje als examen afleggen, telkens ging ik een beetje dood van de zenuwen. En elke keer hij het onderspit moest delven liep ik daar úren heel erg ambetant van. Ja, tennis zou me zonder Andre Agassi waarschijnlijk koud hebben gelaten.

Technorati Tags: sport, tennis, Andre Agassi, Wimbledon, fan, Andre, Agassi

Passieve sportbeoefening

Wie zegt dat je niks kan leren van TV? Passieve sportbeoefening heet dat. En mijn sport dat is tennis. En neem die passiviteit maar letterlijk, want verder dan een balletje kloppen op een blinde muur tijdens de examens zijn we jaren niet geraakt. Toen we ons eindelijk met een echte tegenstander en op een echt terrein gingen meten, had ik natuurlijk eerst een nieuwe racket (Head), outfit en schoenen (Nike) aangeschaft. De grondige aanpak, weet u wel. Ik speel er nog altijd mee.

Al van bij die eerste keer bleek ik over een deftige forehand en meer dan deftige backhand te beschikken. Gezien op TV, jawel. Maar om echt beter te worden speel ik natuurlijk veel te weinig. Vanavond zijn we nog eens in de Blaarmeersen geraakt, dat was al van januari of februari geleden. Zo'n tennisuurtje verloopt altijd via hetzelfde stramien. De eerste vijf minuten krijg ik geen één bal over het net. Het kwartier dat daar op volgt mep ik er zo onstuimig op dat er geen enkele meer tussen de lijnen belandt. Het volgende kwartier neem ik dan wat gas terug en rollen er geregeld pareltjes van mijn racket en komt het af en toe zowaar tot een rally. De laatste vijftien minuten voelen we geweldig dat we dit te weinig doen en spelen we uit op karakter. En liefst door zo weinig mogelijk te bewegen.

Maar natuurlijk doen we het allemaal voor de après-tennis en het gezelschap. Als het even meezit volgende week meer van dat. Dan start trouwens ook Wimbledon. Misschien leren we nog wel iets.

Technorati Tags: sport, tennis, Blaarmeersen, Gent, Wimbledon,

Slaap

Neen, ik slaap niet zo veel. De laatste tijd veel te weinig, absoluut. Zeker op weekdagen. Ik denk dat het nog steeds niet echt tot me doorgedrongen is dat slaap inhalen in het weekend er niet echt meer meer bij is. Natuurlijk zou ik ook als iedere normale Vlaming tussen tien en elf in mijn bed kunnen kruipen. Probleem is dat ik een avondmens ben. En zeker na een kort dutje, bij voorkeur voor de televisie (slaapverwekkender met de jaren) rond een uur of acht, kan ik meestal nog úren verder. Daarenboven heb ik sinds ik werk, sterk het gevoel dat ik altijd het maximum moet halen uit mijn "vrije tijd". Ook al zegt mijn lichaam mij dat ik beter mijn bed zou opzoeken. En we zijn geen twintig meer natuurlijk.

Nochtans, ik slaap graag. En aangezien ik veel en vaak spectaculair droom, valt er ook dan nog heel wat beleven. En, zo ondervond ik zaterdag nog, het is helemaal geen onaangenaam gevoel om, de uitputting nabij, toe te geven aan de drang om je hoofd neer te leggen en te slapen. Ja, het was zaterdag. En neen, het was nog lang geen middernacht. Maar deugd dat dat deed!

Technorati Tags: slaap, avondmens , dromen

Live forever

Dat ik een hypochonder ben, wist u al. Maar blijkbaar hoef ik mij nergens zorgen over te maken. Behalve dan over mijn pensioen. Want als het in de NewScientist staat, zal het wel kloppen zeker? In 't kort: hoe meer tassen koffie je per dag nuttigt, hoe beter je lever beschermd wordt tegen de gevolgen van alcohol. Wat dat betreft zitten we dus al safe, koffie drinken we genoeg. Net genoeg alcohol ook om goed te zijn voor hart en bloedvaten. Zodanig dat ik ook geen last kan hebben van die paar sigaretten per week. En ook die roken we alleen maar om later geen last te krijgen van alzheimer. Zie daar, dé formule voor het eeuwige leven. Nu moeten we nog alleen iets verzinnen tegen de stress. Een dodelijke ziekte naar het schijnt. Laten we alvast beginnen met vakantie. Nog even doorbijten.

Technorati Tags: hypochonder, gezondheid, genotsmiddelen, stress

Aftellen

Geen paniek, we zijn er nog. Erg druk hier, op alle fronten. Aangenaam druk op sommige, gewoon onaangenaam op andere. We zijn dus, meer dan ooit, toe aan vakantie. Zodanig zelfs dat we aan het aftellen zijn. Nog 21 werkdagen te gaan. Tijd die ik nog goed kan gebruiken. Om te oefenen. Hoe ik van die vakantie met volle teugen ga genieten zonder te denken aan wat er na komt.

Technorati Tags: werk, vakantie, laat mij met rust

Freya

Heet van de naald, een relletje in wording over de thesis van Freya Van den Bossche. Die ze niet zelf zou geschreven hebben, dixit Knack-journalist Koen Meulenaere. Professor Els De Bens vertelde daarover aan De Standaard dat ze "nauw betrokken was bij het wordingsproces" van de licentiaatsthesis van de SP.A-minister.

I wasn't so lucky. Ik denk dat ik professor De Bens in totaal drie of vier keer gezien heb in verband met mijn thesis. Over het internet. Ze gaat al heel lang mee, maar nu moet ik ze toch nog eens herhalen. Over mijn laatste audiëntie bij De Bens. Of ik iets ging schrijven over "escapenet". Het duurde even voor mijn frank viel. "Netscape zal u bedoelen?". Nauw betrokken bij het wordingsproces, jaja. Ik strandde voor die thesis trouwens op een 13 komma en nog iets. Door een lul van de burgies die mijn bloed, zweet en tranen maar een twaalf op twintig waard vond.

Academiejaar 1998-1999 staat er trouwens op het voorblad van Freya's thesis. Op de mijne stond 1994-1995. Maar ik ben nog geen minister. Hoe kan dat nu? Op mijn voorblad stond ook "Univesiteit Gent", maar da's een detail dat niemand gezien heeft. Behalve ikzelf en papa, toen we het copycenter buitenstapten. Toevallig herlas ik recent nog enkele stukken van mijn thesis en ik moet zeggen, ik ben er nog steeds erg content van. Hopelijk is Freya dat ook.

Technorati Tags: Freya, Freya Van den Bossche, thesis, Communicatiewetenschappen, Universiteit Gent, Els De Bens, Knack, Netscape

Het groene gras

Het is ondertussen al 15 jaar geleden dat ik rond deze tijd van het jaar met mijn fiets op weg was naar een examen van professor Gijsbrecht (een voorbeeld dat, aangezien ik het 'genoegen' heb gehad om zés (*) keer examen bij die man af te leggen, nogal voor de hand ligt). En dat ik jaloers keek naar iedereen die gewoon op weg was naar het werk. Gelukzakken, dacht ik toen.

Niet dat ik zou willen ruilen met de studenten die ik tegenwoordig elke ochtend zie aanschuiven aan de Dunantlaan. Maar toch is er één ding dat ik erg mis aan het student zijn. Closure. De propere lei waarmee je elk jaar kan beginnen. Al dan niet met enkele maanden zorgeloze vakantie achter de rug (neen, wij niet). Geen losse eindjes, geen zaken waar je je weken op voorhand al druk of zorgen over kan maken.

Wat verder zag ik deze ochtend kleuters opwekt een bus opstappen. Allemaal met een fluovestje en rugzakje aan. Joepie, schoolreis! Daarmee zou ik wel meteen willen ruilen. Met de schoolreisvaders natuurlijk. Ik stel mij nu al kandidaat! Want naaimoeder zal ik wel nooit worden.

(*) En was hij niet op pensioen gegaan het waren er waarschijnlijk 8 geweest. En neen, er stond geen vogelkooi in het examenlokaal. En hij zat niet op de kast (hij zou het ook niet meer gekund hebben). En de jongen die samen met mij binnenging droeg een jeansbroek en vloog niet buiten.

Technorati Tags: werk, student, Gent, Professor Gijsbrecht

Recht op luiheid

In een reactie op het voorstel van VLD-voorzitter Bart Somers om de werkloosheidsuitkeringen te verhogen en tegelijk te beperken in de tijd, noteerden we vorige week volgende wijze woorden van Roland Duchâtelet, voorzitter van Vivant, in de De Standaard:

"Mensen tegen hun zin laten werken, levert niets op. De samenleving wordt er alleen zuurder van. De realiteit is dat er gewoon niet genoeg werk is voor iedereen. En het heeft geen zin om iemand te verplichten werk te doen dat hij niet ziet zitten. Uit onderzoek blijkt dat nu al driekwart van de werknemers soms tegen zijn zin naar het werk gaat."

Soms ook meer dan soms, ja.

Een basisinkomen voor iedereen, ik heb het altijd wel wat gevonden, dat programmapunt van Vivant. Recht op luiheid, omschreef een prof van mij het ooit eens wat oneerbiedig. In het systeem van Vivant betaalt de overheid iedereen een basisinkomen van 600 euro uit. Daarnaast kan wie die dat wil, zoveel als hij wil bijverdienen. De lasten op arbeid schaft Vivant af om te vervangen door btw-inkomsten. Iedereen freelancer dus. Ja, het lijkt me wel wat.

Want hebben we allemaal niet af en toe zoiets van, wat kunnen mij die extra centen schelen, just give me my day back. Niet werken en toch geld krijgen? Ik hoor de middenstanders al steigeren. Maar dat geld komen we wel in uw winkels uitgeven, dus stil maar. En ja, Vivant is de kartelpartner van VLD. Ik blijf het een interessant gegeven vinden die kartels.

Ja, ik denk daar wel eens over na. En niet alleen als het mooi weer is.

Technorati Tags: basisinkomen, Vivant, VLD, Roland Duchâtelet, Bart Somers, politiek

Heet

Meer dan 40 graden stond er deze namiddag op het weerstation. Neen, de buitensensor hing niet in de zon. Wel tegen een betonplaat die op dat moment erg warm aanvoelde. Ok, gezeurd dus. Maar toch is het hier in ons stadstuintje altijd een paar graden warmer dan elders. De vijgenboom doet het dan ook geweldig. Vorig jaar twee volwaardige oogsten (met dank aan het schitterende najaarsweer). Om nog maar van de druivelaar te zwijgen. Omdat we met die manden vol trossen (i kid you not!) niet meer wisten wat gedaan hebben we (lees: A) er maar confituur van gemaakt. Lekker!

Technorati Tags: heet, weer, Gent, vijgenboom, druivelaar

Vaderdag

Mijn tweede vaderdag (vorig jaar was W amper twee weken oud) werd op zaterdag al gevierd. Toen ik W een hele dag voor mij alleen had. Of W had alleen mij, het is maar hoe je het bekijkt. Neen, er zijn geen ongelukken gebeurd.

W was de avond ervoor na het bezoek aan de grootouders pas om 23 uur in slaap gesukkeld. De eerste helft van de dag was dus een piece of cake, want W zijn voormiddagdutje liep uit tot bijna half twee. Daarna hebben we achtereenvolgens gegeten, een uurtje in zijn nieuwe zwembadje geplonst (hij, niet ik), Justine Henin de eerste set zien winnen, een blitzbezoek aan het feest in de crèche gebracht, fruitpap gegeten (wij samen), een heel kort dutje gedaan, in de Bugaboo door de Bourgoyen naar de GB en terug, om een film voor papa, flesje gedronken, yoghurttje en rijstkoek gegeten en dan nog kort in bad. Na een paar pogingen is W dan rond 22u in slaap gevallen. Het was ook warm voor het ventje. Van die film heb ik alleen maar het eerste half uur gezien. Ja, mijn respect voor alleenstaande mama's en papa's is er alleen maar groter door geworden.

Technorati Tags: vaderdag

Muzak

W heeft voor zijn eerste verjaardag een muzikale olifant cadeau gekregen. Het is verbazingwekkend hoeveel lawaai zo'n Fisher-Price tegenwoordig kan produceren. En om uit zo'n plastieken ding te komen, klinkt het nog helemaal zo slecht niet. Repetitief, dat wel. Maar ik was toch blij dat ik na een dag ontdekte dat er een volumeregelaar op zat. W vindt het in ieder geval geweldig. Want hij houdt wel van muziek. Hij staat dan mee te wiegen of zit in z'n handjes te klappen. En 's morgens zie ik hem vaak de oren spitsen als er tijdens "Voor de dag" een leuk deuntje passeert.

Die muzikale aanleg zal hij wel van zijn moeder hebben. Snuisterend op zolder haalde A vanavond trouwens haar oude gitaar van onder het stof. Om meteen op internet naar songteksten en gitaarakkoorden (of hoe noem je dat?) te gaan zoeken. Een mens zit dan al eens rustig naar Koppen te kijken. Niet dat ze vals zingt of zo. Maar haar vingers moeten, na weet ik veel hoeveel jaar, terug aan de gitaar wennen natuurlijk. En het helpt niet als je na elke twee strofes in lachen uitbarst. "Maar ik durf niet voluit gaan", zegt ze, als ik vraag of ik de rest van het nummer ook nog te horen krijg. En eigenlijk zat ik de hele tijd op "Smelly cat" te wachten, maar dat kwam ook niet.

Digitale televisie

De voorliefde voor knoppen en blinkenlights, dat heeft W zeker van mij. Niet dat ik iemand ben die voor elk nieuw snufje gaat aanschuiven in de Mediamarkt. Dan zou ik ook met de verkeerde getrouwd zijn, vrees ik. Neen, behalve van het gerief van de fruit company word ik van weinig echt wild tegenwoordig. Meer zelfs, sommige dingen laten me gewoon ijskoud. Spelcomputers bijvoorbeeld. De Nintendo die ik jaren geleden cadeau kreeg is al bijna even lang uitgeleend (maar ooit wil ik hem nog wel terug).

En ook digitale televisie is (nog) niet aan mij besteed. De ergerlijke "bakske"-reclame van Telenet helpt natuurlijk niet. Waarom u digitale televisie in huis moet halen? "Omdat het gemakkelijk is en gratis, je hebt alleen een bakske nodig". Waarvoor je natuurlijk minstens 200 euro moet dokken. Ik ben nog steeds very pissed off op Telenet dat ze mijn kabelabonnement duurder hebben gemaakt en CNN en BCC World hebben afgepakt. Zowel bij Telenet als bij Belgacom TV kan je trouwens niet naar een zender kijken en tegelijkertijd een andere opnemen. En dat noemen ze dan, in tijden dat de Vlaamse zenders Lost en 24 op hetzelfde moment uitzenden, vooruitgang?

Sinds vandaag is er trouwens een derde speler op de markt, TV Vlaanderen. Digitale televisie via de satelliet. Zonder de interactieve mogelijkheden, but who cares? 9 euro per maand, dat is goedkoper dan mijn kabelabonnement. Al zie ik mij nog niet meteen een schotel tegen mijn achtergevel schroeven. Maar toch, 400+ zenders. CNN en BCC World terug. En Private Spice er bovenop. En naar die laatste link ik voor de werksurfers bewust niet.

Technorati Tags: digitale televisie, Belgacom TV, Telenet, TV Vlaanderen

Feest

En daarmee is ons eind vorig jaar nieuw aanlegde terras en tuin nog voor de zomer van 2006 ingezegend geraakt. En het was gezellig. En er werd gemingled. Tussen D's bende en de treinbende van A. Sommigen hadden we in een eeuwigheid al niet meer gezien. Nog anderen blijven missing in action. Drank en vlees was er genoeg. En dankzij de ruime openingsuren van de Turkse bakkers hier, bleef niemand op zijn honger zitten.

Ik weet niet of W het in de gaten had dat al die drukte en al dat volk, die vlagjes en ballonnen, die oh's en die ah's, allemaal rond hem draaiden. Maar dat er een berg nieuw speelgoed op hem lag te wachten wist hij blijkbaar wel. En daarom was hij er deze ochtend al om zeven uur als de kippen bij. Nog een geluk dat ik na de koffie niet meer had gedronken, want ik had de vroege shift.

Dat we dat nog gaan doen deze zomer. Maar nu is het wel eerst aan iemand anders. Want mijn met veel liefde en grasschaar getrimde vier vierkante meter gras zag er deze morgen toch heel wat minder florissant uit.

Technorati Tags: feest, 1 jaar

Wellness

Nog ééntje om het af te leren. Een achterkomertje in de reeks aanraders.

Wellness wou ik, wellness heb ik gekregen. Toen we vrijdag de gordijnen open schuifden, hadden we meteen door dat het weersgewijs een total loss zou worden. Geen nood, interessante musea genoeg in Maastricht. Maar A had een ander regenprogramma in petto. De Carolus Thermen in Aken. Een tiental droge sauna's (Wist u dat er zo iets bestond als een geursauna? Of een kleurensauna? Ik niet!). Een warm openlucht zwembadje. Een hele verdieping met stoombaden. In de Carolus Thermen hebben ze het allemaal en meer. De Duitsers moesten we er wel bijnemen. Een hondertwintigtal gaf de teller aan de ingang aan. Maar dat hebben we niet gemerkt. Er was trouwens ook nog een textielverdieping of twee met tropisch zwembad en meer van dat fraais waar we niet eens aan toegekomen zijn. Maar we hadden dan ook geen textiel bij. We geraken er zelden maar als we nog eens dichter bij huis een sauna bezoeken zal de vergelijking met de Carolus Thermen toch maar magertjes uitvallen, vrees ik. En de stiltepolitie van de Aqua Azul hebben we daar in Aken ook niet gemist.

Technorati Tags: Maastricht, vakantie, citytrip, Aken, sauna, Carolus Thermen

Rolstoelgebruiker

In het programma van de sp.a voor de komende gemeenteraadsverkiezingen lazen we het volgende:

De huidige trolleybussen (lijn 3 Mariakerke –Gentbrugge) moeten vervangen worden door nieuwe toegankelijke voertuigen. Het trolleysysteem zelf moet behouden blijven aangezien deze voor minder hinder zorgen voor de omwonenden.

It's about time! Deze namiddag weer flink gevloekt toen ik W zijn Bugaboo op en af de trolley probeerde te krijgen. En rolstoelgebruikers kunnen er gewoonweg niet op. Bijna een jaar zijn ze uit roulatie geweest. Voor herstelling in Duitsland dacht ik ergens gelezen te hebben. Maar geef mij maar de gewone bussen terug. Dan kan ik alleen met W in de Bugaboo naar de Fnac. Want zonder de hulp van A zou ik dat nu niet durven.

Als je met een kinderwagen op stap bent, sta je er wel eens bij stil wat het moet zijn om je elke dag in een rolstoel te moeten verplaatsen. Om maar één voorbeeld te noemen. Mexx, mijn favoriete klerenwinkel in de Veldstraat. Het begint al aan de deur. Een dorpel van maar liefst 20 centimeter hoog. En de mannenafdeling op de eerste verdieping is alleen bereikbaar via een roltrap. Die alleen maar naar boven gaat. Terug beneden geraak je enkel via een gewone trap. Ze zouden de architect die dat heeft bedacht eens een week in een rolstoel moeten zetten. Of met een baby in een Bugaboo om een broek sturen. Het zal geen Mexx zijn. Rolstoelgebruikers en Bugaboo-ouders, één strijd.

Technorati Tags: Gent, trolley, bus,De Lijn, rolstoel, Bugaboo, Mexx

De tweede ronde

Een jaar geleden verliet ik rond deze tijd de materniteit van Maria-Middelares. Om thuis vlug naam, datum en eerste meetgegevens (de lengte bleek later niet te kloppen, maar bon) op het geboortekaartje te zetten en door te sturen naar de drukker. Om dan behoorlijk KO in slaap te vallen. Een goeie vier uur eerder stond ik, nog trillend op mijn benen, als een gek te sms'en en aan een gerolde Drum-sigaret te trekken. We hadden dus een verjaardag te vieren vandaag. Een eerste verjaardag. Zondag is het groot feest. Maar W mocht vandaag al een kaarsje uitblazen in de crèche. En die kroon stond hem beeldig.

Ik word helemaal week als ik terugdenk aan die eerste dagen in de materniteit. Toen ik 's ochtends vroeg op weg naar het werk nog vlug even ging checken hoe A en W de nacht hadden doorgebracht. En 's middags (ik nam mijn vaderschapsverlof op in halve dagen) de verpleegsters mijn eten opwarmden. Dat trouwens altijd smaakte. Zodanig zelfs dat ik op het interne teletekst-kanaal meteen het menu van de volgende dag ging bekijken. Om van die heerlijke Mustella geur nog maar te zwijgen.

De tweede ronde. Wat mij betreft beginnen we er aan. Maar ik moet dan ook geen negen maanden (en dan rekenen we de maanden borstvoeding nog niet mee) lang alcohol en andere lekkernijen afzweren. En behalve van de moodswings heb ik ook geen last van de neveneffecten. Maar ik mag het natuurlijk altijd vriendelijk vragen.