30 december 2008

Van Rompuy I

Hoera! We hebben een nieuwe regering! De derde al dit jaar en ik durf er om wedden dat ook deze geen al te lang leven beschoren zal zijn. Zeker niet nadat Inge Vervotte vandaag drie staven dynamiet onder Van Rompuy I legde:

Na het ontslag van de regering heb ik intern duidelijk gemaakt dat opnieuw in een regering stappen tot 2011, waarbij enkel Yves Leterme en Jo Vandeurzen vervangen worden, voor mij niet verdedigbaar is. Zij hebben hun verantwoordelijkheid genomen omdat ze van oordeel zijn dat verdachtmakingen aan hun adres, onverenigbaar zijn met bestuursverantwoordelijkheid.

Zij hebben in eer en geweten gehandeld, maar ik kan er geen vrede mee nemen dat enkel de CD&V-ministers deze houding aannemen. Iemand doorschuiven naar het voorzitterschap van de Kamer hoort daar niet bij. Iedere partij is uiteraard verantwoordelijk voor de mensen die zij naar voren schuift, maar de premier is verantwoordelijk voor een hele ploeg. En die ploeg moet geloofwaardig zijn.

En -je zal het me niet vaak horen zeggen- ze heeft natuurlijk overschot van gelijk. Patrick Dewael werd handig naar het Kamervoorzitterschap geëvacueerd (we moesten eens lachen toen De Gucht vanavond in Terzake verkondigde dat het voor zijn partij niet om de postjes draait). En ook al doet Didier Reynders -wiens arrogante blik mij danig op de zenuwen begint te werken- nog altijd alsof zijn neus bloedt, wij zijn het nog niet vergeten.

Bon, de tafeldansers zijn weg. Maar voor hoelang? We wensen Van Rompuy veel succes. Hij zal het kunnen gebruiken.

Tags: ,

23 december 2008

Zorgverlof

Vier op de vijf papa's wil graag extra zorgverlof, drie op vier ziet zelfs drie maanden verplicht verlof zitten. Dat blijkt uit een telefonisch onderzoek uitgevoerd op vraag van Vlaams minister van Gelijke Kansen Kathleen Van Brempt.

Als je weet dat heel wat mannen niet eens de tien dagen vaderschapsverlof opnemen waarop ze nu al recht hebben, verrast me dat wel enigszins. Of het moet zijn dat ze dat niet durven opnemen. Omdat ze bang zijn een promotie te mislopen of door de mannelijke collega's voor mietje te worden uitgemaakt (voor één keer vergeten ze de vrouwelijke collega's in wiens achting ze anders geweldig zouden stijgen).

Ik had het met veel plezier opgenomen, ongeacht het loonverlies. Maar aangezien onze beide jongens vlak voor de zomervakantie ter wereld kwamen heb ik voor beide wel een soortement zorgverlof gehad.

Anderzijds, die eerste maanden vliegen voorbij en het is niet dat je kinderen daarna plots geen zorg meer zouden nodig hebben. Wel integendeel. En dat brengt ons meteen bij het ouderschapsverlof. Een uitbreiding daarvan lijkt mij zinvoller. Trouwens, werd dat niet door álle politieke partijen beloofd tijdens de laatste federale verkiezingscampagne? Het is maar één van de vele loze beloftes.

Het doet er mij ook aan denken dat ik vier maand geleden mijn ouderschapsverlof vrijwillig vervroegd stop zette voor een nieuwe job. En dat ik die woensdag wel erg mis. Maar we gaan niet zeuren, ik heb verlof genoeg en volgend jaar ga ik zeker terug een paar woensdagen inlassen. Eén per maand, waarom niet.

Tags: ,

18 december 2008

Vertrouwelijk

Er zijn in de ons omringende landen (en ver daarbuiten) al ministers om veel minder afgetreden. Een "seksschandaal" of andere onnozelheden.

Daar doen wij natuurlijk niet aan mee. Hier blijven eerste ministers die het land regelrecht naar de afgrond leiden, ministers van Binnenlandse zaken die meewerken aan frauduleuze benoemingen, ministers van Defensie die snoepreisjes maken en en passant New York opzadelen met een extra werkloze en een minister van Justitie die procedurefouten uitwist door de scheiding der machten aan zijn laars te lappen, gewoon aan. Alsof er niks is gebeurd. Enkel in België.

Want -mocht u het nog niet weten- het gaat slecht met de economie. Of hoe de kredietcrisis een geweldig grote schaamlap werd voor Leterme I (niet dat er ooit nog een II komt en gelukkig maar).

Tags: , , , , ,

14 december 2008

Ikea Gent

Ikea Gent, geef toe dat klink goed. We hadden ons voorgenomen om zeker enkele weken de kat uit de boom te kijken. Maar het viel tijdens de eerste dagen serieus mee met de gevreesde overrompeling en verkeerschaos. En zaterdagnamiddag was het te koud om met de jongens naar buiten te gaan maar hadden we toch zin in een activiteit buitenshuis.

Het was er druk, maar veel minder hinderlijk druk dan in de Colruyt op zaterdag (niet dat wij nog op zaterdag naar de Colruyt gaan -of zelf onze boodschappen doen). We negeerden de afleiding naar een parking bovengronds aan de andere kant van de Adolphe Pégoudlaan (van waar een shuttle ons naar de Ikea zou brengen), een goede zet want in de gigantische parkeergarage was nog plaats zat.

De vestiging in Gent is de grootste Ikea van ons land, een zogenaamde "Flagship store". Naar verluidt stellen ze er als enige Belgische winkel het volledige Ikea-gamma tentoon. Zo wist ik bijvoorbeeld niet dat Ikea ook een afdeling voor horecazaken had. En het moet gezegd, het ziet er allemaal geweldig uit en ze zijn duidelijk voorbereid op massa's volk. Alleen de selfscanningkassa's hadden nog wat last van kinderziektes.

Tot slot nog iets over The Loop, het nieuwe stadsdeel dat rond de Ikea en Flanders Expo zou moeten verrijzen. Asfaltcity, zo heb ik het al gedoopt. Want dat is voorlopig het enige wat er te zien is. Zo ver je kan kijken. Later zou hier zelfs een nieuwe woonwijk worden ingepland. Maar ik vraag mij af wie er nu in hemelsnaam op een gigantisch klaverblad zou willen gaan wonen.

Tags: , ,

09 december 2008

34 miljard

De noodlijdende Amerikaanse auto-industrie vraagt 34 miljard dollar noodhulp aan de overheid. Anders dreigt een sociaal bloedbad zonder voorgaande en zou zelfs het instituut General Motors de boeken mogen sluiten. En als het regent in Washington dan druppelt het in Berlijn. Via Günter Verheugen, de Europese Commissaris voor Industriebeleid, dringt de Duitse kanselier Angela Merkel aan op compensaties voor de Europese (jawel, zolang de Duitse maar eerst langs de kassa mogen passeren) autobouwers.

De crash van de auto-industrie komt niet onverwacht en de huidige kredietcrisis is slechts de druppel die de emmer deed overlopen. De Detroit Three (Ford, Chrysler en GM) zitten al veel langer dan vandaag in slechte papieren. En dichter bij huis: de ene lastenverlaging op ploegenarbeid is nog niet koud of de in ons land actieve autofabrikanten zijn alweer druk aan het lobbyen voor een volgende. Niet dat dit al één job heeft gered.

Ze hebben het natuurlijk vooral aan zichzelf te danken. Het wordt tijd dat die autobouwers eens stoppen met alleen auto's voor zichzelf (en die spoiled brats van Top Gear) te ontwerpen. De Volkswagen Touareg en het feit dat de Europese autoindustrie in opstand komt tegen een geplande beperking van de CO2-uitstoot van -ocharme- 130 gram CO2 per km, zijn daar waarschijnlijk de meest schrijnende voorbeelden van. Probeer eens de innovaties van de autoindustrie van de laatste 15 jaar op te sommen. Airbag, GPS, airco, elektrisch verwarmde buitenspiegels, ... laat mij niet lachen.

Wij sluiten ons dus volmondig aan bij de goede raad van Michael Moore. Innoveren of creperen. Hoe dan ook, weer of -zoals vanavond- geen weer, wij blijven zelf trappen.

Tags: , , , ,

06 december 2008

Gele sticker

Als u morgen naar de Fnac trekt -al dan niet om te profiteren van de tien procent korting tijdens de laatste ledendag van het jaar- pas dan op met producten waar een gele sticker op kleeft.

Vorige week kocht ik er een Apple Time Capsule (draadloze modem en router, harde schijf van 500 GB en Mega Mindy-achtige teletijdmachine gecombineerd in een sexy wit doosje waar je naar verluidt ook een ei kan op bakken, wie kan daar nu aan
weerstaan?). Ik vond dat al een beetje verdacht, die gele sticker. Maar er stonden maar drie dozen meer en er kleefde overal dezelfde sticker op.

Thuis stelde ik vast dat de verpakking duidelijk al geopend was (het stickertje dat de twee helften van de doos moest samenhouden was doorgesneden) en er bleken -eikes!- vettige vingerafdrukken op mijn Time Capsule te staan. En het werd nog erger toen ik van dicht naar de achterkant van de Capsule keek. Rond de USB-poort zaten overal krasjes. Deze Capsule was duidelijk al door iemand anders gebruikt!

Terug naar de Fnac dan maar. Er stond nog één Time Capsule in de rekken, ook met een gele sticker. De verkoper verwijderde de cellofaanverpakking en moest samen met mij vaststellen dat ook deze doos al was open gemaakt. Een gele sticker duidt een ex-toonzaalmodel aan, vertrouwde de verkoper mij toe, maar die mogen eigenlijk niet verkocht worden. De Capsule vertoonde wel bijna geen sporen van gebruik. Als ik wou mocht ik deze meenemen. Graag, maar dan wel met een korting van 100 euro. Neen? Bestel mij dan maar een nieuwe.

Eigenlijk had ik mijn geld moeten terugvragen (da's ook een manier om een stapel Fnac-bons wit te wassen, -euh- om te zetten in cash), maar ver was ik daar niet mee geraakt want ook in de Switchshop zitten ze momenteel zonder.

Tags: , , , , ,

03 december 2008

Ongewenst

Ik zag hem vanavond nog net de hoek om wandelen. De reclamebezorger van de Druivenrank, een soortement supermarkt hier wat verderop. De man kan blijkbaar niet lezen want er kleeft wel degelijk een "Geen reclamedrukwerk"-sticker op onze voordeur. Ook de Gentse pizzaboeren hebben blijkbaar alleen maar ongeletterd personeel in dienst.

Lang zal dat niet meer duren. In het nieuwe politiereglement van de Stad Gent staat uitdrukkelijk dat het verboden is om ongeadresseerd reclamedrukwerk te bezorgen bij mensen die expliciet laten weten dat ze dat niet willen. Wie -de verantwoordelijke uitgever van het drukwerk- het verbod aan zijn laars lapt, riskeert een administratieve boete van 60 euro. Per brievenbus.

Maar het moet gezegd, de laatste tijd valt het wel mee met die ongewenste reclame. We krijgen evenwel steeds meer geadresseerd reclamedrukwerk in de bus. A bestelt af en toe eens iets voor de jongens bij La Redoute en ik erger mij blauw aan al die catalogussen en speciale promoties die ik hier bijna wekelijks op de mat vind.

Enkele maanden geleden pakte de Post uit met -hou u vast- geadresseerd reclamedrukwerk op maat (Select Post heet die "dienst"). Na het invullen van een ruim tien pagina's tellende vragenlijst over onze gewoontes, levensstijl en interesses zouden we voortaan reclame op maat ontvangen. Alsof we daar zaten op te wachten. Die vragenlijst werd natuurlijk meteen verticaal geklasseerd in de papiermand. Tot tweemaal toe stuurden ze hem nog eens op. Dat dit aanbod toch te mooi om waar te zijn was en dat we dit waarschijnlijk gewoon vergeten terug te sturen waren? Ik mag er niet aan denken hoeveel mensen daar wél ingetrapt zijn.

Tags: ,